Jan Zamorski

Jan Zamorski

Data i miejsce urodzenia	24 maja 1874 Głogowiec, Austro-Węgry
Data i miejsce śmierci	22 września 1948 Żywiec, Polska
Poseł I kadencji Sejmu (II RP)
Okres	od 1922 do 1927
Przynależność polityczna	Związek Ludowo-Narodowy
poseł do Reichsratu Przedlitawii
Okres	od 1907 do 1918
poseł na Sejm Krajowy Galicji
Okres	od 1913 do 1918

Jan Zamorski (ur. 24 maja 1874 w Głogowcu, zm. 22 września 1948 w Żywcu) – polski nauczyciel, społecznik, wydawca, działacz Ligi Narodowej, polityk Narodowej Demokracji. Poseł do Reichsratu Przedlitawii (1907-1918), na Sejm Krajowy Galicji (1913-1918), w II Rzeczypospolitej poseł na Sejm Ustawodawczy i Sejm I kadencji (1919-1927). Wiceprezes Rady Naczelnej Związku Ludowo-Narodowego.

Życiorys

Syn Kazimierza i Barbary z Wnęków. Po ukończeniu szkoły ludowej w Sieniawie uczył się w gimnazjum w Jarosławiu, naukę ukończył z wyróżnieniem. Ukończył romanistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim. Rok 1897/98 dzięki stypendium rządowemu spędził w Paryżu. Od 1898 uczył w szkole realnej w Tarnopolu. Założyciel 135 czytelń Towarzystwa Szkoły Ludowej, 41 kółek rolniczych i 43 Kas Raiffeisena. Prezes Sokoła w Wiedniu i Tarnopolu (1902-1916).

Poseł do Reichsratu Przedlitawii (1907-1918) z okręgu 68 (Tarnopol-Zbaraż-Kozowa), na Sejm Krajowy Galicji (1913-1914) z okręgu Żywiec. Od 1910 członek Ligi Narodowej. Założyciel Tygodnika Podolskiego i Głosu Polskiego. Na mocy testamentu politycznego ks. Stanisława Stojałowskiego otrzymał w 1911 tygodnik Wieniec-Pszczółka i przekształcił go w pismo endeckie. Przeniósł się wówczas do Bielska.

Po wybuchu I wojny światowej internowany przez władze austriackie jako zwolennik orientacji prorosyjskiej. W 1915 wcielony do armii austro-węgierskiej jako szeregowy i wysłany na front włoski, gdzie w 1916 dostał się do niewoli. Zwolniony z obozu jenieckiego na wniosek Agencji Lozańskiej, rekrutował żołnierzy dla Armii Polskiej we Francji z Polaków - jeńców austriackich.

Po odzyskaniu niepodległości powrócił w 1919 do kraju i objął ponownie redakcję Wieńca-Pszczółki. Wszedł z do Sejmu Ustawodawczego jako poseł z mandatu wyborczego do Reichsratu w Wiedniu, wobec nieprzeprowadzenia wyborów na terenie Galicji Wschodniej w konsekwencji toczącej się tam wojny polsko-ukraińskiej. Członek komisji zagranicznej i wojskowej Sejmu. Przewodniczący Komisji Śledczej do zbadania Okrucieństw Ukraińskich w Małopolsce wschodniej. W wyborach parlamentarnych w 1922 roku wybrany na posła na Sejm I kadencji z listy Chrześcijańskiego Związku Jedności Narodowej z okręgu nr 54 (Tarnopol).

Wiceprezes Rady Naczelnej Związku-Ludowo-Narodowego, współpracownik Gazety Warszawskiej i Myśli Narodowej.

Po przewrocie majowym nie odgrywał już poważniejszej roli w życiu politycznym. Powrócił do zawodu nauczycielskiego. Po przejściu na emeryturę (1934) zamieszkał w Żywcu. W czasie okupacji niemieckiej uczestniczył w tajnym nauczaniu, po II wojnie światowej krótko pracował w szkole jako nauczyciel języka angielskiego.

Bibliografia

• Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej (redakcja naukowa Jacek M.Majchrowski przy współpracy Grzegorza Mazura i Kamila Stepana), Warszawa 1994, wyd. BGW, ISBN 83-7066-569-1 s. 485 Zamorski Jan, biogram opracował Czesław Brzoza;
• Biogram Jan Zamorski w: Parlament Rzeczypospolitej Polskiej 1919-1927 pod red. Henryka Mościckiego i Włodzimierza Dzwonkowskiego, Warszawa 1928, s. 121-122
• Biogram w bazie Biblioteki Sejmowej

Linki zewnętrzne

• Rękopisy Jana Zamorskiego w serwisie Polona.pl