Jan Zawartka

Jan Zawartka
Data i miejsce urodzenia

5 czerwca 1914
Kalisz

Data i miejsce śmierci

26 kwietnia 1976
Warszawa

Miejsce spoczynku

Cmentarz Powązkowski w Warszawie[1]

Zawód, zajęcie

lekarz

Tytuł naukowy

doktor habilitowany nauk medycznych

Alma Mater

Uniwersytet Poznański

Małżeństwo

Maria Micewicz-Zawartka

Dzieci

Hanna, Michał

Jan Zawartka (ur. 5 czerwca 1914 w Kaliszu, zm. 26 kwietnia 1976 w Warszawie) – polski lekarz, chirurg, doktor habilitowany nauk medycznych (1967), nauczyciel akademicki, autor licznych prac naukowych.

Życiorys

W 1938 uzyskał dyplom lekarza na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Poznańskiego. Wysiedlony wraz z całą rodziną w czasie okupacji niemieckiej do Generalnego Gubernatorstwa został zatrudniony w szpitalu powiatowym w Łowiczu. Po odbyciu w latach 1944–1946 służby wojskowej w Ludowym Wojsku Polskim został zdemobilizowany i podjął pracę w I Klinice Chirurgicznej Uniwersytetu Wrocławskiego jako starszy asystent, gdzie pod kierunkiem prof. Kazimierza Czyżewskiego brał udział w badaniach naukowych.

W 1951 r. został przeniesiony do III Kliniki Chirurgicznej Akademii Medycznej we Wrocławiu. W 1955 r. przebywał na rocznym oddelegowaniu w Klinice Chirurgii Dziecięcej w Warszawie, gdzie szkolił się pod kierunkiem profesora Jana Kossakowskiego, po czym objął stanowisko adiunkta w Klinice Chirurgii Dziecięcej AM we Wrocławiu. W 1958 r. uzyskał II stopień specjalizacji w zakresie chirurgii dziecięcej, a w 1961 r. zdobył stopień doktora medycyny na podstawie pracy „Splenektomia u dzieci w oparciu o materiał własny”. W tym samym roku został kierownikiem Kliniki Chirurgii Dziecięcej we Wrocławiu oraz specjalistą wojewódzkim w tym zakresie. W 1964 r. został ordynatorem oddziału chirurgii dziecięcej Miejskiego Specjalistycznego Szpitala we Wrocławiu[2], pełniąc nadal obowiązki konsultanta ds. chirurgii dziecięcej i organizując pion chirurgii dziecięcej w województwie wrocławskim. Stopień doktora habilitowanego uzyskał w 1967 r. na Wydziale Lekarskim AM w Lublinie na podstawie pracy „Rola szpiku kostnego i śledziony w pancytopenii towarzyszącej zespołowi nadciśnienia w zlewisku żyły wrotnej u dzieci”[3].

W 1972 r. wyraził zgodę na przeniesienie służbowe z Wrocławia na stanowisko kierownika klinicznego Oddziału Chirurgii Dziecięcej oraz konsultanta wojewódzkiego ds. chirurgii dziecięcej w Kielcach. Wraz z nim do Kielc przeniosła się jego żona Maria Micewicz-Zawartka[4], obejmując stanowisko ordynatora Oddziału Wewnętrznego Wojewódzkiego Specjalistycznego Szpitala Dziecięcego w Kielcach oraz konsultanta wojewódzkiego ds. pediatrii[5].

Ogłosił drukiem ponad siedemdziesiąt prac o zróżnicowanej tematyce. Zajmował się głównie tematyką postępowania chirurgicznego w schorzeniach hematologicznych u dzieci oraz nadciśnieniem w zlewisku żyły wrotnej u dzieci. Przedmiotem jego szczególnego zainteresowania były oparzenia u dzieci oraz próby stosowania dzianiny poliestrowej w chirurgii dziecięcej. Brał udział w wielu zjazdach, kongresach, sympozjach i posiedzeniach naukowych w kraju i za granicą, na których wygłosił ponad sześćdziesiąt referatów.

Był członkiem Polskiego i Międzynarodowego Towarzystwa Chirurgów, założycielem Towarzystwa Chirurgów Dziecięcych we Wrocławiu, członkiem Polskiego Towarzystwa Lekarskiego oraz Towarzystwa Hematologów Polskich.

Prowadził zajęcia ze studentami oraz lekarzami. Pod jego kierunkiem specjalizację I stopnia z zakresu chirurgii dziecięcej otrzymało we Wrocławiu ośmiu lekarzy, II stopnia trzech[6]. W Kielcach pod jego kierunkiem uzyskało specjalizację I stopnia z zakresu chirurgii dziecięcej siedmiu lekarzy. Był członkiem pierwszej Rady Programowej Zespołu Nauczania Klinicznego w Kielcach, powołanej 1 grudnia 1972 r. przez rektora Akademii Medycznej w Krakowie.

Przypisy

  1. Pochowani na Cmentarzu Powązkowskim. [dostęp 2014-08-17].
  2. Jan Klempous, Oddział Chirurgii Dziecięcej Dolnośląskiego Szpitala Specjalistycznego im. T. Marciniaka we Wrocławiu Centrum Medycyny Ratunkowej, „Medium. Gazeta Dolnośląskiej Izby Lekarskiej” [dostęp 2016-12-05] [zarchiwizowane z adresu 2016-11-21].
  3. Maria Zawartka, Wspomnienie – Jan Zawartka, „Eskulap Świętokrzyski – pismo Świętokrzyskiej Izby Lekarskiej.”, 7, Kielce: Okręgowa Rada Lekarska w Kielcach., 2006.
  4. Wojewódzki Szpital Zespolony w Kielcach: Historia Szpitala Dziecięcego, Wojewódzki Szpital Zespolony w Kielcach [zarchiwizowane 2018-05-25].
  5. Iza Bednarz, Szpital Dziecięcy w Kielcach obchodzi dziś 90-lecie. Oto jego niezwykła historia, „Echo Dnia Świętokrzyskie”, echodnia.eu, 21 stycznia 2012 [dostęp 2016-12-05].
  6. Jerzy Krzewicki, Szkice z dziejów dydaktyki medycznej w Kielcach, „Studia Medyczne”, 19, Kielce: Uniwersytet Jana Kochanowskiego w Kielcach, 2010, s. 59 [dostęp 2016-12-05].