Jan de Witte

Jan de Witte

Data urodzenia	1709[a]
Data i miejsce śmierci	24 grudnia 1785 Kamieniec Podolski
Dziedzina sztuki	architektura
Epoka	barok
Ważne dzieła
kościół Dominikanów we Lwowie pałac Lubomirskich we Lwowie
Odznaczenia

Jan de Witte (ur. 1709^[a], zm. 24 grudnia 1785 w Kamieńcu Podolskim) – polski inżynier wojskowy holenderskiego pochodzenia, architekt, przedstawiciel baroku, od 1781 generał-lejtnant wojsk koronnych; ojciec Józefa.

Kościół Bożego Ciała i klasztor Dominikanów (Lwów)

Służył w oddziałach cudzoziemskiego autoramentu wojsk koronnych. Po ukończeniu studiów inżynierskich przeszedł do Korpusu Inżynierów Koronnych. Został nobilitowany w 1767, w 1772 odznaczony Orderem Świętego Stanisława^[1]. Był komendantem Kamieńca Podolskiego i cenionym architektem. Był kolekcjonerem i numizmatykiem.

Jan de Witte i jego żona Marianna z Lubońskich zostali pochowani w katakumbach katedry Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Kamieńcu Podolskim^[2]. W katedrze znajduje się tablica epitafijna o treści: Jan de Witte (1705–1785). Komendant twierdzy i pogranicznych fortec w latach 1768–1785. Budowniczy i obrońca Kamieńca Podolskiego, kawaler orderu świętego Stanisława, chluba Podola i wzór dla potomnych.

Realizacje

• pałac Lubomirskich we Lwowie
• kościół Bożego Ciała we Lwowie
• zespół sakralny kościoła Karmelitów w Berdyczowie, 1739 r.
• pałac Lubomirskich w Równem, spalony w pożarze w 1927
• pałac w Kamieńcu Podolskim (nie istnieje)
• kościół w Kupinie na Podolu.

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Henryk Kosk, Generalicja polska, t. II, Pruszków 2001.
• Piotr Krasny, Przyczynek do biografii Jana de Witte, [w:] „Biuletyn Historii Sztuki”, 57 (1995), Nr. 3–4, s. 295–297 [1]
• Ryszard Henryk Bochenek: 1000 słów o inżynierii i fortyfikacjach. Warszawa: Wyd. Ministerstwa Obrony Narodowej.

Linki zewnętrzne

• Listy Jana de Witte w bibliotece Polona