Jan z Brienne
| ||
król Jerozolimy (iure uxoris) | ||
Okres | od 1210 do 1212 | |
Iure uxoris | Marii z Montferratu | |
Cesarz Łaciński | ||
Okres | od 1231 do 1237 | |
Poprzednik | Baldwin II (Baldwin II de Courtenay) | |
Następca | tytularny Baldwin II (Baldwin II de Courtenay) | |
Dane biograficzne | ||
Data urodzenia | ok. 1169/1170 | |
Data śmierci | 23 marca 1237 | |
Ojciec | Erard II de Brienne | |
Matka | Agnieszka de Montfaucon | |
Żona | Maria z Montferratu od 14 września 1210 do 1212 | |
Dzieci | Jolanta Jerozolimska | |
Żona | Stefania Armeńska od 1214 do 1219 | |
Dzieci | Jan | |
Żona | Berengaria z Leónu od 1224 | |
Dzieci | Maria, Alfons, Jan II de Brienne, Ludwik z Akki |
Jan z Brienne (ur. ok. 1169/1170[1], zm. 23 marca 1237) – król Jerozolimy w latach 1210–1212, cesarz łaciński w latach 1231– 1237.
Życiorys
Urodził się w Szampanii jako drugi syn Erarda II de Brienne i Agnieszki de Montfaucon, hrabiny Montbéliard (urodzonej jako Agnieszka de Nevers, córka Wilhelma III de Nevers). Początkowo został przeznaczony na duchownego, ale wolał zostać rycerzem i po latach turniejów i walk zyskał znakomitą reputację. Brał udział w III i IV krucjacie. Kiedy w 1208 z Ziemi Świętej do króla Francji – Filipa II Augusta, przybyli posłowie z pytaniem kogo z baronów proponowałby na męża młodej królowej Jerozolimy, Filip II August wskazał Jana i obiecał wspierać go jako nowego króla.
Jan poślubił królową Marię z Montferratu, w 1210. Maria była znacznie młodsza od niego, była córką królowej Izabeli i Konrada z Montferratu. W 1211 Jan z Brienne zawarł 6-letni pokój z muzułmańskim władcą Al-Adilem. W 1212, wkrótce po urodzeniu córki, Maria zmarła; po śmierci żony Jan pełnił funkcję regenta dla ich jedynej córki Jolanty (znanej również jako Izabela II). W 1214 ożenił się z księżniczką Stefanią Armeńską (zm. 1219), córką króla Leona II. Ze Stefanią miał również jedno dziecko – syna Jana (1216–1220), sukcesora Armenii, który jednak zmarł w dzieciństwie.
W 1224 Jan ożenił się po raz trzeci. Jego trzecią żoną została Berengaria z Leónu, córka króla Alfonsa IX i Berengarii Kastylijskiej. Urodziła czworo dzieci:
- Marię de Brienne (1225–1275), która poślubiła władcę Cesarstwa Łacińskiego – Baldwina II,
- Alfonsa de Brienne (ok. 1228–1270), który poślubił Marię d'Issoudon, hrabinę d'Eu i sam został hrabią d'Eu oraz Wielkim Kanclerzem Francji,
- Jana II de Brienne (ok. 1230–1273), który w 1258 został Wielkim Lokajem Francji,
- Ludwika z Akki (ok. 1235–1263), który poślubił Agnieszkę de Beaumont i sam został wicehrabią Beaumont.
W 1229 Jan został poproszony przez baronów Łacińskiego Cesarstwa Konstantynopola o zostanie regentem. Warunkiem była zgoda na to, by Baldwin de Courtenay poślubił drugą córkę Jana, Marię, i został jego następcą. Jan rządził Konstantynopolem przez 9 lat, w 1231 został koronowany na cesarza. W 1235 z kilkoma oddziałami udało mu się odepchnąć oblegające go armie Jana III Dukasa Watatzesa, cesarza Nicei, i Iwana Asena II, cara Bułgarii. Po odniesieniu tego ostatniego zwycięstwa, prawdopodobnie wyolbrzymionego przez łacińskich kronikarzy, Jan wstąpił do zakonu franciszkanów.
W literaturze
- Został uwieczniony w literaturze przez Zofię Kossak w powieści Bez oręża.
Herby
Rodu de Brienne | Króla Jerozolimy | Cesarstwa Łacińskiego |
Przypisy
- ↑ Małgorzata Hertmanowicz-Brzoza, Kamil Stepan: Słownik władców świata. Kraków: Zielona Sowa, 2205, s. 336. ISBN 83-7435-077-6.
Media użyte na tej stronie
João I de Brienne
Autor: Heralder Cross by User:Katepanomegas, Licencja: CC BY-SA 3.0
Arms of the Kingdom of Jerusalem
Autor: FDRMRZUSA (dyskusja · edycje). See sourced file for original authors., Licencja: CC BY-SA 4.0
Coat of arms of the House of Brienne (Counts of Brienne)
Autor: Facquis, Licencja: CC BY-SA 4.0
Stemma dell'impero latino reso dall'immagine File:LDAM_(f._012)_Rei_de_Constantinopla.jpg
Autor: Tom Lemmens, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Jerusalem cross in a 15th-century style decorative escutcheon