Jan z Parmy

Błogosławiony
Jan z Parmy OFM
Giovanni Buralli
prezbiter
generał zakonu
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

ok. 1208
Parma

Data i miejsce śmierci

19 marca 1289
Camerino

Czczony przez

Kościół katolicki

Beatyfikacja

1777
przez Piusa VI

Wspomnienie

19 marca

Jan z Parmy, właśc. Giovanni Buralli (ur. ok. 1208 w Parmie, zm. 19 marca 1289 w Camerino) − włoski franciszkanin (OFM), generał zakonu w latach 1247–1257, błogosławiony Kościoła katolickiego.

Życiorys

Urodził się w Parmie. Święcenia kapłańskie przyjął, będąc już członkiem Zakonu Braci Mniejszych. Był lektorem teologii na Uniwersytecie w Bolonii i w Neapolu. Jako ekspert wziął udział w Soborze lyońskim I w 1245. Został wybrany ministrem generalnym podczas kapituły generalnej w Lyonie w 1247.

Po wyborze rozpoczął wizytacje prowincji w Europie. Był przyjęty przez Edwarda III w Anglii i Ludwika IX we Francji. Ten ostatni wziął również udział w kapitule prowincjalnej w Sens. W 1249 Jan z Parmy zwołał kolejną kapitułę do Metzu. Po niej opublikowano nowe prawa, które miały stanowić próbę pogodzenia dwóch nurtów w łonie zakonu franciszkańskiego − rygorystów z tzw. wspólnotą, dążącą do wprowadzania zmian w interpretacji reguły św. Franciszka z Asyżu.

Uczestniczył w Synodzie w Nicei, gdzie podjęto kroki ku zjednoczeniu Kościoła łacińskiego z prawosławnym. Był to początek drogi ku usankcjonowaniu unii, do którego doszło podczas Soboru lyońskiego II w 1274. W 1249 Jan przebywał jako legat Innocentego IV na Wschodzie na dworze cesarza Jana III Dukasa Watatzesa. Do Italii powrócił w 1250[1].

Za generalatu Jana z Parmy miał miejsce konflikt pomiędzy wykładowcami katedr uniwersyteckich w Paryżu. Z jednej strony stali franciszkanie z dominikanami po drugiej zaś przedstawiciele kleru diecezjalnego i inni wykładowcy. Do zaostrzenia doszło po publikacji w 1254 dziełka Liber introductorius in Evangelium aeternum franciszkanina Gerarda z Borgo San Donnino. Było przesiąknięte tezami Joachima z Fiore. Dzieło potępił 25 października 1255 papież Aleksander IV. Jan z Parmy był znany z sympatii do niektórych poglądów Joachima. Nigdy nie był tak zuchwały w swym nauczaniu jak Gerard, uznawał jednak eschatologiczną rolę św. Franciszka jako anioła szóstej pieczęci, który zapoczątkowywał trzeci stan w dziejach świata[2]. Papież zachęcił Jana do rezygnacji z urzędu. Miało to miejsce podczas kapituły generalnej w bazylice Matki Bożej Ołtarza Niebiańskiego w Rzymie w 1257. Na swojego następcę Jan wskazał Bonawenturę z Bagnoreggio. Nowy generał powołał komisję, która miała zbadać czy oskarżenia Jana o joachimizm są słuszne. Przed karą dożywotniego więzienia obronił go kard. Ottobono Fieschi, przyszły papież Hadrian V. Przez następnych trzydzieści lat Jan mieszkał w pustelni franciszkańskiej w Greccio. Dwukrotnie papieże nosili się z zamiarem wyniesienia go do godności kardynalskiej. W 1289 wyruszył za zgodą papieża Mikołaja III w podróż na Wschód. Zmarł w czasie podróży w Camerino w marcu 1289[1].

Na życzenie Jana z Parmy, Tomasz z Celano napisał trzecie swe dzieło o św. Franciszku z Asyżu − Tractatus de miraculis.

Został beatyfikowany przez papieża Piusa VI w 1777.

Jego wspomnienie liturgiczne obchodzone jest w dzienną pamiątkę śmierci[3].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b Raoul Manselli: Pierwsze stulecie historii franciszkanów. Kraków: Bratni Zew, 2006, s. 119-122. ISBN 83-7485-007-8.
  2. ↑ Por. Ap 7,2.
  3. ↑ Simone Bruni: Beato Giovanni (Buralli) da Parma (wł.). www.santiebeati.it, 2003-01-13. [dostęp 2011-10-06].

Bibliografia

Generałowie zakonu franciszkanów
Do niewoli awiniońskiej
Obediencja awiniońska i rzymska
  • Leonardo Rossi (1373–1378)
  • Ludovico de S. Martino di Venezia (1379–1383)
  • Pietro z Conzano (1383–1384)
  • Martino Sangiorgio de Rivarolo (1384–1387)
  • Enrico Alfieri (1387–1405)
Do podziału zakonu w 1517
  • Antonius Vinetti von Pireto (1405–1408)
  • Angelo Salvetti[A](1408–1409)
  • Antonio da Cascia (1410–1415)
  • Antonio Vinitti de Pereto (1415–1420)
  • Antonio da Massa Marittima (1424–1430)
  • Guillermo Robazoglio da Casale (1430–1442)
  • Alberto Berdini de Sarteano (1442–1443)
  • Antonio Rusconi (1443–1449)
  • Angel Cristofori del Toscano (1450–1453)
  • Jacob Bassolini de Mozzanica (1454–1457)
  • Jaime Zarzuela (1458–1464)
  • Francesco della Rovere (1464–1469)
  • Zanetto de Udine (1469–1475)
  • Francesco Nanni (1475–1499)
  • Egidio Delfini da Amelia (1500–1506)
  • Rainaldo Graziani de Cotignola (1506–1510)
  • Felipe Porcacci de Bagnacavallo (1510–1511)
  • Gómez z Lizbony[A](1511–1512)
  • Bernardino Prati (1511–1517)
Zakon Braci Mniejszych
  • Cristoforo Numai (1517–1518)
  • Francesco Lichetto (1518–1520)
  • Paolo da Soncino (1520–1523)
  • Francisco de Angelis Quiñones (1523–1527)
  • Antonio de Calcena[A](1527–1529)
  • Paolo Pisotti (1529–1533)
  • Vicente Lunel (1535–1541)
  • Giovanni Matteo de Calvi (1541–1547)
  • Andrés Álvarez (1547–1553)
  • Clemente d’Olera (1553–1557)
  • nieznany z imienia[A](1557–1559)
  • Francisco Zamora de Cuenca (1559–1565)
  • Aloisio Pozzi da Borgonuovo (1565–1571)
  • Christophe de Chaffontaines (1571–1579)
  • Hannibal Franciszek Gonzaga (1579–1587)
  • Francisco de Tolosa (1587–1593)
  • Bonaventura Secusi da Caltagirone (1593–1600)
  • Francisco Susa de Toledo (1600–1606)
  • Arcangelo Gualterio de Messina (1606–1612)
  • Juan Hierro (1612–1613)
  • Antonio de Trejo[A](1613–1618)
  • Benigno de Genova (1618–1625)
  • Bernardino z Senna (1625–1631)
  • Giovanni Battista de Campania (1633–1639)
  • Juan Marinero z Madrytu (1639–1645)
  • Giovanni Mazzara (1645–1648)
  • Pedro Mañero (1651–1655)
  • Michaelangelo Buongiorno (1658–1664)
  • Ildefonso Salizanes (1664–1670)
  • Francesco Maria Rhini (1670–1674)
  • Francesco Maria Nicolis (1674–1676)
  • Jose Ximenes Samaniego (1676–1682)
  • Pietro Marini Sormani (1682–1688)
  • Marcos de Zarzosa (1688–1690)
  • Juan Aluin (1690–1694)
  • Bonaventura Pomerio de Taverna (1694–1697)
  • Matteo de Santo Stefano (1697–1700)
  • Luis Torres (1700–1701)
  • Ildefonso Biesma (1702–1716)
  • José García (1717–1723)
  • Lorenzo Cozza (1723–1726)
  • Matteo Basile de Parete (1727–1729)
  • Juan Soto de Valladolid (1729–1736)
  • Juan Bermejo (1736–1740)
  • Gaetano Politi de Laurino (1740–1744)
  • Rafaello Rossi de Lugagnano (1744–1750)
  • Pedro Juanete de Molina (1750–1756)
  • Clemente Guignoni de Palermo (1756–1762)
  • Pedro Juanete de Molina (1762–1768)
  • Pasquale Frosconi (1768–1791)
  • Joaquín de Campany i Soler (1792–1806)
  • Ilario Cervelli de Montemagno (1806–1814)
  • Gaudenzio Patrignani e Coriano (1814–1817)
  • Cirilo de Alameda y Brea (1817–1824)
  • Giovanni Tecca de Capestrano (1824–1830)
  • Luis Iglesias (1830–1834)
  • Bartolomé Altemir (1835–1838)
  • Giuseppe Maria Maniscalco (1838–1844)
  • Luigi Flamini de Loreto (1844–1850)
  • Venanzio Metildi de Celano (1850–1856)
  • Bernardino Trionfetti (1856–1832)
  • Rafaele Lippi de Pontecci Marconi (1862–1869)
  • Bernardyn z Portogruaro (1869–1889)
  • Luigi da Parma (1889–1897)
  • Alojzy Lauer (1897–1901)
  • David Fleming[A](1901–1915)
  • Dionysius Schüler (1903–1911)
  • Pacifico Monza (1911–1915)
  • Serafino Cimino (1915–1921)
  • Bernardinus Klumper (1921–1927)
  • Bonaventura Marrani (1927–1933)
  • Leonardo Bello (1933–1944)
  • Polycarp Schmoll[A](1944–1945)
  • Valentin Schaaf (1945–1946)
  • Pacifico Perantoni (1947–1952)
  • Augustin-Joseph Sépinski (1952–1965)
  • Constantine Koser (1965–1979)
  • John Vaughn (1979–1991)
  • Hermann Schalück (1991–1997)
  • Giacomo Bini (1997–2003)
  • José Rodríguez Carballo (2003–2013)
  • Michael Perry (2013-2021)
  • Massimo Fusarelli (od 2021)
Zakon Braci Mniejszych Konwentualnych
  • Antonio Macelo de Petris de Cherso (1517–1520)
  • Antonio Sassolini da Firenze (1520–1525)
  • Giovanni Vigerio (1525–1530)
  • Jaime Antonio Ferduzzi (1530–1537)
  • Lorenzo Spada de Bolonia (1537–1543)
  • Bonaventura Fauni-Pio (1543–1549)
  • Giovanni Jaime Passeri (1549–1551)
  • Giulio Magnani da Piacenza (1551–1559)
  • Givanni Antonio Muratori da Cervia (1559–1559)
  • Giovanni Antonio Delfini[A](1559–1561)
  • Antonio de’Sapienti (1561–1566)
  • Felice Peretti de Montalto[A](1566–1568)
  • Giovanni Tancredi (1568–1568)
  • Giovanni Pico (1568–1574)
  • Pietro Antonio Camilli (1575–1580)
  • Antonio Fera (1581–1584)
  • Clemente Bontadosi (1584–1586)
  • Evangelista Pellei (1586–1590)
  • Giuliano Causi (1590–1590)
  • Francesco Bonfigli (1590–1593)
  • Ludovico Albuzzi (1591–1592)
  • Filippo Gesualdi (1593–1602)
  • Giuseppe Pisculli (1602–1607)
  • Guillermo Huges de Avignon (1608–1612)
  • Jaime Montanari (1612–1622)
  • Michele Misserotti (1622–1623)
  • Felice Franceschini (1625–1632)
  • Giovanni Battista Berardicelli (1632–1647)
  • Michele Angelo Catalani (1647–1653)
  • Felice Gabrielli (1653–1659)
  • Jaime Fabretti (1659–1665)
  • Andrea Bini (1665–1670)
  • Marcial Pelegrini de Castrovilari (1670–1677)
  • Giuseppe Amati da Aversa (1677–1683)
  • Antonio Aversani da Aversa (1683–1689)
  • Giuseppe Maria Bottari da Venezia (1689–1696)
  • Felice Rotondi da Monteleone (1695–1701)
  • Vincenzo Maria Coronelli (1701–1707)
  • Bernardino Angelo Carucci (1707–1713)
  • Domenico Andrea Borghesi (1713–1718)
  • Carlo Jaime Romilli (1719–1725)
  • Giuseppe Maria Baldrati (1725–1731)
  • Vincenzo Conti (1731–1738)
  • Felice Angelo Sidori[A](1738–1741)
  • Giovanni Battista Minucci (1741–1747)
  • Carlo Antonio Calvi (1747–1753)
  • Giovanni Battista Costanzo (1753–1759)
  • Giovanni Battista Columbini (1759–1764)
  • Domenico Andrea Rossi (1764–1771)
  • Luigi Maria Marzoni (1771–1777)
  • Giovanni Carlo Vipera (1777–1783)
  • Federico Lauro Barbarigo (1783–1789)
  • Giuseppe Maria Medici (1789–1795)
  • Bonaventura Bartoli (1795–1803)
  • Nicola Papini (1803–1809)
  • Giuseppe Maria de Bonis (1809–1824)
  • Luigi Battistini (1824–1830)
  • Domenico Secondi (1830–1832)
  • Francesco Antonio Orioli[A](1832–1833)
  • Antonio Paolo Barbetti (1833–1839)
  • Angelo Bigoni (1839–1845)
  • Giuseppe Carlo Magni (1845–1851)
  • Giacinto Gualerni (1851–1857)
  • Salvadore Calí da Catania (1857–1864)
  • Lodovico Marangoni (1864–1872)
  • Antonio Maria Adragna (1872–1879)
  • Bonaventura Maria Soldatić (1879–1891)
  • Lorenzo Caratelli (1891–1904)
  • Dominic Reuter (1904–1910)
  • Victor Maria Sottaz (1910–1919)
  • Domenico Maria Tavani (1919–1924)
  • Alfonso Orlich (1924–1930)
  • Domenico Maria Tavani (1930–1936)
  • Beda Maria Hess (1936–1953)
  • Bonaventura Mansi[A](1953–1954)
  • Vittore Maria Costantini (1954–1960)
  • Basilio Maria Heiser (1960–1972)
  • Vitale Maria Bonmarco (1972–1984)
  • Lanfranco Serrini (1984–1996)
  • Gianfranco Gardin (1996–2002)
  • Joachim Giermek (2002–2007)
  • Marco Tasca (od 2007)
  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m wikariusz generalny
Franciszkanizm
Początki
Święci i błogosławieni
rodziny franciszkańskiej
Wybitni uczeni
franciszkańscy
Papieże
Działalność, instytucje,
siedziby
Zakon franciszkański
Św. Franciszek

Media użyte na tej stronie

SaintIcon.PNG
Autor: Tomasz Wachowski, Licencja: CC BY 3.0
ikona Święty
StFrancis part.jpg
Górną częścią najstarsze Portret Franciszek z Asyżu, ścienne malowidła w Sacro Speco w Subiaco.
Portret van Giovanni da Parma, 6de Minister Generaal van de franciscaner orde Portretten van Ministers Generaal van de franciscaner orde (serietitel), RP-P-1909-5027.jpg
Autor: Rijksmuseum, Licencja: CC0


Identificatie
Titel(s): Portret van Giovanni da Parma, 6de Minister Generaal van de franciscaner ordePortretten van Ministers Generaal van de franciscaner orde (serietitel)
Objecttype: prent
Objectnummer: RP-P-1909-5027
Opschriften / Merken: verzamelaarsmerk, verso, gestempeld: Lugt 2228

Vervaardiging
Vervaardiger: prentmaker: Antonio Luciani (toegeschreven aan)
Plaats vervaardiging: Italië
Datering: 1710 - 1738
Fysieke kenmerken: gravure; gedrukt van twee platen
Materiaal: papier
Techniek: graveren (drukprocedé)
Afmetingen: plaatrand: h 247 mm × b 162 mm × h 153 mm (Ovaal.) × b 134 mm (Ovaal.)

Toelichting
Deze prent maakt deel uit van een groep van 60 portretten.

Onderwerp
Wat: historical persons
Wie: Giovanni da Parma

Verwerving en rechten
Verwerving: aankoop 1905
Copyright: Publiek domein