Jan ze Szczekocin (zm. 1433)

Jan ze Szczekocin
Jan z Dębna, Jan Dębiński, Jan Szczekociński, Jan Szczekocki
Herb
Odrowąż
Rodzina

Odrowążowie

Data urodzenia

ok. 1370

Data śmierci

1433

Ojciec

Piotr z Dębna

Matka

Kenna z Dembna

Żona

Offka Eufemia Lanckorońska

Dzieci

  • Jan
  • Piotr
  • Dobiesław
    • Rodzeństwo

  • Kenna
  • Piotr

    • Jan ze Szczekocin, znany także jako Jan Szczekocki, Jan Szczekociński[1], Jan z Dębna i Jan Dębiński[2] (ur. ok. 1370, zm. 1433) – kasztelan zawichojski w latach 1407–1409, kasztelan wiślicki (1409–1410), kasztelan lubelski (1410–1433)[2].

    Życiorys

    Wizerunek Odrowąża z pieczęci Jana ze Szczekocin z 1419 roku.

    Pochodził z możnego rodu Odrowążów, jego ojciec, także kasztelan lubelski był właścicielem wsi Wojciechów koło Nałęczowa. W końcu XIV wieku, po zdobyciu przez Władysława Jagiełły zamku w Olsztynie (lub później, w 1406) został ustanowiony starostą olsztyńskim. Od 1409 pełnił urząd kasztelana wiślickiego, od 1410 lubelskiego, a w latach 1415-1419 starosty generalnego Wielkopolski[3].

    W 1410 podczas wielkiej wojny z zakonem krzyżackim był dowódcą oddziałów osłonowych na południowej granicy Polski. Wtargnęły tam wówczas wojska węgierskie króla Zygmunta Luksemburczyka, dowodzone przez Ścibora ze Ściborzyc (Polaka, wojewodę siedmiogrodzkiego), które złupiły ziemię sądecką (w tym Stary Sącz), ale w drodze powrotnej zostały rozgromione przez Jana ze Szczekocin już na terytorium węgierskim, pod Bardiowem[3].

    W roku 1413 reprezentował ród Odrowążów przy akcie unii horodelskiej, którą podpisał, przyjmując do herbu Odrowąż litewskiego bojara, Wyszegerda[4]. Był również sygnatariuszem pokoju mełneńskiego w 1422 roku[3].

    Jan posiadał Szczekociny, sołectwo Bunowice, a także wsie: Kazimierza Wielka, Maszki, Małchow, Grabiec i Lusina[2].

    Życie prywatne

    Był synem Piotra z Dębna herbu Odrowąż i Kenny z Dembna herbu Dąbrowa, miał dwójkę rodzeństwa, Kennę i Piotra. Około roku 1390 wziął ślub z Offką Eufemią Lanckorońską herbu Zadora, miał z nią trójkę dzieci; Jana, Piotra i Dobiesława[2].

    Zobacz też

    Przypisy

    1. ↑ Pochodzenie i początek rodu Odrowążów, [w:] Antoni Rybarski, Przegląd historyczny, t. 19, Cz. 1, qwdqwd, 1914, s. 1-21.
    2. ↑ a b c d Marek Minakowski, Jan Dembiński z Dębna h. Odrowąż, Sejm-Wielki.pl [dostęp 2021-07-27].
    3. ↑ a b c Maciej Dogiel, Codex Diplomaticus Regni Poloniae Et Magni Ducatus Litvaniae : In Quo Pacta, Foedera, Tractatus Pacis, Mutuae Amicitiae, Subsidiorum, Induciarum, Commerciorum Nec Non Conventiones [...] Aliaque Omnis Generis Publico Nomine Actorum, Et Gestorum Monumenta. T. 4, In Quo Totius Prussiae Res Continentur, Wilno 1764, s. 114.
    4. ↑ Władysław Semkowicz (red.), Rocznik Towarzystwa Heraldycznego we Lwowie., t. V, Lwów: Towarzystwo Heraldyczne we Lwowie, 1921, s. 57.

    Media użyte na tej stronie

    Seal of Jan Szczekociński (1419).png
    Z pieczęci Jana Szczekocińskiego z r. 1419, Jana ze Sprowy z r. 1427 i Jana, arcybiskupa lwowskiego z r. 1440, Bartosza z Gór z r. 1444 i 1446, Jana, arcybiskupa gnieźnieńskiego z r. 1454, Jana ze Szczekocin z r. 1460, Andrzeja Odrowąża ze Sprowy z r. 1452, Eustachego ze Sprowy, Mikołaja z Błażejowie z r. 1462 Jakóba z Dębna czyli ze Szczekocin z r. 1162, Jana z Wysokiego z r. 1460, Piotra z Goiowa z r. 1466, Jana Jury z Malechowa z r. 1471.
    POL COA Odrowąż.svg
    Autor: Ta ^specifik^ z W3C grafika wektorowa została stworzona za pomocą Inkscape przez KamilkaŚ based on: ., Licencja: CC BY-SA 3.0
    Herb Odrowąż