Jani Soininen

Jani Soininen
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

12 listopada 1972
Jyväskylä

Klub

Jyväskylän Hiihtoseura

Debiut w PŚ

29 lutego 1992, Lahti
(42. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

5 grudnia 1992, Falun
(10. miejsce)

Pierwsze podium w PŚ

1 stycznia 1995, Ga-Pa
(3. miejsce)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

13 stycznia 1996, Engelberg

Rekord życiowy

203,5 m na Velikance w Planicy (22 marca 1997)[1][2]

Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie
Gold medal with cup.svg Złoto
1998
Nagano
Skocznia K-90
indywidualnie
Silver medal with cup.svg Srebro
1998
Nagano
Skocznia K-120
indywidualnie
Mistrzostwa świata
Gold medal with cup.svg Złoto
1995
Thunder Bay
Skocznia K-120
drużynowo
Gold medal with cup.svg Złoto
1997
Trondheim
Skocznia K-120
drużynowo
Silver medal with cup.svg Srebro
2001
Lahti
Skocznia K-116
drużynowo

Jani Markus Soininen (ur. 12 listopada 1972 w Jyväskylä) − fiński skoczek narciarski, mistrz i wicemistrz olimpijski, trzykrotny medalista mistrzostw świata.

Kariera

Jani Soininen zadebiutował w zawodach Pucharu Świata 29 lutego 1992 w fińskim Lahti, gdzie zajął 42. miejsce. W sezonie 1991/1992 wystartował jeszcze tylko raz, 1 marca w tej samej miejscowości zajął 22. miejsce. Jako że w tych startach nie wywalczył punktów Pucharu Świata (do sezonu 1992/1993 obowiązywała inna punktacja za miejsca w konkursach Pucharu Świata) to nie został uwzględniony w klasyfikacji generalnej.

W swoim pierwszym starcie sezonu 1992/1993, 5 grudnia 1992 roku w szwedzkim Falun zdobył swoje pierwsze punkty, plasując się na 10. pozycji. W pozostałej części sezonu punktował już jednak tylko raz – 6 marca 1993 roku w Lahti zajął 11. miejsce. Ostatecznie zajął więc 39. miejsce w klasyfikacji generalnej z dorobkiem 11 punktów. Pod koniec lutego 1993 roku Soininen wystartował na mistrzostwach świata w Falun. Wziął udział tylko w konkursie indywidualnym na normalnym obiekcie, gdzie zajął 50. miejsce.

Lepiej prezentował się w sezonie 1993/1994, kiedy to zajął 14. miejsce w klasyfikacji generalnej. W większości startów zdobywał punkty, często także plasował się w czołowej dziesiątce, jednak na podium nie stanął. Jego najlepszym wynikiem w konkursach PŚ tego sezonu było piąte miejsce w konkursie w szwajcarskim Engelbergu 19 grudnia 1993 roku. Najważniejszym wydarzeniem 1994 roku były igrzyska olimpijskie w Lillehammer, gdzie Jani indywidualnie zajął szóste miejsce na normalnej skoczni oraz piąte na dużej. Wystąpił także w konkursie drużynowym, w którym razem z kolegami z reprezentacji zajął piąte miejsce. Niecały miesiąc po igrzyskach Fin był dziewiąty na mistrzostwach świata w lotach w Planicy.

Sezon 1994/1995 przyniósł mu pierwsze podium w karierze. Wywalczył je 1 stycznia 1995 roku, podczas konkursu w niemieckim Garmisch-Partenkirchen, ulegając tylko swemu rodakowi Janne Ahonenowi oraz Austriakowi Andreasowi Goldbergerowi. W pozostałych konkursach 43. edycji Turnieju Czterech Skoczni zajmował kolejno: 13. miejsce w Oberstdorfie, 14. miejsce w Innsbrucku oraz dziesiąte w Bischofshofen, co dało mu ostatecznie szóste miejsce w klasyfikacji końcowej. Łącznie w tym sezonie czterokrotnie stanął na podium – raz był drugi, a trzy razy trzeci. W marcu 1995 roku wziął udział w mistrzostwach świata w Thunder Bay, gdzie wspólnie z Ari-Pekką Nikkolą, Janne Ahonenem i Miką Laitinenem zdobył złoty medal w konkursie drużynowym. W indywidualnych występach osiągnął słabsze rezultaty niż na igrzyskach w 1994 roku, zajmując 18. miejsce na normalnym obiekcie oraz 20. miejsce na dużym.

Swoje pierwsze pucharowe zwycięstwo odniósł 13 stycznia 1996 roku w Engelbergu, bezpośrednio wyprzedzając Japończyka Jin’yę Nishikatę i Goldbergera. W sezonie 1995/1996 na podium stanął jeszcze raz 3 marca 1996 roku w Lahti, gdzie zajął trzecie miejsce, za Masahiko Haradą z Japonii oraz Słoweńcem Primožem Peterką. W klasyfikacji końcowej 44. Turnieju Czterech Skoczni zajął dziewiątą pozycję po tym, jak był ósmy w Oberstdorfie, dziewiętnasty w Garmisch-Partenkirchen, siódmy w Innsbrucku oraz szesnasty w Bischofshofen. Występy te dały mu 11. miejsce w klasyfikacji generalnej. W lutym 1996 roku wziął udział w mistrzostwach świata w lotach w Tauplitz zajmując 17. miejsce.

W lecie 1996 roku zajął czwarte miejsce w klasyfikacji generalnej trzeciej edycji Letniego Grand Prix w skokach. Rywalizację w sezonie 1996/1997 zaczął od zajęcia piątego miejsca w norweskim Lillehammer 30 listopada 1996 roku. W 45. edycji Turnieju Czterech Skoczni ponownie był dziewiąty, zajmując w poszczególnych konkursach kolejno dziewiąte, szóste, piętnaste i znowu szóste miejsce. Po początkowych trudnościach lepsze wyniki uzyskiwał w drugiej części sezonu, kiedy to między innymi trzykrotnie zajmował trzecie miejsce. W jednym z tych konkursów, 22 marca 1997 roku w słoweńskiej Planicy ustanowił swój rekord życiowy skacząc 203,5 m. Miesiąc wcześniej, podczas mistrzostw świata w Trondheim Finowie w tym samym składzie, w którym startowali na MŚ w Thunder Bay obronili tytuł drużynowych mistrzów świata. Indywidualnie Jani zajął siódme miejsce na dużej skoczni, a na normalnej był jedenasty. W klasyfikacji generalnej tego sezonu zajął dziewiąte miejsce.

Najlepsze wyniki osiągnął jednak w sezonie 1997/1998, kiedy pięciokrotnie stawał na podium zawodów Pucharu Świata. Już w pierwszym konkursie cyklu, 29 listopada 1997 roku zajął drugie miejsce, wyprzedził go tylko Niemiec Dieter Thoma. Następnego dnia Soininen okazał się już najlepszy, wygrał także kolejny konkurs – 6 grudnia 1997 roku we włoskim Predazzo. Po tym jak zajął 19. miejsce w Oberstdorfie, piąte w Ga-Pa, szóste w Innsbrucku oraz siódme w Bischofshofen uplasował się na piątym miejscu klasyfikacji końcowej 46. Turnieju Czterech Skoczni. Dało mu to ponownie siódme miejsce w Pucharze Świata. Pod koniec stycznia 1998 roku zajął 12. miejsce na mistrzostwach świata w lotach w Oberstdorfie. Najważniejszą imprezą sezonu były jednak igrzyska olimpijskie w Nagano, które okazały się być najlepszym momentem jego kariery. Po pierwszej serii konkursu indywidualnego na normalnej skoczni Jani zajmował drugie miejsce za Haradą, do którego tracił 2,5 punktu. Dobry skok w drugiej serii i słaby skok Japończyka spowodowały, że to Soininen został mistrzem olimpijskim. Drugie miejsce zajął kolejny reprezentant gospodarzy, Kazuyoshi Funaki, a brązowy medal wywalczył Andreas Widhölzl z Austrii. Przewaga Soininena nad Funakim wyniosła zaledwie 1 punkt. W konkursie indywidualnym na dużym obiekcie Fin po pierwszej serii zajmował trzecie miejsce po skoku na 129,5 m. Prowadził Widhölzl, drugi był Takanobu Okabe, a Funaki zajmował czwartą lokatę tracąc do Soininena tylko 0,8 punktu. Druga seria skoków wszystko zmieniła. Jani uzyskał 126,5 m i został wyprzedzony przez Funakiego, który osiągnął 132,5 m. Najdłuższy skok – 136,0 m oddał Harada i awansował na trzecie miejsce, spychając Widhölzla, który uzyskał tylko 120,5 m poza podium. Tym samym Soininen wywalczył swój drugi, tym razem srebrny medal olimpijski. Jego medale były jedynymi zdobytymi przez Finlandię w skokach na tych igrzyskach, bowiem w konkursie drużynowym reprezentacja Finlandii zajęła piąte miejsce.

Sezon 1998/1999 był jednym z najsłabszych w jego karierze. Ani razu nie stanął na podium, tylko raz znalazł się w czołowej dziesiątce zawodów, w wyniku czego zajął dopiero 35. miejsce w klasyfikacji generalnej. Na mistrzostwach świata w Ramsau w lutym 1999 roku indywidualnie zajął miejsca na przełomie trzeciej i czwartej dziesiątki. W konkursie drużynowym Finowie ponownie nie zdobyli medalu zajmując ostatecznie czwarte miejsce. Soininen poprawił się w sezonie 1999/2000, kiedy ponownie był siódmy w klasyfikacji generalnej. Trzykrotnie stawał na podium, przy czym 26 stycznia 2000 roku w japońskiej Hakubie zwyciężył, wyprzedzając Widhölzla i swego rodaka Ville Kantee. Na mistrzostwach świata w lotach w Vikersund w lutym 2000 roku zajął 15. miejsce.

Dobre starty w sezonie 2000/2001, szczególnie w drugiej jego części, pozwoliły mu wystąpić na mistrzostwach świata w Lahti. Pojawił się tam tylko na dużej skoczni, indywidualnie był dziesiąty, a w konkursie drużynowym wraz z Risto Jussilainenem, Ville Kantee i Janne Ahonenem wywalczył srebrny medal. Był to ostatni sukces w jego karierze. Ostatni raz na podium zawodów Pucharu Świata stanął na miesiąc przed mistrzostwami – 28 stycznia 2001 roku w Sapporo, plasując się za Adamem Małyszem i Risto Jussilainenem. Ostatni oficjalny występ zaliczył 18 marca 2001 roku podczas lotów w Planicy, gdzie zajął 34. miejsce. Wraz z końcem sezonu definitywnie zakończył zawodniczą karierę. Łącznie w ciągu swej kariery 18 razy stawał na podium, w tym cztery razy zwyciężył, sześć razy był drugi oraz osiem razy trzeci.

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

MiejsceDzieńRokMiejscowośćKonkursWynikStrataZwycięzca
6.25 lutego1994Norwegia LillehammerSkocznia normalna indywidualnie268,5 pkt13,5 pktNorwegia Espen Bredesen
5.20 lutego1994Norwegia LillehammerSkocznia duża indywidualnie231,1 pkt43,4 pktNiemcy Jens Weißflog
5.22 lutego1994Norwegia LillehammerSkocznia duża drużynowo[3]889,5 pkt80,6 pkt Niemcy
1.Gold medal.svg11 lutego1998Japonia NaganoSkocznia normalna indywidualnie234,4 pkt
2.Silver medal.svg15 lutego1998Japonia NaganoSkocznia duża indywidualnie260,8 pkt11,5 pktJaponia Kazuyoshi Funaki
5.16 lutego1998Japonia NaganoSkocznia duża drużynowo[4]833,9 pkt99,1 pkt Japonia

Mistrzostwa świata

MiejsceDzieńRokMiejscowośćKonkursWynikStrataZwycięzca
50.27 lutego1993Szwecja FalunSkocznia normalna indywidualnie157,6 pkt80,2 pktJaponia Masahiko Harada
18.12 marca1995Kanada Thunder BaySkocznia normalna indywidualnie201,5 pkt64,5 pktJaponia Takanobu Okabe
1.Gold medal with cup.svg16 marca1995Kanada Thunder BaySkocznia duża drużynowo[4]889,0 pkt
20.18 marca1995Kanada Thunder BaySkocznia duża indywidualnie165,9 pkt106,7 pktNorwegia Tommy Ingebrigtsen
11.22 lutego1997Norwegia TrondheimSkocznia normalna indywidualnie250,5 pkt13,0 pktFinlandia Janne Ahonen
1.Gold medal with cup.svg27 lutego1997Norwegia TrondheimSkocznia duża drużynowo[4]955,3 pkt
7.1 marca1997Norwegia TrondheimSkocznia duża indywidualnie233,1 pkt19,0 pktJaponia Masahiko Harada
33.21 lutego1999Austria RamsauSkocznia duża indywidualnie76,9 pkt186,5 pktNiemcy Martin Schmitt
4.23 lutego1999Austria RamsauSkocznia duża drużynowo[5]855,7 pkt133,2 pkt Niemcy
29.26 lutego1999Austria RamsauSkocznia normalna indywidualnie208,5 pkt46,5 pktJaponia Kazuyoshi Funaki
10.19 lutego2001Finlandia LahtiSkocznia duża indywidualnie222,4 pkt53,9 pktNiemcy Martin Schmitt
2.Silver medal with cup.svg21 lutego2001Finlandia LahtiSkocznia duża drużynowo[6]900,2 pkt39,6 pkt Niemcy

Mistrzostwa świata w lotach

MiejsceDzieńRokMiejscowośćKonkursWynikStrataZwycięzca
9.20 marca1994Słowenia PlanicaLoty indywidualnie239,4 pkt111,9 pktCzechy Jaroslav Sakala
17.11 lutego1996Austria TauplitzLoty indywidualnie631,6 pkt106,5 pktAustria Andreas Goldberger
12.25 stycznia1998Niemcy OberstdorfLoty indywidualnie678,9 pkt97,5 pktJaponia Kazuyoshi Funaki
15.13 lutego2000Norwegia VikersundLoty indywidualnie407,7 pkt129,1 pktNiemcy Sven Hannawald

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca na podium chronologicznie

NrDataMiejscowośćSkoczniaNotaPozycjaStrataZwycięzca
1.1 stycznia 1995Niemcy Garmisch-PartenkirchenGroße Olympiaschanze231,8 pkt3.15,8 pktJanne Ahonen
2.14 stycznia 1995Szwajcaria EngelbergGross-Titlis-Schanze210,4 pkt3.8,8 pktRoberto Cecon
3.28 stycznia 1995Finlandia LahtiSalpausselkä230,5 pkt3.4,0 pktAndreas Goldberger
4.5 lutego 1995Szwecja FalunLugnet222,5 pkt2.1,5 pktEspen Bredesen
5.13 stycznia 1996Szwajcaria EngelbergGross-Titlis-Schanze228,7 pkt1.
6.3 marca 1996Finlandia LahtiSalpausselkä234,1 pkt3.32,5 pktMasahiko Harada
7.12 stycznia 1997Szwajcaria EngelbergGross-Titlis-Schanze238,3 pkt3.14,6 pktPrimož Peterka
8.9 marca 1997Finlandia LahtiSalpausselkä117,0 pkt3.0,9 pktAndreas Widhölzl
9.22 marca 1997Słowenia PlanicaVelikanka374,6 pkt3.21,3 pktTakanobu Okabe
10.29 listopada 1997Norwegia LillehammerLysgårdsbakken244,9 pkt2.3,0 pktDieter Thoma
11.30 listopada 1997Norwegia LillehammerLysgårdsbakken248,0 pkt1.
12.6 grudnia 1997Włochy PredazzoTrampolino Dal Ben K-95246,0 pkt1.
13.5 lutego 1998Japonia SapporoŌkurayama264,0 pkt2.19,8 pktAndreas Widhölzl
14.8 marca 1998Finlandia LahtiSalpausselkä257,6 pkt2.7,1 pktPrimož Peterka
15.5 grudnia 1999Włochy PredazzoTrampolino Dal Ben K-120239,3 pkt2.3,0 pktAndreas Widhölzl
16.23 stycznia 2000Japonia SapporoŌkurayama270,3 pkt2.6,9 pktMartin Schmitt
17.26 stycznia 2000Japonia HakubaSkocznia Olimpijska251,1 pkt1.
18.28 stycznia 2001Japonia SapporoŌkurayama253,3 pkt3.30,0 pktAdam Małysz

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Świata

Do sezonu 1992/1993 obowiązywała inna punktacja za konkurs Pucharu Świata.

Sezon 1991/1992
Thunder BayThunder BaySapporoSapporoOberstdorfGarmisch-PartenkirchenInnsbruckBischofshofenPredazzoSt.MoritzEngelbergOberstdorfOberstdorfLahtiLahtiÖrnsköldsvikTrondheimTrondheimOsloHarrachovPlanicapunkty
-------------4222------0
Sezon 1992/1993
FalunFalunRuhpoldingSapporoSapporoOberstdorfGarmisch-PartenkirchenInnsbruckBischofshofenPredazzoTauplitzTauplitzLahtiLahtiLillehammerOsloPlanicapunkty
10282628245444224333--1134---11
Legenda (do sezonu 1992/93)
1 2 3 4-10 11-15 poniżej 15

- – zawodnik nie wystartował lub nie zakwalifikował się

Sezon 1993/1994
PlanicaPlanicaPredazzoCourchevelEngelbergOberstdorfGarmisch-PartenkirchenInnsbruckBischofshofenMurauLiberecLiberecSapporoSapporoLahtiÖrnsköldsvikPlanicaThunder BayThunder Baypunkty
4917463351817471424--14101089910297
Sezon 1994/1995
PlanicaPlanicaOberstdorfGarmisch-PartenkirchenInnsbruckBischofshofenWillingenEngelbergEngelbergSapporoSapporoLahtiLahtiKuopioFalunFalunLillehammerOsloVikersundVikersundOberstdorfpunkty
4121331410934211633613427---45606
Sezon 1995/1996
LillehammerLillehammerVillachPlanicaPredazzoChamonixChamonixOberhofOberstdorfGarmisch-PartenkirchenInnsbruckBischofshofenEngelbergEngelbergSapporoSapporoZakopaneZakopaneTauplitzTauplitzIron MountainIron MountainKuopioLahtiLahtiHarrachovFalunOslopunkty
101319271014923819716116--102012231116910362224630
Sezon 1996/1997
LillehammerLillehammerRukaRukaHarrachovHarrachovOberstdorfGarmisch-PartenkirchenInnsbruckBischofshofenEngelbergEngelbergSapporoSapporoHakubaWillingenWillingenTauplitzTauplitzLahtiKuopioFalunOsloPlanicaPlanicapunkty
52093825379615643631158131183211034320657
Sezon 1997/1998
LillehammerLillehammerPredazzoVillachHarrachovEngelbergEngelbergOberstdorfGarmisch-PartenkirchenInnsbruckBischofshofenRamsauZakopaneZakopaneOberstdorfOberstdorfSapporoVikersundVikersundKuopioLahtiLahtiFalunTrondheimOsloPlanicaPlanicapunkty
211771012195671140616923228102323729759950
Sezon 1998/1999
LillehammerLillehammerChamonixChamonixPredazzoOberhofHarrachovHarrachovOberstdorfGarmisch-PartenkirchenInnsbruckBischofshofenEngelbergEngelbergZakopaneZakopaneSapporoSapporoWillingenWillingenHarrachovKuopioLahtiTrondheimFalunOsloPlanicaPlanicaPlanicapunkty
40182740254611312324-28--4519--3539434272820--2544151
Sezon 1999/2000
KuopioKuopioPredazzoPredazzoVillachZakopaneZakopaneOberstdorfGarmisch-PartenkirchenInnsbruckBischofshofenEngelbergEngelbergSapporoSapporoHakubaWillingenWillingenTauplitzIron MountainIron MountainLahtiLahtiTrondheimOsloPlanicapunkty
4455429898131610743521720254134173051112734
Sezon 2000/2001
KuopioKuopioKuopioOberstdorfGarmisch-PartenkirchenInnsbruckBischofshofenHarrachovHarrachovPark CityHakubaSapporoSapporoWillingenWillingenOberstdorfOberstdorfFalunTrondheimOsloPlanicapunkty
11381513396912131315631512112132-1634394
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

- – zawodnik nie wystartował lub nie zakwalifikował się

Turniej Czterech Skoczni

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Turniej Nordycki (Skandynawski)

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Puchar Świata w lotach narciarskich

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Letnie Grand Prix w skokach narciarskich

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca na podium chronologicznie

  1. Austria Stams – 1 września 1996 (3. miejsce)

Miejsca w poszczególnych konkursach LGP

W 1994 i 1995 roku sumowano punkty za wszystkie skoki (tak jak np. w TCS)

1994
HinterzartenPredazzoStamspunkty
114010500,0
1995
KuopioTrondheimHinterzartenStamspunkty
11373118727,0
1996
TrondheimOberhofHinterzartenPredazzoStamspunkty
134453225
1997
CourchevelTrondheimHinterzartenPredazzoStamspunkty
--751696
1998
StamsPredazzoCourchevelHinterzartenHakubaHakubapunkty
3419-16--27
1999
HinterzartenCourchevelStamsHakubaSapporopunkty
271024--37
2000
HinterzartenKuopioVillachCourchevelHakubaHakubaSapporoSapporopunkty
176187----103
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

– zawodnik nie wystartował
lub nie zakwalifikował się

Przypisy

  1. Rekordy życiowe skoczków narciarskich. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2018-03-21].
  2. 200m0405. skisprungschanzen.com. [dostęp 2018-03-21].
  3. Skład zespołu: Raimo Ylipulli, Janne Ahonen, Janne Väätäinen, Jani Soininen
  4. a b c Skład zespołu: Ari-Pekka Nikkola, Mika Laitinen, Janne Ahonen, Jani Soininen
  5. Skład zespołu: Ville Kantee, Jani Soininen, Janne Ahonen, Mika Laitinen
  6. Skład zespołu: Risto Jussilainen, Jani Soininen, Ville Kantee, Janne Ahonen

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Ski jumping pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Ski jumping
Gold medal with cup.svg
Autor: Michał460, Licencja: CC BY-SA 3.0
Złoty medal z pucharem.
Silver medal with cup.svg
Autor: Michał460, Licencja: CC BY-SA 3.0
Srebrny medal z pucharem.
Gold medal.svg
Autor: B1mbo, Licencja: CC BY-SA 2.5
Drawing of a gold medal, based on Olympic rings.svg.
Silver medal.svg
Autor: B1mbo, Licencja: CC BY-SA 2.5
Draw of a silver medal, based in Olympic rings.svg.
The joining of the rings is not correct drawn.
Flag of Canada (Pantone).svg
Flag of Canada introduced in 1965, using Pantone colors. This design replaced the Canadian Red Ensign design.
Flag of Finland.svg
Flaga Finlandii
Flag of Japan (bordered).svg
Flag of Japan (bordered, unrounded corners)
Civil Ensign of Switzerland.svg
Flag of Switzerland at sea
Flag of Slovenia (bordered).svg
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Flag of the United States.svg
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Olympic flag.svg
Olympic Movement flag

Proportions 2:3, created 1913, adopted 1914, first used 1920.

Flag of Czechoslovakia (bordered).svg

Created by Palffy.

The flag of Czechoslovakia with a border.
Jani Soininen.jpg
Autor: Nelinjo, Licencja: CC BY-SA 4.0
Jani Soininen