Janina Borkowska

Janina Borkowska (Zwierzchowska)
Ilustracja
Janina Zwierzchowska (Łódź 1973}
Data i miejsce urodzenia6 maja 1947
Tomaszów Mazowiecki
ObywatelstwoPolska
Informacje klubowe
KlubAeroklub Wrocławski
TrenerJózef Adamski
Wojciech Soleżyński
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Spadochronowe Mistrzostwa Polski
brązKatowice 1967klasyfikacja kobiet
złotoŁódź 1973klasyfikacja kobiet
złotoCzęstochowa 1975klasyfikacja kobiet
złotoKatowice 1977klasyfikacja kobiet
złotoWłocławek 1978klasyfikacja kobiet
złotoLublin 1979klasyfikacja kobiet
Spadochronowe Mistrzostwa Polski Juniorów
brązŚroda Wielkopolska 1967klasyfikacja kobiet
„Błękitna Wstęga Odry”
złotoWrocław 1970klasyfikacja kobiet
srebroWrocław 1971klasyfikacja kobiet
brązWrocław 1973klasyfikacja kobiet
brązWrocław 1975klasyfikacja kobiet
Zakończenie kariery: 2004 r.

Janina Borkowska z domu Zwierzchowska ps. Biedronka (ur. 6 maja 1947 w Tomaszo­wie Mazowieckim[1]) – polska spadochroniarka, zawodniczka Aeroklubu Wrocławskiego. Srebrna medalistka mistrzostw świata (1974), 5-krotna mistrzyni Polski)[2].

Działalność sportowa

Pierwszy skok ze spadochronem wykonała w 1964 roku z samolotu CSS-13, pilotowanego przez Wojciecha Soleżyńskiego, po ukończeniu podstawowego kursu spadochronowego w Aeroklubie Wrocławskim. W tym samym czasie ukończyła kurs szybowcowy.

Na początku kariery brała udział w zawodach lokalnych i międzyklubowych w kraju, a głównie w zawodach o Błękitną Wstęgę Odry, w której startowały drużyny z zagranicy (Bułgarii, NRD, Czechosłowacji, Węgier, Austrii, Francji i Północnej Grupy Wojsk Radzieckich), a także w rewanżach za udział we Wrocławiu w niektórych z tych krajów.

W 1966 roku zakwalifikowała się Spadochronowej Kadry Narodowej i jej wielokrotnego udziału w Międzynarodowych Zawodach Spadochronowych i Mistrzostwach Świata.

W 1967 roku ustanowiła dwa indywidualne rekordy Polski w celności lądowania z natychmiastowym otwarciem spadochronu z wysokości 1000 m (19.05 – 1,17 m, 12.07 – 0,54 m) oraz rekord w grupie trzyosobowej (wraz z Krystyną Ligocką i Anną Kwaśnik-Paścik), z wys. 1500 m, z natychmiastowym otwarciem spadochronu – 4,47 m[1].

W tym samym roku na V Spadochronowych Mistrzostwach Polski Juniorów w Środzie Wielkopolskiej w klasyfikacji kobiet, zajęła – 3. miejsce[3].

W 1970 roku zwyciężyła w zawodach o Błękitną Wstęgę Odry, a w kolejnych edycjach tych zawodów zajmowała: w 1971 roku – 2., a w 1973 i 1975 roku – 3. miejsce.

W Spadochronowych Mistrzostwach Polski w 1967 roku w Katowicach uzyskała 3. lokatę. W latach 1969–72 nie prowadzono osobnej klasyfikacji kobiet, ale startująca w nich Janina Zwierzchowska na przemian z Anną Kwaśnik (również z Aeroklubu Wrocławskiego) zajmowały najlepsze miejsca wśród kobiet. Później pięciokrotnie zdobyła tytuł mistrzyni Polski, po raz pierwszy w 1973 roku w Łodzi, a kolejne w 1975 w Częstochowie, w 1977 w Katowicach, w 1978 we Włocławku i w 1979 roku w Lublinie.

Brała udział w Mistrzostwach Świata, reprezentując Polskę przez sześć kolejnych mistrzostw:

  • 1968 – Austria (52 miejsce)
  • 1970 – Jugosławia (10 miejsce – 54 zawodników)
  • 1972 – USA (8 miejsce – 42 zawodników)
  • 1974 – Węgry (13 miejsce – 73 zawodników)
  • 1976 – Włochy (24 miejsce – 71 zawodników)
  • 1978 – Jugosławia (24 miejsce – 58 zawodników).

Uczestniczyła w międzynarodowych zawodach i mistrzostwach kraju, np. we Francji, gdzie została międzynarodową mistrzynią tego kraju, w Mistrzostwach Państw Socjalistycznych na Węgrzech i w Poznaniu w 1979 roku zajmując czołowe miejsca.

W roku 1971 ukończyła Wyższą Szkołę Ekonomiczną.

Po zakończeniu kariery zawodniczej i założeniu rodziny, przeniosła się do Makowa Podhalańskiego.

Wykonała 2810 skoków (ostatni w 2004 roku).

Przypisy

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Janina Zwierzchowska (obecnie Borkowska), Łódź 1973.jpg
XVII Spadochronowe Mistrzostwa Polski, Łódź 9–18.09.1973. I miejsce – Janina Zwierzchowska (obecnie Borkowska)
Parachuting pictogram.svg
Pictogram representing the sport of w:Parachuting.