Janina Kotarbińska

Grób Janiny Kotarbińskiej i jej męża Tadeusza Kotarbińskiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (stan w 2008)

Janina Kotarbińska, znana również jako Dina Sztejnbarg-Kamińska (ur. 19 stycznia 1901 w Warszawie, zm. 2 stycznia 1997 tamże) – polska filozofka i logiczka, związana ze szkołą lwowsko-warszawską. Profesor Uniwersytetu Warszawskiego. Żona Tadeusza Kotarbińskiego.

Życiorys

Urodziła się jako Dina Sztejnbarg. W 1934 została wykładowczynią Uniwersytetu Warszawskiego^[1].

Podczas okupacji hitlerowskiej była więziona przez Niemców w Warszawie oraz w obozie koncentracyjnym Auschwitz^[1].

W latach 1945–1951 profesorka Uniwersytetu Łódzkiego. Od 1951 w Warszawie.

W latach 60. była dziekanką Wydziału Humanistycznego Uniwersytetu Warszawskiego^[1].

Zainteresowania naukowe Kotarbińskiej koncentrowały się głównie na zagadnieniach logiki współczesnej i metodologii nauk, a zwłaszcza na problematyce teorii znaku oraz na badaniach nad poza formalnymi warunkami poprawności zabiegów logiki stosowanych w naukach empirycznych, a zwłaszcza przyrodniczych.

Została pochowana przy mężu Tadeuszu Kotarbińskim w grobie na Powązkach Wojskowych w Warszawie (kwatera B32-tuje-4)^[2].

Wybrana bibliografia

Jako Dina Sztejnbarg

• O tzw. konieczności związków przyrodzonych (1931)
• Zagadnienie indeterminizmu na terenie fizyki (1932)
• Zagadnienie indeterminizmu na terenie biologii (1932)
• Zagadnienie indeterminizmu na terenie nauk humanistycznych (1933)
• O pojęciu przypadku (1934)

Jako Janina Kotarbińska

• Definicja (1955)
• Pojęcie znaku (1956)
• Tak zwana definicja dejktyczna (1959)
• Kontrowersja: dedukcjonizm, indukcjonizm (1961)
• Spór o granice stosowalności metod logicznych (1964)
• Kłopoty z istnieniem (1967)
• Z zagadnień teorii nauki i teorii języka (1990)

Przypisy