Janina Wiercińska

Janina Wiercińska

Janina Wiercińska
Data i miejsce urodzenia	8 grudnia 1922 Warszawa
Data i miejsce śmierci	25 kwietnia 2003 Warszawa
Zawód, zajęcie	historyk sztuki
Tytuł naukowy	profesor

Janina Wiercińska, prawdziwe nazwisko Gantz (ur. 8 grudnia 1922 w Warszawie, zm. 25 kwietnia 2003 w Warszawie) – polska historyk sztuki, córka warszawskiego optyka Juliusza Gantza i Elżbiety z domu Markowicz. Podczas okupacji przyjmowała nazwiska: Janina Grabowska, Helena Grabowska, Maria Wiercińska. Została ocalona z Getta, ukrywana w Warszawie i Rozalinie. Profesor historii sztuki, pracownik naukowy Instytutu Sztuki Polskiej Akademii Nauk w latach 1953–1992, badaczka, znawczyni i kolekcjonerka grafiki książkowej, szczególnie dziewiętnastowiecznej ilustrowanej książki dla dzieci. Swoje zbiory darowała Muzeum Narodowemu we Wrocławiu i Bibliotece Publicznej w Warszawie. Autorka prac z tej dziedziny; inicjatorka i autorka serii wydawniczej IS PAN "Polska Bibliografia Sztuki 1801–1944" oraz "Bibliografia polskiej historii sztuki po roku 1945".

23 sierpnia 1980 roku dołączyła do apelu 64 uczonych, pisarzy i publicystów do władz komunistycznych o podjęcie dialogu ze strajkującymi robotnikami^[1].

Ważniejsze publikacje

• Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, 1968
• Katalog prac wystawionych w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie w latach 1860-1894, 1969
• Andriolli. Świadek swoich czasów, 1976
• Andriolli. Opowieść biograficzna, 1980
• Sztuka i książka, 1986
• Artykuły i recenzje dotyczące sztuki XIX wieku oraz grafiki książkowej (m.in. Biuletyn Historii Sztuki, Bulletin du Musée National de Varsovie)
• Biogramy artystów w leksykonach
• Teksty popularnonaukowe

Przypisy

Bibliografia

• H. Faryna-Paszkiewicz: Janina Wiercińska (1922-2003), „Biuletyn Historii Sztuki”, 2005, nr 3-4, s. 396-102.
• A. Ryszkiewicz: Janina Wiercińska, „Gazeta Wyborcza Stołeczna”, 12.03.2004.

Źródła

• USC Shoah Foundation Institute (Interview Code [wywiad nr 22022])