Janka Bryl

Janka Bryl (ur. 4 sierpnia 1917 w Odessie, zm. 26 lipca 2006 w Mińsku) – białoruski pisarz, tłumacz, wojskowy.

Życiorys

Uczył się w polskiej szkole (ukończył 7 klas), po czym pracował na roli. Debiutował w 1938 na łamach pisma „Szlach moładzi”. Zmobilizowany w 1939 walczył po stronie polskiej w kampanii wrześniowej w obronie Gdyni (Oksywia). Dostał się do niewoli niemieckiej, z której w 1941 zbiegł. Wstąpił w szeregi sowieckiej partyzantki, współuczestniczył w redagowaniu pism podziemnych.

Tłumaczył na białoruski dzieła polskich pisarzy, m.in.: Tadeusza Różewicza, Marii Konopnickiej, Elizy Orzeszkowej, Ernesta Brylla, Iwaszkiewicza, Aliny Centkiewicz, Czesława Centkiewicza, Juliana Kawalca, Władysława Machejka, Wojciecha Żukrowskiego, Leona Kruczkowskiego. W 1981 otrzymał tytuł Ludowego Pisarza Białoruskiej SRR. W 1952 został laureatem Nagrody Stalinowskiej, a w 1982 Nagrody Państwowej Białoruskiej SRR im. J. Kołasa^[1].

Był przewodniczącym Towarzystwa Przyjaźni Białorusko-Polskiej. W 1970 otrzymał odznakę „Zasłużonego dla kultury polskiej” i w 1969 „Zasłużonego dla ziemi gdańskiej”. Dostał także Nagrodę im. W. Pietrzaka w 1972. W 2009 jego imieniem nazwano jedną z ulic w Gdyni^[2].

Został odznaczony m.in. dwukrotnie Orderem Czerwonego Sztandaru Pracy, Orderem Przyjaźni Narodów, Orderem Wojny Ojczyźnianej II klasy oraz Orderem „Znak Honoru”.

Publikacje

• 1946 – Apawiadanni (wyd. Zbor tworau, 1967)
• 1953 – W Zabłociu świta
• 1968 – Miż tych palou... Pra ziamlu, szto natchniała Mickiewicza (wraz z U. Kalestnikiem)
• 1971 – Patrzeć na trawę
• 1974 – Świat daleki i bliski
• 1978 – Ja ze spalonej wsi (zbiór dokumentalny)
• 1979 – Witraże
• 1989 – Wartki Niemen

Przypisy