Jankiel
Jankiel – jeden z bohaterów eposu Pan Tadeusz Adama Mickiewicza, Żyd stary i powszechnie znany z poczciwości, karczmarz.
Dzierżawca dwóch karczm (arendarz) w dobrach Sopliców. Był wielkim polskim patriotą i bezbłędnie mówił po polsku. Znał dziesiątki narodowych pieśni. Angażował się w działalność konspiracyjną, był człowiekiem uczciwym i szanowanym. Był zastępcą rabina nowogródzkiego i emisariuszem napoleońskim, najbliższym współpracownikiem księdza Robaka, od początku wtajemniczonym w sprawę jego tożsamości. Próbował uspokajać szlachtę podburzaną przez Gerwazego Rębajło. Prawdopodobnie to on zawiadomił Robaka o zajeździe Soplicowa. Po bitwie przepadł bez wieści, by pojawić się z głównym sztabem wojska polskiego.
Słynął w całej okolicy z nadzwyczajnej gry na cymbałach. W XII księdze gra słynny koncert ilustrujący losy Rzeczypospolitej w czasach rozbiorów.
Jest prawdopodobne, że postać Jankiela była po części wzorowana na będzińskim rabinie Jakubie Natanie[1].
Przypisy
- ↑ Stanisław Jędrzejek: O rabinie Jakubie i Świętej Pani z Zagórza [w:] Wspomnienie o Stanisławie Jędrzejku, Infograf Katowice 2005, ISBN 83-916621-6-0