Janusz Gołębiowski

Janusz Gołębiowski
Ilustracja
Janusz Gołębiowski w latach 60.
Data i miejsce urodzenia

25 września 1928
Kielce

Zawód, zajęcie

nauczyciel akademicki, historyk

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi

Janusz Wojciech Gołębiowski (ur. 25 września 1928 w Kielcach) – polski historyk, ekonomista, badacz zagadnień globalizacji, działacz komunistyczny, nauczyciel akademicki, profesor nauk politycznych.

Życiorys

W latach 1947−1950 studiował w Wyższej Szkole Handlu Morskiego w Sopocie[1], gdzie następnie pracował jako wykładowca i kierownik Katedry w Zakładzie Marksizmu-Leninizmu[2]. W 1952 ukończył studia w Szkole Głównej Planowania i Statystyki[1]. Od 1953 do 1957 studiował w Instytucie Nauk Społecznych przy KC PZPR[2].

W 1960 obronił pracę doktorską na Wydziale Historyczno-Socjologicznym Wyższej Szkoły Nauk Społecznych przy KC PZPR w Warszawie[2]. Od 1964 pracował na tej uczelni jako kolejno: adiunkt, docent, profesor nadzwyczajny[2]. W latach 1964-1965 odbył stypendium naukowe na Uniwersytecie Oksfordzkim[2]. Był również zastępcą dyrektora działającej od 1968 do 1971 Centralnej Szkoły Partyjnej przy KC PZPR[2]. W 1971 został także profesorem nadzwyczajnym Uniwersytetu Warszawskiego. W 1974 otrzymał tytuł naukowy profesora nauk politycznych. W latach 1974–1981 zasiadał w Senacie Uniwersytetu ONZ w Tokio[3]. Był inspiratorem i brał udział na wniosek władz Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w usunięciu prof. Antoniego Czubińskiego z funkcji dyrektora Instytutu Historii Ruchu Robotniczego i prorektora Wyższej Szkoły Nauk Społecznych przy KC PZPR w Warszawie[4]. Zajął następnie jego miejsce, pełniąc od 1974 do 1981 funkcje dyrektora Instytutu, a także prorektora WSNS[2].

W 1981 został koordynatorem badań w dziedzinie nauk społecznych Uniwersytetu Warszawskiego. Ponadto kierował Instytutem Gospodarki Światowej Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie. Po 1989 został profesorem Wyższej Szkoły Cła i Logistyki w Warszawie. Współpracuje obecnie z Instytutem Gospodarki Światowej, Kolegium Gospodarki Światowej SGH, którego był wieloletnim przełożonym. Wykładał też na Uczelni Techniczno-Handlowa im. Heleny Chodkowskiej, Olympus Szkole Wyższej im. Romualda Kudlińskiego z siedzibą w Warszawie i Wyższej Szkole Biznesu w Dąbrowie Górniczej[5].

Od 1947 należał do Polskiej Partii Robotniczej, a następnie do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej[2]. W 1949 został członkiem Komitetu Uczelnianego PZPR w Wyższej Szkole Handlu Morskiego w Sopocie[2], a następnie członkiem Komitetu Miejskiego w Sopocie i Komitetu Wojewódzkiego w Gdańsku[2]. Od 1957 do 1963 był starszym instruktorem Wydziału Propagandy KC PZPR[2]. Od 1964 do 1968 pełnił funkcję I sekretarza Komitetu Uczelnianego partii w WSNS[2].

Wybrane publikacje

  • Walka PPR o nacjonalizację przemysłu, Warszawa 1961.
  • Z najnowszych dziejów Polski 1939–1947, pod red. Janusza Gołębiowskiego i Władysława Góry, Warszawa 1961.
  • Nacjonalizacja przemysłu w Polsce, Warszawa 1965.
  • Pierwsze lata władzy ludowej w województwie śląsko-dąbrowskim 1945–1946, Katowice 1965.
  • Z dziejów Polski Ludowej: zbiór artykułów, pod red. Władysława Góry i Janusza Gołębiowskiego, Warszawa 1966.
  • Problemy wojny i okupacji 1939–1944: zbiór artykułów, red. Władysław Góra, Janusz Gołębiowski, Warszawa 1969.
  • Ideologia i polityka współczesnej socjaldemokracji, Warszawa 1974.
  • Pierwsze lata 1945–1947, Katowice 1974.
  • Współczesna socjaldemokracja: wybrane problemy ideologii i praktyki politycznej, oprac. zbiorowe pod red. Janusza W. Gołębiowskiego, Jerzego Muszyńskiego, Warszawa 1975.
  • Międzynarodowy ruch robotniczy, t. 1–2, wyd. 1976 (jako redaktor).
  • Polska–ZSRR: internacjonalistyczna współpraca, historia i współczesność, T. 1, kolegium red. Janusz W. Gołębiowski, Warszawa 1977.
  • Polska ZSRR: internacjonalistyczna współpraca, historia i współczesność, T. 2, kolegium red. Janusz W. Gołębiowski, Warszawa 1978.
  • PZPR (1948–1978), praca zbiorowa pod red. Adolfa Dobieszewskiego, Janusza W. Gołębiowskiego, Warszawa 1978.
  • Ruch robotniczy w Polsce Ludowej, red. Janusz W. Gołębiowski, Władysław Góra, Warszawa 1980.

Był encyklopedystą. Został wymieniony w gronie edytorów 32. tomowej Encyklopedii. Świat w przekroju wydanej w latach 1959–1991[6].

Odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ a b c Warszawski Kalendarz Ilustrowany 1966. Warszawa: Wydawnictwo Warszawskiego Tygodnika „Stolica”, 1965, s. 73.
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l Informacje w BIP IPN. [dostęp 2022-03-20].
  3. ↑ Encyklopedia Powszechna PWN, suplement, t. 5, wyd. 1989, s. 126.
  4. ↑ Jan Sobczak, Warszawski epizod w życiu profesora Antoniego Czubińskiego, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 2005.
  5. ↑ Prof. zw. dr hab. Janusz Gołębiowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2022-03-20].
  6. ↑ Gołębiowski 1979 ↓.

Bibliografia

  • Janusz Gołębiowski: Encyklopedia świat w przekroju 1979. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1979. ISSN 0137-6799.
  • Prof. zw. dr hab. Janusz Gołębiowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2008-09-29].
  • Wykaz profesorów i docentów Uniwersytetu Warszawskiego. Dane biograficzne, „Roczniki Uniwersytetu Warszawskiego”, tom 10 (redaktor Ludwik Bazylow), 1971, s. 35

Media użyte na tej stronie

Janusz Gołębiowski.jpg
Janusz Gołębiowski, ekonomista