Janusz Haman
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 29 czerwca 1923 Wiesbaden | |
| Data śmierci | 16 września 2019 | |
| Profesor nauk technicznych | ||
| Specjalność: budowa maszyn rolniczych | ||
| Alma Mater | Akademia Górniczo-Hutnicza, Uniwersytet Jagielloński | |
| Doktorat | 1956 | |
| Habilitacja | 1960 | |
| Profesura | 1963 | |
| Polska Akademia Nauk | ||
| Status | członek rzeczywisty | |
| Funkcja Jednostka PAN | Przewodniczący honorowy Komitet Techniki Rolniczej Komitet Agrofizyki | |
| Doktor honoris causa (Akademia Rolnicza w Lublinie – 1985) (Akademia Rolnicza w Krakowie – 1989) (Akademia Rolnicza we Wrocławiu – 1993) | ||
| Praca naukowa | ||
| Uczelnia | SGGW w Warszawie | |
| Okres zatrudn. | 1983-1990 | |
| Uczelnia | Akademia Rolnicza w Lublinie | |
| Dziekan | ||
| Wydział | Techniki Rolniczej i Leśnej | |
| Okres spraw. | 1977–1980 | |
| Odznaczenia | ||
      | ||
Janusz Haman (ur. 29 czerwca 1923 w Wiesbaden, zm. 16 września 2019[1]) – polski specjalista z zakresu mechanizacji rolnictwa i budowy maszyn rolniczych, twórca dyscypliny inżynieria rolnicza w Polsce, profesor Akademii Rolniczej w Lublinie i SGGW-AR, członek rzeczywisty PAN.
Życiorys
W 1942 zdał maturę w ramach tajnego nauczania w liceum im. Stanisława Staszica w Warszawie[2]. Studiował na Akademii Górniczej w Krakowie, Uniwersytecie Jagiellońskim oraz w krakowskiej Wyższej Szkole Rolniczej. W 1956 uzyskał stopień kandydata nauk technicznych, w 1960 habilitował się w dziedzinie nauk rolniczych, w 1963 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1970 profesora zwyczajnego. W latach 1949-1950 pracował na Akademii Górniczej w Krakowie (od 1949 Akademia Górniczo-Hutnicza), 1950–1953 na Uniwersytecie Jagiellońskim, 1953–1955 na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, od 1955 w Akademii Rolniczej w Lublinie (do 1972 Wyższa Szkoła Rolnicza). Na tej ostatniej uczelni kierował Katedrą Mechanizacji Rolnictwa oraz Instytutem Mechanizacji Rolnictwa, w latach 1977–1980 pełnił funkcję dziekana Wydziału Techniki Rolnej i Leśnej. W latach 1983-1990 był profesorem SGGW w Warszawie.
Od 1969 członek korespondent, od 1980 członek rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk, był m.in. przewodniczącym Komitetu Techniki Rolniczej, członkiem Prezydium PAN oraz sekretarzem Wydziału V Akademii (Nauk Rolniczych i Leśnych). Otrzymał doktoraty honoris causa Akademii Rolniczej w Lublinie (1985), Akademii Rolniczej w Krakowie (1989), Akademii Rolniczej we Wrocławiu (1993) i Akademii Rolniczej w Szczecinie (2007)[3]. Został odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim, Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Prowadził badania i prace głównie z mechaniki gleby i teorii maszyn rolniczych.
Wybrane publikacje
- Teoria i konstrukcja maszyn rolniczych (1968, wspólnie z Henrykiem Bernackim i Czesławem Kanafojskim)
- Zagadnienia wymiany ciepła i masy w materiałach roślinnych (1973, współautor)
- Aktualne zagadnienia mechaniki gleb (1975, wspólnie z Adamem Pukosem)
- Właściwości cieplne ciał kapilarno-porowatych i metody ich pomiaru (1976, współautor)
- Gleba-maszyna-roślina (1977, wspólnie z Władysławem Byszewskim)
Przypisy
- ↑ Janusz Haman. Kondolencje. nekrologi.wyborcza.pl, 2019-09-18. [dostęp 2019-09-18].
- ↑ Szkoła im. Stanisława Staszica w Warszawie 1906-1950
- ↑ Prof. Janusz Haman, Członek Oddziału PAN w Lublinie, doktorem honoris causa Akademii Rolniczej w Szczecinie. „Biuletyn Informacyjny nr 12 / 2007”, 2007. PAN Lublin (pol.).
Bibliografia
- Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny, edycja 3, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1993.
- Członkowie Polskiej Akademii Nauk. Informator, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, Wrocław 1984.
- Szkoła im. Stanisława Staszica w Warszawie 1906-1950. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1988, s. 101, 116, 215, 519, 580. ISBN 83-06-01691-2.
- Prof. zw. dr hab. in Janusz Haman, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2010-09-19].