Janusz Henryk Pobóg-Gurski

Janusz Henryk Pobóg-Gurski
Data i miejsce urodzenia

15 marca 1883
Mokrzany

Data i miejsce śmierci

6 maja 1934
Wilno

Zawód, zajęcie

technolog rolnictwa

Надгробок родини Побуг- Гурських..jpg

Janusz Henryk Władysław Pobóg-Gurski (ur. 15 marca 1883 w Mokrzanach, zm. 6 maja 1934 w Wilnie[1]) – polski technolog rolnictwa.

Życiorys

Syn Antoniego Pobóg-Gurskiego i Ksawery z Kunaszowskich, wnuczki Franciszka Ksawerego Godebskiego. Ukończył gimnazjum w Chyrowie, a następnie studiował w Akademii Rolniczej w Dublanach. Pozostał na uczelni i prowadził tam wzorowe gospodarstwo doświadczalne. Podczas wojny polsko-bolszewickiej walczył w szeregach 14 pułku ułanów jazłowieckich, a następnie w obronie Lwowa w słynnym oddziale „Wilków”. Na krótko powrócił do Dublan, a następnie udał się na Śląsk, gdzie brał udział w powstaniach śląskich. Walczył m.in. pod Górą świętej Anny.

Jesieną 1921 powrócił na uczelnię, gdzie otrzymał stanowisko docenta uprawy roślin, równolegle kierował Katedrą Organizacji Gospodarstw i Ekonomiki Rolniczej. Po uzyskaniu tytułu profesora Wydziału Rolniczo-Lasowego Politechniki Lwowskiej stanął na czele Katedry Ogólnej i Szczegółowej Uprawy Roślin i zajmował to stanowisko do 1933. W 1934, jako podporucznik geograf rezerwy ze starszeństwem z 1 lipca 1925 pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto[2].

Zmarł 6 maja 1934 w Wilnie. Jego ciało zostało przetransportowane do Lwowa i złożone na Cmentarzu Obrońców Lwowa (k. XXVI, g. 2147).

Jerzy Henryk Pobóg-Gurski był wybitnym specjalistą w dziedzinie stosowania płodozmianu w gospodarstwach specjalistycznych. Należał do aktywnych zwolenników melioracji Polesia i Podola, a także propagował produkcję lniarską.

Przypisy

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Надгробок родини Побуг- Гурських..jpg
Autor: Igor Monchuk, Licencja: CC BY-SA 4.0
Надгробок родини Побуг- Гурських. Личаківський цвинтар.