Janusz Hrynkiewicz

Janusz Hrynkiewicz (ur. 15 sierpnia 1924 w Ciechocinku, zm. 22 kwietnia 1988) – polski magister inżynier łączności i polityk. Minister przemysłu ciężkiego (1965–1967) oraz minister przemysłu maszynowego (1967–1970).

Życiorys

Syn Kazimierza i Eweliny. W 1962 uzyskał tytuł zawodowy magistra inżyniera łączności na Politechnice Gdańskiej, w której od 1948 do 1950 był młodszym asystentem. Ponadto był członkiem Bratniej Pomocy, wiceprezes, następnie był wiceprezesem Komitetu Koordynacyjnego Federacji Polskich Organizacji Studenckich PG (1948–1950). W 1950 roku wiceprezes Zrzeszenia Studentów Polskich w Gdańsku i członek Rady Naczelnej ZSP w Warszawie. W 1941 aresztowany przez Gestapo, po czym do kwietnia 1945 był więziony w Auschwitz, Bremen, Neuengamme, Buchenwald, Flossenbürg i Dachau.

Od 1950 do 1951 pomocnik pracownika naukowo-badawczego w Przemysłowym Instytucie Telekomunikacji, następnie do 1954 wicedyrektor Zakładów Radiowych im. Marcina Kasprzaka w Warszawie. W okresie 1955–1961 naczelnik wydziału i wicedyrektor departamentu w Ministerstwie Przemysłu Maszynowego i Ministerstwie Przemysłu Ciężkiego. W późniejszym okresie był dyrektorem Warszawskich Zakładów RAWAR i pracownikiem Przemysłowego Instytutu Telekomunikacji. W latach 1971–74 członek Rady i wiceprezes Naczelnej Organizacji Technicznej.

W 1953 wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, był delegatem na V i VI zjazd partii. W latach 1964–1968 członek Komitetu Warszawskiego, następnie do 1971 zastępca członka Komitetu Centralnego. Od 1963 podsekretarz stanu w Ministerstwie Przemysłu Ciężkiego, następnie w latach 1965–67 minister przemysłu ciężkiego, po czym do 1970 minister przemysłu maszynowego. Od 1970 zastępca przewodniczącego Komitetu Nauki i Techniki do 1971 i Komisji Planowania przy Radzie Ministrów (1971–1980).

W trakcie pełnienia funkcji ministra blokował możliwość publikacji takim naukowcom jak Jacek Karpiński i Lech Michejda pracującymi nad polskimi maszynami informatycznymi^[1].

Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera C31-tuje-5)^[2].

Przypisy

Bibliografia

• Tadeusz Mołdawa, Ludzie władzy 1944–1991, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1991
• Informacje w BIP IPN

Rząd Józefa Cyrankiewicza/Piotra Jaroszewicza (1969–1972)

W dniu zaprzysiężenia

Józef Cyrankiewicz (PZPR) Piotr Jaroszewicz (PZPR) Stanisław Majewski (PZPR) Marian Olewiński (PZPR) Eugeniusz Szyr (PZPR) Zdzisław Tomal (ZSL) Janusz Burakiewicz (PZPR) Roman Gesing (ZSL) Andrzej Giersz (PZPR) Stanisław Gucwa (ZSL) Janusz Hrynkiewicz (PZPR) Henryk Jabłoński (PZPR) Mieczysław Jagielski (PZPR) Wojciech Jaruzelski (PZPR) Stefan Jędrychowski (PZPR) Jan Kaczmarek (PZPR) Franciszek Kaim (PZPR) Jan Kostrzewski Edward Kowalczyk (SD) Michał Krukowski (PZPR) Józef Kulesza (PZPR) Tadeusz Kunicki (PZPR) Włodzimierz Lechowicz (SD) Piotr Lewiński (PZPR) Jan Mitręga (PZPR) Lucjan Motyka (PZPR) Antoni Radliński (PZPR) Edward Sznajder (PZPR) Jerzy Szopa (PZPR) Kazimierz Świtała (PZPR) Józef Trendota (PZPR) Stanisław Walczak (PZPR)

Późniejsi członkowie rządu

Mieczysław Zajfryd (PZPR) Stanisław Kociołek (PZPR) Zdzisław Drozd (PZPR) Jerzy Kusiak (PZPR) Józef Okuniewski (PZPR) Jerzy Popko (ZSL) Edward Zawada (PZPR) Włodzimierz Lejczak (PZPR) Tadeusz Wrzaszczyk (PZPR) Wincenty Kraśko (PZPR) Emil Kołodziej (ZSL) Kazimierz Olszewski (PZPR) Franciszek Szlachcic (PZPR) Jerzy Olszewski (PZPR) Włodzimierz Berutowicz (PZPR) Alojzy Karkoszka (PZPR) Wiesław Ociepka (PZPR) Stefan Olszowski (PZPR) Stanisław Wroński (PZPR)

• kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu

Czwarty rząd Józefa Cyrankiewicza (1965–1969)

W dniu zaprzysiężenia

Józef Cyrankiewicz (PZPR) Stefan Ignar (ZSL) Piotr Jaroszewicz Zenon Nowak (PZPR) Eugeniusz Szyr (PZPR) Julian Tokarski (PZPR) Franciszek Waniołka (PZPR) Jerzy Albrecht (PZPR) Janusz Burakiewicz (PZPR) Aleksander Burski (PZPR) Roman Gesing (ZSL) Henryk Golański (PZPR) Janusz Hrynkiewicz (PZPR) Mieczysław Jagielski (PZPR) Stefan Jędrychowski (PZPR) Włodzimierz Lechowicz (SD) Mieczysław Lesz (PZPR) Piotr Lewiński (PZPR) Jan Mitręga (PZPR) Mieczysław Moczar (PZPR) Zygmunt Moskwa (SD) Lucjan Motyka (PZPR) Marian Olewiński (PZPR) Feliks Pisula (ZSL) Antoni Radliński (PZPR) Adam Rapacki (PZPR) Marian Spychalski (PZPR) Stanisław Sroka (PZPR) Eugeniusz Stawiński (PZPR) Jerzy Sztachelski (PZPR) Witold Trąmpczyński (PZPR) Wacław Tułodziecki (PZPR) Stanisław Walczak (PZPR)

Późniejsi członkowie rządu

Henryk Jabłoński (PZPR) Edward Sznajder (PZPR) Andrzej Giersz (PZPR) Franciszek Kaim (PZPR) Stanisław Gucwa (ZSL) Wojciech Jaruzelski (PZPR) Tadeusz Kunicki (PZPR) Jan Kostrzewski Stanisław Majewski (PZPR) Kazimierz Świtała (PZPR) Jan Kaczmarek (PZPR) Michał Krukowski (PZPR) Józef Kulesza (PZPR) Jerzy Szopa (PZPR)

• kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu