Janusz Iwaszkiewicz

Janusz Iwaszkiewicz (ur. 16 lutego 1879 w Holczycach(ros.) koło Słucka na Białorusi[1], zm. 6 sierpnia 1944 w Warszawie) – polski historyk, badacz dziejów porozbiorowych, archiwista.

Życiorys

Syn Leonarda i Marii z Bułhaków[1]. Uczęszczał do gimnazjum z Słucku i Smoleńsku[1]. Studiował na rosyjskim UW i na Uniwersytecie Lwowskim – doktorat pod kierunkiem Szymona Askenazego. Od 1906 nauczyciel gimnazjalny[1] w Warszawie. W latach 1908-1911 wykładowca historii Polski na Wydziale Humanistycznym Towarzystwa Kursów Naukowych w Warszawie[2].

W latach 1918-1930 archiwista w Archiwum Akt Dawnych (AAD).

W latach 1922-1925 zastępca profesora na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie (USB). Habilitacja w 1924 na Uniwersytecie Poznańskim[1].

Od 1930 roku - profesor nadzwyczajny na USB.

Od 1938 roku - profesor zwyczajny historii nowożytnej. Wykładał też w Szkole Nauk Politycznych w Warszawie.

Był jednym z pionierów badań nad dziejami porozbiorowymi.

W okresie II wojny światowej brał udział w tajnym nauczaniu w Wilnie. Został rozstrzelany przez Gestapo podczas powstania warszawskiego.

Przypisy

  1. a b c d e Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, (Przedr. fotooffs., oryg.: Warszawa : Wydaw. Głównej Księgarni Wojskowej, 1938.), Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 274.
  2. Dziesięciolecie Wolnej Wszechnicy Polskiej TKN: sprawozdanie z działalności Towarzystwa Kursów Naukowych, 1906-1916, opracowali Ryszard Błędowski, Stanisław Orłowski, Henryk Mościcki, Warszawa 1917, s. 129 Podkarpacka BC – wersja elektroniczna

Bibliografia

Linki zewnętrzne