Janusz Kamiński (polityk)

Janusz Kamiński

Data i miejsce urodzenia	13 listopada 1933 Siedlce
Minister transportu, żeglugi i łączności
Okres	od 24 października 1987 do 12 września 1989
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Następca	Franciszek Wielądek
Minister komunikacji
Okres	od 31 października 1981 do 24 października 1987
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Poprzednik	Mieczysław Zajfryd
Odznaczenia

Janusz Kamiński (ur. 13 listopada 1933 w Siedlcach) – polski inżynier elektryk, kolejarz i polityk, minister komunikacji w latach 1981–1987, minister transportu, żeglugi i łączności w latach 1987–1989.

Życiorys

Inżynier elektryk o specjalności trakcji elektrycznej, ukończył studia na Politechnice Warszawskiej. Od 1955 związany z resortem komunikacji, najpierw bezpośrednio w strukturach Polskich Kolei Państwowych będąc zatrudniony od stanowiska starszego mechanika (maszynisty) w Elektrowozowni Warszawa Grochów, w 1969 został zastępcą dyrektora, a od 1970 do 1973 dyrektor Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych w Warszawie. Następnie w latach 1973–1981 powierzono mu funkcję podsekretarza stanu w Ministerstwie Komunikacji, od 1981 ministra komunikacji w rządach Wojciecha Jaruzelskiego i Zbigniewa Messnera zarazem pełniącego też obowiązki dyrektora generalnego PKP^[1]. Od 1987 minister transportu, żeglugi i łączności w rządach Zbigniewa Messnera i Mieczysława Rakowskiego. W 1995 został dyrektorem Biura Handlu Zagranicznego Kamax S.A. w Warszawie a następnie doradcą zarządu Grupy AXTONE S.A.

Od 1960 był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej.

Odznaczenia^[2]

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Brązowy Krzyż Zasługi
• Medal 30-lecia Polski Ludowej
• Medal 40-lecia Polski Ludowej

Przypisy

Bibliografia

• „Życie Warszawy” z 15 października 1988
• Tadeusz Mołdawa: Ludzie władzy 1944–1991, PWN Warszawa 1991, 369 s., ISBN 83-01-10386-8