Janusz Kidawa
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód | |
Odznaczenia | |
Janusz Roman Kidawa (ur. 9 marca 1931 w Strumieniu, zm. 4 września 2010 w Katowicach) – polski reżyser filmowy.
Życiorys
Wkrótce po jego narodzinach rodzice przenieśli się do Świętochłowic. Był członkiem ZMP w latach 1950–1956. Od 1951 roku należał do PZPR[1]. W 1956 roku ukończył studia w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej w Łodzi. Bezpośrednio po studiach zatrudnił się w nowo powstającym ośrodku telewizyjnym w Katowicach, gdzie realizował programy artystyczne i publicystyczne. W 1961 roku przeszedł do pracy w Wytwórni Filmów Dokumentalnych i Fabularnych w Warszawie, realizując krótkometrażowy film dokumentalny Śladami Józefa Wieczorka. W wytwórni tej w latach 1961–1977 zrealizował kilkadziesiąt filmów; wśród nich znalazły się: Pierwsza zmiana, Wizja lokalna, Sam wśród ptaków, Człowiek z cyfrą. W 1978 roku Kidawa zadebiutował w filmie fabularnym Pejzażem horyzontalnym – satyryczną paradokumentalną opowieścią o budowie Huty Katowice. Film po kłopotach z cenzurą znalazł się w kinach pozbawiony kilku najciekawszych scen[2]. Pozostawiono w nim ballady z tekstami Wiesława Dymnego. W 1980 zrealizował film o śląskich artystach ulicznych oraz ogólnie o historii Śląska między pierwszą a drugą wojną światową, pt. Grzeszny żywot Franciszka Buły, który cieszył się rekordowym powodzeniem w kinach śląskich, stając się autentycznym filmem kultowym[3].
Od 1991 roku Janusz Kidawa nie kręcił już filmów. W 2003 roku opublikował na prawach rękopisu swoją autobiografię pt. Janusza Kidawy – Dokumentacja, dostępną w Bibliotece Śląskiej w Katowicach oraz w bibliotece szkoły filmowej w Łodzi.
Został pochowany na cmentarzu przy ul. Francuskiej w Katowicach.
Filmografia
- Sprawa inżyniera Pojdy (1977), film telewizyjny
- Pejzaż horyzontalny (1978)
- Grzeszny żywot Franciszka Buły (1980)
- Białe tango (1981), serial telewizyjny
- „Anna” i wampir (1981)
- Jest mi lekko (1982), film telewizyjny
- Bardzo spokojna wieś (1983), film telewizyjny
- Magiczne ognie (1983)
- Żeniac (1983), film telewizyjny
- Sprawa się rypła (1984)
- Ultimatum (1984)
- Budniokowie i inni (1986), serial telewizyjny
- Komedianci z wczorajszej ulicy (1986)
- Pan Samochodzik i niesamowity dwór (1986)
- Sławna jak Sarajewo (1987)
- Latające machiny kontra Pan Samochodzik (1991)
Nagrody
W 1974 r. został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi[4]. Został również nagrodzony za następujące filmy:
- Pierwsza zmiana – Grand Prix na Festiwalu Filmów Krótkometrażowych - Kraków 1963
- Wizja lokalna – Srebrny Medal - Moskwa 1966
- Sam wśród ptaków – nagroda za film turystyczny - Bruksela 1971
- Człowiek z cyfrą – nagroda ekumeniczna - Mannheim 1977
- Grzeszny żywot Franciszka Buły – Srebrne Lwy w Gdańsku (1980), Bałtycka Perła (1980), Grand Prix w San Remo (1981).
Przypisy
- ↑ Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 388. ISBN 83-223-2073-6.
- ↑ Henryka Wach-Malicka , Rozmowa z Januszem Kidawą, reżyserem filmów fabularnych i dokumentalnych, NaszeMiasto.pl, 25 września 2007 [dostęp 2020-06-22] [zarchiwizowane z adresu 2014-01-10] .
- ↑ Grzeszny żywot Franciszka Buły, Ale Kino+ [zarchiwizowane z adresu 2012-07-20] .
- ↑ Dziennik Polski, rok XXX, nr 175 (9456), s. 2.
Linki zewnętrzne
- Janusz Kidawa w bazie Filmweb
- Janusz Kidawa w bazie filmpolski.pl
- Janusz Kidawa w Filmweb.pl
- Janusz Kidawa na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
Media użyte na tej stronie
Autor: Kordiann, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób Janusza Kidawy na cmentarzu przy ul. Francuskiej w Katowicach