Janusz Kuczyński

Janusz Kuczyński
Data i miejsce urodzenia

21 sierpnia 1930
Konewka

Data śmierci

12 marca 2017[1]

profesor nauk humanistycznych[2]
Specjalność: filozofia współczesna, historia filozofii nieanalitycznej[2]
Alma Mater

Uniwersytet Łódzki
Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1962 – filozofia
Uniwersytet Warszawski

Habilitacja

1969 – filozofia
Uniwersytet Warszawski

Profesura

1975

Uczelnia

Uniwersytet Warszawski

Uczelnia

Wyższa Szkoła Ekologii i Zarządzania w Warszawie

Grób prof. Janusza Kuczyńskiego na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie

Janusz Lucjan Kuczyński (ur. 21 sierpnia 1930 w Konewce[3], zm. 12 marca 2017[1]) – polski filozof, profesor nauk humanistycznych[2], w czasach PRL m.in. dziennikarz Po Prostu i publicysta tygodnika Argumenty.

Życiorys

W latach 1944–1945 służył w Armii Krajowej, w oddziale Antoniego Hedy[4]. Do 1952 studiował na Uniwersytecie Łódzkim, do 1954 na Uniwersytecie Warszawskim[3], w latach 1954-1957 kierował działem filozoficznym tygodnika Po Prostu, w latach 1957-1967 był publicystą tygodnika Argumenty[3].

Od 1957 pracował na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie w 1962 obronił pracę doktorską (jej promotorem był Leszek Kołakowski[5]), w 1969 otrzymał stopień doktora habilitowanego, a w 1975 tytuł profesora nadzwyczajnego[3]. Kierował tam m.in. Centrum Uniwersalizmu i Zakładem Historii Filozofii Współczesnej[4]. W latach 1968–1979 był zastępcą redaktora naczelnego, następnie redaktorem naczelnym pisma Studia Filozoficzne, w latach 1969–1981 wchodził w skład prezydium Komitetu Nauk Filozoficznych Polskiej Akademii Nauk[3].

W latach 1986–1989 był członkiem Rady Konsultacyjnej przy Przewodniczącym Rady Państwa[3].

Pracował także w Wyższej Szkole Ekologii i Zarządzania w Warszawie[2]. Był założycielem i prezydentem International Society for Universal Dialogue[1], w latach 1973–2014 redaktorem naczelnym pisma noszącego kolejne nazwy Dialectics and Humanism, Dialogue and Humanism, Dialogue and Universalism, w którym głosił tzw. teorię uniwersalizmu.

Pochowany na cmentarzu Bródnowskim[6] (kwatera 8B-1-15).

Nagrody i odznaczenia

Publikacje

  • Urok wiary (1957)
  • Chrześcijaństwo i sens życia (1959)
  • Porządek nadchodzącego świata. Katolicyzm, laicyzm, humanizm (1964)
  • Filozofia życia (1965)
  • 500 zagadek filozoficznych (1966 - z Tadeuszem Mrówczyńskim)
  • Humanizm socjalistyczny (1966 - z Alicją Kuczyńską)
  • Zagadki religioznawcze (1969 - z Krystyną Kuczyńską)
  • Zmierzch mieszczaństwa. Immoralizm, nihilizm, faszyzm (1967)
  • Żyć i filozofować (1969)
  • Indywidualność i ojczyzna. Filozoficzna problematyka kwestii narodowej (1972)
  • Homo creator. Wstęp do dialektyki człowieka (1976)
  • Christian-marxist dialogue in Poland (1979)
  • Sens życia (1981)
  • Uniwersalizm jako metafilozofia (Tom 1 Polskość i uniwersalistyczny socjalizm - 1989, Tom 2 Świadectwo i filozofia dialogu - 1990)
  • Ogrodnicy świata (1998)
  • Młodość Europy i wieczność Polski (1999)

Przypisy

  1. ↑ a b c Profesor dr hab. Janusz Kuczyński. wyborcza.pl. [dostęp 2017-03-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-17)].
  2. ↑ a b c d Prof. Janusz Kuczyński, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2017-03-17].
  3. ↑ a b c d e f g h i j Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Edycja 2, wyd. Interpress, Warszawa 1989, s. 659
  4. ↑ a b Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Edycja 3, wyd. Interpress, Warszawa 1993, s. 360
  5. ↑ Zmarł Janusz Kuczyński
  6. ↑ Janusz Kuczyński (nekrolog), nekrologi.wyborcza.pl, 15 marca 2017 [dostęp 2020-03-22] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-22].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Grób prof. Janusza Kuczyńskiego.jpg
Autor: Kordiann, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób prof. Janusza Kuczyńskiego na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie