Janusz Nasfeter

Janusz Nasfeter
Data i miejsce urodzenia

15 sierpnia 1920
Warszawa

Data i miejsce śmierci

1 kwietnia 1998
Warszawa

Zawód

reżyser

Grób Janusza Nasfetera na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Janusz Lucjan Nasfeter (ur. 15 sierpnia 1920 w Warszawie, zm. 1 kwietnia 1998 tamże[1]) – polski reżyser, scenarzysta filmowy i pisarz.

Życiorys

W 1950 ukończył studia na Wydziale Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi (dyplom 1951), gdzie od 1956 był wykładowcą.

Zadebiutował Małymi dramatami (1958), poruszającymi tematykę nieszczęśliwego dzieciństwa i trudnego dorastania. Był znawcą psychiki dziecięcej, tworząc w swoich filmach świat pełen poezji o wartościach uniwersalnych. Oprócz filmów o tematyce dziecięcej, Nasfeter nakręcił również melodramat Niekochana, kryminał Zbrodniarz i panna, a także wojenne dramaty Długa noc i Ranny w lesie. W jego filmach występowali między innymi: Elżbieta Czyżewska, Ewa Krzyżewska, Zbigniew Cybulski i Daniel Olbrychski. Odkrył niezawodowych aktorów, m.in. Henryka Gołębiewskiego[2]. Janusz Nasfeter zdobył wiele nagród na festiwalach filmowych w Polsce i za granicą.

Napisał też książkę Najpiękniejszy dzień w 1962 zawierającą trzy opowiadania na podstawie swoich filmów Małe dramaty i Mój stary. Był też autorem powieści Łowcy kangurów, rysunków i opowiadań drukowanych w prasie, a także słuchowisk radiowych[3].

Grzegorz Królikiewicz zrealizował o nim dwa filmy dokumentalne: Portret artysty z czasów starości (1993)[4] i Piękne lata niewoli (1996)[5].

Życie prywatne

Był bratankiem Stefana Nasfetera, przedwojennego producenta filmowego i właściciela kina „Oaza” w Wołominie. Został pochowany na starym cmentarzu na Służewie, a w 2018 szczątki przeniesiono do rodzinnego grobu na starych Powązkach w Warszawie.

Filmografia

Przypisy

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Janusz Nasfeter grób.jpg
Autor: Lukasz2, Licencja: CC BY 4.0
Nagrobek Janusza Nasfetera na Cmentarzu Powązkowskim