Janusz Odziemkowski

Janusz Odziemkowski
Data i miejsce urodzenia

18 września 1950
Łódź

Profesor nauk humanistycznych
Specjalność: historia najnowsza
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

2 marca 1983 – nauki historyczne
Uniwersytet Warszawski

Habilitacja

26 października 1998 – nauki humanistyczne
Akademia Teologii Katolickiej

Profesura

3 lipca 2012

Wykładowca akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie

Uczelnia

Akademia Obrony Narodowej

Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych
Okres spraw.

1992–1994

Poprzednik

Zbigniew Zieliński

Następca

Adam Dobroński

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi Medal „Pro Patria”

Janusz Józef Odziemkowski (ur. 18 września 1950 w Łodzi) – polski historyk, profesor nauk humanistycznych, wykładowca akademicki i urzędnik państwowy, były kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych.

Życiorys

Magisterskie studia historyczne ukończył w 1974, a w 1983 uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego na podstawie pracy Wieś polska w przygotowaniach do wojny i w kampanii obronnej 1939 roku. W 1998 habilitował się na Wydziale Kościelnych Nauk Historycznych i Społecznych Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie w oparciu o rozprawę zatytułowaną Służba duszpasterska Wojska Polskiego 1914–1945. 3 lipca 2012 otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych.

Po 1990 związał się z administracją państwową, był przewodniczącym Rady Kombatanckiej oraz członkiem Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa. Na początku lat 90. sprawował funkcję kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w randze sekretarza stanu, został odwołany z tego stanowiska w okresie rządów koalicji SLD-PSL. Od 1 października 2006 do 30 września 2009 był głównym specjalistą w Wojskowym Biurze Badań Historycznych.

Został profesorem nadzwyczajnym w Instytucie Nauk Historycznych Wydziału Nauk Historycznych i Społecznych UKSW. Współpracował także z Akademią Obrony Narodowej, gdzie uruchomił Katedrę Europeistyki. Zajmuje się badaniem historii powszechnej oraz historii Polski XIX i XX wieku, historią polityczną, społeczeństwem polskim XIX stulecia, a także historią wojskowości i konfliktami zbrojnymi. Jest promotorem kilku prac doktorskich oraz recenzentem prac habilitacyjnych i doktorskich.

W 2020 minister kultury i dziedzictwa narodowego Piotr Gliński powołał go w skład Rady Programowej Instytutu Dziedzictwa Myśli Narodowej im. Romana Dmowskiego i Ignacego Jana Paderewskiego[1]. W tym samym roku został przewodniczącym jury teleturnieju Giganci historii emitowanego w TVP Historia[2].

Odznaczenia i wyróżnienia

W 1996 otrzymał Srebrny Krzyż Zasługi (za zasługi dla obronności kraju)[3]. W 2011 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski przez prezydenta Bronisława Komorowskiego (za wybitne osiągnięcia w pracy naukowo-dydaktycznej, za zasługi w działalności publicznej i społecznej)[4]. W 2022 prezydent Andrzej Duda nadał mu Krzyż Komandorski tego orderu (za wybitne zasługi dla rozwoju nauki polskiej, za osiągnięcia w pracy badawczo-dydaktycznej oraz popularyzowanie wiedzy historycznej)[5].

W 2016 wyróżniony Medalem „Pro Patria”[6]. W 2010 Klub Jagielloński im. św. Kazimierza przyznał mu wyróżnienie dla historyków zajmujących się dziejami najnowszymi w ostatnim 20-leciu[7].

Wybrane publikacje

  • Duszpasterstwo wojskowe w Drugiej Rzeczypospolitej (współautor z Bolesławem Spychałą), ODiSS, Warszawa 1987
  • Narwik 1940, Bellona, Warszawa 1988
  • Bitwa Warszawska 1920 roku, Mazowiecki Ośrodek Badań Naukowych, Warszawa 1990
  • Cyców 1920, Bellona, Warszawa 1992
  • Armia i społeczeństwo II Rzeczypospolitej, Bellona, Warszawa 1996
  • Leksykon wojny polsko-rosyjskiej: 1919–1920, Rytm, Warszawa 2004
  • Kawaleryjskie boje: w 85 rocznicę zakończenia wojny polsko-sowieckiej (współautor z Juliuszem S. Tymem), Eko-Dom, Grajewo–Szymany 2005
  • Bitwa warszawska 1920 roku w obronie niepodległości (red.), UKSW-MN, Warszawa 2006
  • Międzynarodowe konflikty zbrojne po drugiej wojnie światowej, UKSW, Warszawa 2006
  • Józef Piłsudski. Wódz i polityk, Wojskowe Biuro Badań Historycznych MON, Warszawa 2007[8]

Przypisy

  1. ↑ Prezydent: Instytut Dziedzictwa Myśli Narodowej musi przywrócić pamięć i zasłużone dobre imię ruchu narodowego i chrześcijańskiego. wpolityce.pl, 2020-06-26. [dostęp 2020-06-27].
  2. ↑ Giganci walczą o tron. gosc.pl, 3 września 2020. [dostęp 2022-09-19].
  3. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 4 listopada 1996 r. o nadaniu odznaczeń (M.P. z 1997 r. nr 12, poz. 96)
  4. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 listopada 2011 r. o nadaniu orderu (M.P. z 2012 r. poz. 361)
  5. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 3 marca 2022 r. nr rej. 67/2022 o nadaniu orderów (M.P. z 2022 r. poz. 457).
  6. ↑ 149. rocznica urodzin marszałka Piłsudskiego – wręczono medale Pro Patria. dzieje.pl, 2016-12-05. [dostęp 2019-09-04].
  7. ↑ Prestiżowe wyróżnienie dla trzech profesorów UKSW. uksw.edu.pl, 2010-01-30. [dostęp 2013-11-22].
  8. ↑ Wykaz publikacji w katalogu Biblioteki Narodowej. [dostęp 2013-05-28].

Bibliografia

Media użyte na tej stronie