Janusz Pająk (chemik)

Janusz Pająk
Data i miejsce urodzenia

10 maja 1951
Kraków

doktor habilitowany nauk chemicznych
Specjalność: chemia organiczna, chemia węgla
Alma Mater

Politechnika Śląska

Doktorat

1985

Habilitacja

27 października 1997
Politechnika Wrocławska

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Zakład Karbochemii PAN w Gliwicach
Politechnika Opolska

Janusz Pająk (ur. 10 maja 1951 w Krakowie) – polski chemik, specjalizujący się w technologii chemicznej, chemii organiczna i chemii węgla; nauczyciel akademicki.

Życiorys

W 1974 roku otrzymał dyplom magistra inżyniera chemii organicznej o specjalności technologia polimerów na Wydziale Technologii i Inżynierii Chemicznej Politechniki Śląskiej w Gliwicach. Po odbyciu rocznej służby wojskowej został zatrudniony w katowickim oddziale Przedsiębiorstwa Doświadczalno-Produkcyjnego „Naftochem” z siedzibą w Krakowie jako specjalista do spraw trybologii. Zajmował się opracowaniem i wdrażaniem nowych produktów smarowych. W międzyczasie odbył Podyplomowe Studium Techniki Smarowniczej ma Wydziale Maszyn Górniczych i Hutniczych Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, które ukończył w 1977 roku[1].

W 1979 roku został starszym asystentem w Zakładzie Petro i Karbochemii PAN w Gliwicach oraz pod kierunkiem prof. Anny Marzec zajmował się badaniami nad strukturą węgli. W latach 19821985 przebywał na stypendium naukowym w Stanach Zjednoczonych. Po powrocie do zakładu obronił na Wydziale Chemii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu pracę doktorską pt. Badania kinetycznych efektów izotopowych i objętości aktywacji reakcji przeniesienia wodoru z węglowodorów hydroaromatycznych do węgla i związków modelowych, którą napisał pod kierunkiem prof. Anny Marzec[1].

Od 1987 roku prowadził samodzielne badania naukowe. W latach 19891992 był kierownikiem zespołu do spraw badań przemian organicznych węgla w Zakładzie Karbochemii PAN[1]. W 1997 roku uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego na Wydziale Chemii Politechniki Wrocławskiej na podstawie rozprawy nt. Badania reakcji przeniesienia wodoru z węglowodorów hydroaromatycznych do węgla, jego składników petrograficznych oraz produktów ekstrakcji[2]. Następnie w latach 19982005 był docentem i kierownikiem Pracowni Chemii i Struktury Węgla i Materiałów Węglowych w Zakładzie Karbochemii PAN w Gliwicach[3].

Od 2000 roku jest zatrudniony na stanowisku profesora nadzwyczajnego w Politechnice Opolskiej. W latach 20062010 kierował tam Katedrą Zastosowań Chemii i Mechaniki. Od 2008 do 2012 roku sprawował funkcję prodziekana do spraw nauki Wydziału Inżynierii Produkcji i Logistyki Politechniki Opolskiej[3].

Przypisy

  1. a b c Wiadomości Uczelniane Politechniki Opolskiej nr 13 (176), czerwiec 2008, s. 23.
  2. Badania reakcji przeniesienia wodoru z węglowodorów hydroaromatycznych do węgla, jego składników petrograficznych oraz produktów ekstrakcji w bazie „Prace badawcze” portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 2012-04-13].
  3. a b Wiadomości Uczelniane Politechniki Opolskiej nr 13 (176), czerwiec 2008, s. 24.

Bibliografia