Janusz Skalski

Janusz Skalski
Ilustracja
Janusz Skalski (29 czerwca 2018)
Data i miejsce urodzenia

1 grudnia 1951
Kraków

Profesor nauk medycznych
Specjalność: kardiochirurgia, chirurgia dziecięca
Alma Mater

Akademia Medyczna w Krakowie

Doktorat

1984 – nauki medyczne
Akademia Medyczna w Krakowie

Habilitacja

1996 – nauki medyczne
Śląska Akademia Medyczna w Katowicach

Profesura

2001

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Order Uśmiechu

Janusz Hieronim Skalski (ur. 1 grudnia 1951 w Krakowie[1]) – polski lekarz, kardiochirurg, profesor nauk medycznych, specjalista w zakresie chirurgii dziecięcej i kardiochirurgii, absolwent i profesor Akademii Medycznej w Krakowie.

Pracował m.in. w Polsko-Amerykańskim Instytucie Pediatrii Akademii Medycznej w Krakowie, I Klinice Kardiochirurgii ŚAM w Katowicach, Katedrze i Klinice Kardiochirurgii i Transplantologii w Zabrzu. Pełnił funkcję prodziekana ds. naukowych Wydziału Lekarskiego z Oddziałem Lekarsko-Dentystycznym w Zabrzu. Od czerwca 2007 jest kierownikiem Kliniki Kardiochirurgii Dziecięcej CM UJ Kraków. W latach 2007-2012 był dyrektorem Instytutu Pediatrii Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego. Stanowisko objął ponownie w 2015 roku. W 2012 roku uzyskał tytuł profesora zwyczajnego.

Obecnie specjalizuje się w wieloetapowym leczeniu dzieci z pojedynczą komorą serca, w szczególności z zespołem niedorozwoju lewego serca[1].

Wykształcenie i kariera zawodowa

Po uzyskaniu w 1969 roku świadectwa dojrzałości w I Liceum im. Bartłomieja Nowodworskiego w Krakowie, rozpoczął studia medyczne w Akademii Medycznej w Krakowie, które ukończył w 1975 roku. W 1984 roku został doktorem (na podstawie obronionej dysertacji pod tytułem Leczenie wrodzonych ubytków przepony u noworodków), a następnie adiunktem w tamtejszej Klinice Kardiochirurgii Dziecięcej.

W 1996 habilitował się w Śląskiej Akademii Medycznej w Katowicach rozprawą Metabolizm kolagenu w nadciśnieniu płucnym wywołanym eksperymentalnie oraz w nadciśnieniu płucnym u dzieci leczonych operacyjnie z powodu wrodzonych przeciekowych wad serca[2].

Uzyskał specjalizacje z zakresu chirurgii dziecięcej (I stopnia w 1978, II stopnia w 1984) i kardiochirurgii (II stopnia w 1990).

Staże naukowe odbywał w Bostonie-Harvard Medical School (1981–1982), Filadelfii (1988), Kilonii (1989– 1990), Utrechcie (1998), Madrycie (1998) i Rzymie (1999)[1].

W 2001 został mu nadany tytuł naukowy profesora[3]. W 2012 objął stanowisko profesora zwyczajnego UJ[4].

W latach 1976-1989 pracował w Polsko-Amerykańskim Instytucie Pediatrii Akademii Medycznej w Krakowie, a od 1990 do 1997 roku w I Klinice Kardiochirurgii ŚAM w Katowicach. W latach 1997–2007  był ordynatorem Oddziału Kardiochirurgii Dziecięcej w Śląskim Centrum Chorób Serca w Zabrzu. W latach 2005-2007 równocześnie pełnił też funkcję prodziekana ds. nauki Wydziału Lekarskiego z Oddziałem Lekarsko-Dentystycznym w Zabrzu. Śląskiego Uniwersytetu Medycznego. W 2007 roku objął stanowisko kierownika kliniki kardiochirurgii w Uniwersyteckim Szpitalu Dziecięcym w Prokocimiu[1].

Powrócił do pracy naukowej w Krakowie jako dyrektor Instytutu Pediatrii Uniwersytetu Jagiellońskiego Collegium Medicum[3]. Został odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2015)[5], Złotym Krzyżem Zasługi (2007)[5] i Orderem Uśmiechu (2011). W 2015 został członkiem honorowego komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed wyborami prezydenckimi[5].

Osiągnięcia

Dokonania zawodowe

W latach 1975-1990 brał czynny udział w tworzeniu od podstaw kardiochirurgii dziecięcej w Instytucie Pediatrii w Krakowie. Od 1990 roku współtworzył zespół kardiochirurgii dziecięcej w Katowicach[6].Jako pierwszy w Polsce, w 1996 roku, zastosował mechaniczne wspomaganie krążenia w systemie ECMO u dziecka (w Klinice Kardiochirurgii ŚAM), współtworzył pierwszy w kraju program ECMO (w Klinice Kardiochirurgii w Zabrzu)[1].

W 2011 roku, jako pierwszy w Polsce zastosował wspomaganie krążenia u dziecka przy pomocy sztucznych komór serca. Wprowadził w Polsce innowacyjną metodę leczenia operacyjnego w ciężkim nadciśnieniu płucnym u dzieci (tzw. zespolenie Pottsa)[7]. W 2014 wraz z zespołem specjalistów wszczepił zastawkę biologiczną u najmniejszego dziecka na świecie. Z grupą specjalistów uratował dziecko wychłodzone do głębokiej hipotermii z temp. wewnętrzną 11,9 stopni Celsjusza (najniższą zanotowaną na świecie u pacjenta przywróconego do życia). W 2016 roku wszczepił po raz pierwszy w Polsce pompę wirową do długoterminowego wspomagania serca u dziecka[8][9].

Publikacje

Opublikował ponad 380 prac – zarówno naukowych recenzowanych, jak i rozdziałów książkowych. Był redaktorem naukowym 12 monografii zbiorowych oraz podręcznika „Kardiochirurgia Dziecięca” (podręcznik ten zdobył Nagrodę Ministra Zdrowia z 2004 roku). Jest autorem książki „Medycyna w Polsce od czasów najdawniejszych do upadku pierwszej Rzeczpospolitej” (z 2016 roku), autorem rozdziałów w 14 innych podręcznikach oraz współautorem 290 prac zjazdowych, które prezentowano na kongresach w Polsce i na świecie. na krajowych i zagranicznych kongresach[1].

Wyróżnienia

Zdobyte wyróżnienia:

  • Nagroda Prezydenta Miasta Krakowa w Dziedzinie Nauki i Techniki (1987),
  • Medal Fideliter et Constanter (2000),
  • Złoty Krzyż Zasługi (2007),
  • Tytuł Lekarza Roku 2007 przyznawany przez „Rynek Zdrowia”,
  • Tytuł Krakowianina Roku 2007,
  • Medal Zacnego Uczynku (2008),
  • Medal Kropla życia (2009),
  • Krakowska Nagroda ALIANZ – Kultura, Nauka, Media2009,
  • Order Uśmiechu (2011),
  • Medal im. Jana Robla za działalność bibliofilską (2013),
  • Medal Gloria Medicinae (2013),
  • Złote Logo Polska za promowanie Polski na świecie (2014),
  • Złoty Laur Umiejętności i Kompetencji (2015)[10],
  • Portrety Polskiej Medycyny (2015),
  • Nagroda św. Kamila (2015),
  • Honorowy Tytuł Miłosiernego Samarytanina (2015),
  • Nagroda Lider Ochrony Zdrowia (2015),
  • Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2015),
  • Medal Honorowego Małopolanina (2015),
  • Nagroda Naukowa PAU im. Mikołaja Kopernika i fundacji Rady Miasta Krakowa (2015),
  • Tytuł Lidera Rynku Zdrowia (2016),
  • Tytuł Honorowego Obywatela Miasta Proszowice,
  • Tytuł Przyjaciela Piwnicy pod Baranami, Kawalera Piwnicznego Orderu Złotego Runa (2017),
  • Tytuł Honorowego Obywatela Stołecznego, Królewskiego Miasta Krakowa (2018)[11][4].

Ponadto dwukrotnie, w 2013 i 2017 roku Klinika Kardiochirurgii Dziecięcej w Krakowie została wyróżniona pierwszą lokatą dla najlepszego ośrodka medycznego w kraju i zdobyła Złoty Skalpel, przyznawany przez Redakcję Pulsu Medycyny.

Członkostwo w towarzystwach naukowych

Jest członkiem licznych stowarzyszeń naukowych w kraju i za granicą. Od 2011 roku jest członkiem Komisji Historii i Filozofii PAN, a od 2014 przewodniczącym Komisji Historii i Filozofii Medycyny O/PAN w Krakowie.

Działalność charytatywna

Jest założycielem i prezesem Fundacji Schola cordis – wspierania kardiochirurgii dziecięcej (od 2008 roku). Od 2006 roku jest członkiem Rady Naukowej Fundacji Rozwoju Kardiochirurgii im. prof. Zbigniewa Religi w Zabrzu.

Od 2009 roku zorganizował szereg charytatywnych koncertów na rzecz doposażenia Kliniki Kardiochirurgii Dziecięcej w Krakowie[12]. Zbiórki pieniędzy organizowane i współorganizowane na szeroką skalę przez profesora Skalskiego pozwoliły na wyposażenie kliniki w nowoczesny sprzęt[13].

Od 2016 roku współorganizuje w Krakowie biegi długodystansowe (Półmaratony Marzanny dla Małych Serc[14], Biegi Niepodległości, Biegi Sylwestrowe).

Życie prywatne

Syn Janiny z Niedziałkowskich i Feliksa Skalskiego (był także dr med.). Od 1977 żonaty z Anną Skalską (geriatra, prof. UJ). Ma syna Grzegorza i córkę Barbarę Skalską-Dulińską.

Przypisy

  1. a b c d e f prof. dr hab. n. med. Janusz Skalski - Klinika Kardiochirurgii Dziecięcej w Krakowie Prokocimiu, kardiochirurgiadziecieca.cm-uj.krakow.pl [dostęp 2019-05-29] (pol.).
  2. Prof. dr hab. n. med. Janusz Skalski - kardiochirurg - Mój profil - Umów wizytę, www.mp.pl [dostęp 2019-05-29] (pol.).
  3. a b Janusz Skalski w bazie „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 2015-03-22].
  4. a b Uzasadnienie do uchwały Rady Miasta Krakowa w sprawie nadania tytułu Honorowego Obywatela Stołecznego Królewskiego Miasta Krakowa Panu Profesorowi Januszowi Skalskiemu. Biuletyn Informacji Publicznej
  5. a b c Wolność trzeba zawsze umacniać. prezydent.pl, 3 maja 2015. [dostęp 2015-05-03].
  6. Prof. dr hab. Janusz Skalski, Fundacja SCHOLA CORDIS Wspierania Kardiochirurgii Dziecięcej
  7. MS, Operacja kardiochirurgiczna zamiast przeszczepu płuc, „Dziennik Polski/Rynek Zdrowia”, 16 stycznia 2013.
  8. Lekarz wybudzonego ze śpiączki Adasia: Dla mnie to jest cud, "Newsweek", 14.12.2014.
  9. Dariusz Kortko, Prof. Janusz Skalski opowiada, jak ratował dwuletniego Adasia z hipotermii [cykl "Lekarze czy bogowie"], Gazeta Wyborcza/Duży Format, 18.02.2015.
  10. Prestiżowe nagrody dla uniwersyteckich lekarzy, Wiadomości Uniwersytetu Jagiellońskiego
  11. Karolina Krawczyk, Prof. Janusz Skalski Honorowym Obywatelem Krakowa, Portal Medycyna Praktyczna, 5.06.2018
  12. Charytatywny koncert na rzecz kliniki kardiochirurgii dziecięcej prof. Janusza Skalskiego, Radio Kraków, 29.01.2017
  13. Honorowi i Zasłużeni obywatele. Prof. dr hab. n. med. Janusz Skalski - Zasłużony dla Gminy i Miasta Proszowice, portal proszowice.pl, 21.05.2015
  14. 16. Krakowski Półmaraton Marzanny, portal Dystans Krakowski Klub Biegacza

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Nikolaus Kopernikus.jpg
Mikołaj Kopernik (portret z Sali Mieszczańskiej w Ratuszu Staromiejskim w Toruniu - 1580 r.)
POL Order Uśmiechu BAR.svg
Baretka: Order Uśmiechu.