Janusz Walawski
| 4 zwycięstwa | |
 porucznik pilot | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1938-1945 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | dowódca eskadry |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  _3r_BAR.svg){kind=small}   | |
Janusz Jerzy Walawski (ur. 25 lutego 1917 we wsi Elbrus, zm. 20 maja 1945 w Bury St Edmunds) – porucznik pilot Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii, kawaler Krzyża Srebrnego Orderu Wojennego Virtuti Militari.
Życiorys
Do Polski przyjechał z rodziną w 1926 roku i zamieszkał na Wołyniu. Maturę zdał w 1938 w gimnazjum w Łukowie. W 1938 ukończył Dywizyjny Kurs Podchorążych Rezerwy 9 DP przy 22 pułku piechoty w Siedlcach. 3 stycznia 1939 został przyjęty do Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie[1]. W kampanii wrześniowej był pilotem łącznikowym 21 Dywizji Piechoty Górskiej[2].
Po zakończeniu walk we wrześniu 1939 przez Litwę, Łotwę, Szwecję, Finlandię, Danię, Holandię i Belgię dotarł w 1940 do Francji. W czerwcu został ewakuowany do Anglii, gdzie otrzymał numer służbowy RAF P-1808 oraz polski numer 783626[3] i 5 maja 1941 r. został skierowany na kurs do 1 Polish Flying Training School w Hucknall. 24 maja odbył kurs pilotażu podstawowego w 8 Service Flying Training School w Montrose. 17 sierpnia 1941 r. rozpoczął praktykę do szkoły łączności 2 Signal School w Yatesbury. 23 grudnia 1941 r. został skierowany na przeszkolenie myśliwskie w 58 Operational Training Unit w Grangemouth, które zakończył 2 marca 1942 r.[2] Został przydzielony do dywizjonu 317. W 1944 przeniesiony do dywizjonu 316.
Po zakończeniu tury lotów bojowych w kwietniu 1944 r. został skierowany na odpoczynek do 61 Operational Training Unit w Rednal. 8 sierpnia 1944 r. powrócił do dywizjonu 316 i rozpoczął loty na samolotach P-51 Mustang[2]. 5 kwietnia 1945 r. został mianowany dowódcą eskadry B. 12 grudnia 1944 r. uzyskał ostatnie oficjalnie zaliczone 316 dywizjonowi zwycięstwo powietrzne w II wojnie światowej. Łącznie odbył 120 lotów bojowych.
20 maja 1945 roku, podczas podróży z Londynu do Coltishall, uczestniczył w wypadku samochodowym koło miejscowości Mildenhall. Ciężko ranny został przewieziony do szpitala w Bury St Edmunds gdzie zmarł. Został pochowany na cmentarzu w Newark-on-Trent[4].
Zwycięstwa powietrzne
Na liście Bajana figuruje na 52. pozycji z 4 pewnymi 3 uszkodzonymi samolotami.
Chronologiczny wykaz zwycięskich walk powietrznych
Zestrzelenia pewne:
- Bf-109 – 6 września 1943
- 2 * Bf-109 – 18 października 1944
- Bf-109 – 12 grudnia 1944
Uszkodzenia:
- Fw-190 – 28 kwietnia 1942
- 2 * Fw-190 – 24 czerwca 1943
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 10785
- Krzyż Walecznych - trzykrotnie
- Medal Lotniczy - dwukrotnie
- Polowy Znak Pilota nr 1102
- brytyjski Distinguished Flying Cross
Przypisy
- ↑ XIV niedoszła promocja.
- ↑ a b c Wojciech Zmyślony: Janusz Walawski. polishairforce.pl. [dostęp 2019-03-11]. (pol.).
- ↑ Walawski Janusz Jerzy. listakrzystka.pl. [dostęp 2019-03-11]. (pol.).
- ↑ Newark Cmentarz Lotnikow Polskich > WIELKA BRYTANIA. globtroter.pl. [dostęp 2019-03-01]. (pol.).
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Poland badge. Second World War period Polish Army (post-1939 Free Polish Army) shoulder title.
.svg)
Roundel of the Polish Air Force (1921–1993).
Roundel of the Polish Air Force (1921–1993).
Royal Air Force Roundel
Baretka Medalu Lotniczego (za Wojnę 1939-45) nadanego dwukrotnie.
Naramiennik podporucznika Sił Powietrznych RP (obecnie).
Naramiennik porucznika polskiego lotnictwa wojskowego (II Wojna Światowa).
Baretka: Krzyż Walecznych (1941) nadany trzykrotnie.
Autor: F l a n k e r, Licencja: CC BY 3.0
United Kingdom Distinguished Flying Cross ribbon