Janusz Zabiegliński

Janusz Zabiegliński
Pseudonim

His

Data i miejsce urodzenia

5 kwietnia 1934
Pabianice

Data i miejsce śmierci

17 marca 2001
Warszawa

Instrumenty

klarnet, saksofon altowy

Gatunki

jazz, jazz tradycyjny

Zawód

muzyk

Aktywność

1960–2001

Janusz Zabiegliński (ur. 5 kwietnia 1934 w Pabianicach, zm. 17 marca 2001 w Warszawie) – polski saksofonista (altowy) i klarnecista jazzowy, kompozytor, aranżer, lider zespołów jazzowych.

Życiorys

Z muzyką związany od najmłodszych lat. Ukończył kolejno: Podstawową Szkołę Muzyczną (klasa fortepianu), Średnią Szkołę Muzyczną w Pabianicach (klarnet) i Politechnikę Warszawską (Wydział Budownictwa Lądowego). Studia nie przerwały jego kontaktu z muzyką. Prowadził uczelniany zespół B-moll, dla którego komponował i pisał aranżacje. Oprócz tego założył zespół dixielandowy, którego trzon stanowili muzycy działającego wówczas przy Politechnice Zespołu Pieśni i Tańca.

Gdy w styczniu 1964 w studenckim klubie Stodoła powstał Klub Jazzu Tradycyjnego to właśnie zespół prowadzony przez Zabieglińskiego dał 5 kwietnia 1956[1] pierwszy koncert. Poza uczelnią Zabiegliński grywał jeszcze w zespołach Jerzego Matuszkiewicza. Uczestniczył w historycznym, pierwszym koncercie jazzowym w warszawskiej Filharmonii Narodowej, jaki odbył się w styczniu 1958. Występował tam z zespołem Hot Club Melomani, którego skład tworzyli: Andrzej Kurylewicz – fortepian, Jerzy Matuszkiewicz - saksofon sopranowy, Zbigniew Namysłowski – puzon, Janusz Zabiegliński - klarnet, Roman Dyląg – kontrabas i Witold Sobociński – perkusja.

W 1958, podczas I Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Jazzowej Jazz Jamboree w Warszawie występowały dwa zespoły prowadzone przez Zabieglińskiego. Był to jego Swingtet (pianista Tomasz Bolechowski, wibrafonista Józef Gawrych, gitarzysta Bogusław Kulczycki, kontrabasista Andrzej Kozakiewicz, perkusista Tadeusz Federowski; lider grał na klarnecie) oraz grupa dixielandowa tworzona przez: Zabieglińskiego, Tomasza Bolechowskiego, Bogusława Kulczyckiego, Andrzeja Kozakiewicza, Tadeusza Federowskiego oraz puzonistę Bohdana Próbę i trębacza Witolda Zychowicza. Swingtet Janusza Zabieglińskiego brał też udział w następnym Jazz Jamboree w 1959. Przez wiele lat, do 1969, grupa ta (w różnych składach) występowała na wielu imprezach jazzowych, brała udział w nagraniach radiowych i płytowych, m.in. jako zespół towarzyszący wokalistom (Danucie Błażejczyk, Fryderyce Elkanie, Wojciechowi Gąssowskiemu i in.). Wśród muzyków występujących w zespole byli m.in. pianiści: Andrzej Jagodziński, Wojciech Kamiński, Wojciech Karolak, Witold Krotochwil, Mieczysław Mazur; gitarzyści: Andrzej Cioch, Krzysztof Woliński; wibrafonista Karol Szymanowski; kontrabasiści: Janusz Kozłowski, Janusz Rafalski.

W 1960 pianistą zespołu (przez krótki czas) był Krzysztof Komeda[2].

W 1966 Polskie Nagrania „Muza” w swojej serii Polish Jazz (nr 9) wydały płytę Janusz Zabiegliński and his Swingtet.

W 1968, razem z pianistą Witoldem Krotochwilem i trębaczem Henrykiem Majewskim, Zabiegliński utworzył jazzowy zespół Big Band „Stodoła”, który jednak opuścił na trzy lata wyjeżdżając w 1969 do Iraku (na tzw. kontrakt, jako inżynier budownictwa). W 1971 powrócił do Polski i do muzyki. Grał z Big Bandem „Stodoła” oraz jako członek prowadzonej przez Bogusława Klimczuka orkiestry Polskiego Radia. W latach 1975 – 1979 znów pracował jako inżynier – najpierw na Bliskim Wschodzie, a potem już w kraju.

W 1979 razem z pianistą Wojciechem Kamińskim utworzył zespół nazwany Kwintetem Wojciecha Kamińskiego (nazwę Swing Workshop przybrali nieco później, za namową Marka Cabanowskiego, który ją wymyślił). Oprócz liderów, czyli Kamińskiego grającego na fortepianie i organach oraz Zabieglińskiego – klarnet i saksofon altowy w skład zespołu wchodzili: gitarzysta i wokalista Paweł Tartanus, kontrabasista Marek Strobel i perkusista Waldemar Duszyński. Pierwszy publiczny występ miał miejsce podczas Old Jazz Meeting w 1979 w Warszawie. Skład nie był niezmienny, np. widownia Poznańskiej Wiosny Estradowej poznała ich jako kwartet (bez wokalisty, ale z innym basistą, którym był Janusz Kozłowski, a w 1980 nastąpiła zmiana perkusisty: Duszyńskiego zastąpił Piotr Konczewski). Zespół z powodzeniem występował na scenach krajowych i poza granicami Polski. Pozytywnie przyjęte zostały ich występy na warszawskim Jazz Jamboree i bydgoskiej Pomorskiej Jesieni Jazzowej (1979) oraz Old Jazz Meeting w 1980 i 1981. Współpracowali też z wokalistami, akompaniując m.in. Ewie Bem, Andrzejowi Zausze i Mariannie Wróblewskiej, z którą np. występowali na festiwalu w San Sebastián. W grudniu 1981 zespół Swing Workshop został rozwiązany.

W 1980 Zabiegliński, w celu realizacji nagrań dla Polskiego Radia, ponownie powołał do życia swój Swingtet. Grali z nim muzycy, którzy byli członkami grupy w poprzednim okresie jej działalności: Wojciech Karolak, Józef Gawrych, Janusz Kozłowski, Tadeusz Federowski oraz gitarzysta Henryk Stefański.

Do 1984 Zabiegliński grał z Big Warsaw Band (prowadzonym przez Stanisława Fijałkowskiego), Old Timers (lider – Henryk Majewski) i Swing Session. W 1986 razem ze Swing Workshop wystąpił na XX Festiwalu Old Jazz Meeting w Warszawie. W 1994 został laureatem nagrody honorowej Old Jazz Meeting w Iławie[3]. W 1997 współpracował z zespołem Blues Fellows.

W ankiecie przeprowadzanej przez pismo Jazz Forum zajmował pierwsze miejsce jako najlepszy klarnecista w latach 1984, 1986-1988, 1990, 1992-98.

Pochowany na Cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie[4].

Dyskografia (wybór)

Przypisy

  1. ↑ Edyta Gietka : "Ze Stodoły w świat", Tyg. Przegląd dostęp12 grudnia 2012
  2. ↑ strona zespołu Blues Fellows. strony.aster.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-20)]. dostęp 12 grudnia 2012
  3. ↑ strona Festiwalu Złota Tarka. zlotatarka.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-29)]. dostęp 12 grudnia 2012
  4. ↑ Janusz Zabiegliński [hasło w wyszukiwarce cmentarnej], cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2022-06-17].

Bibliografia