Japoński Czerwony Krzyż

Japoński Czerwony Krzyż
jap. 日本赤十字社
Ilustracja
Państwo

 Japonia

Siedziba

Tokio

Data założenia

1877

Profil działalności

humanitarna

Prezes

Tadateru Konoe
prezes honorowy:
cesarzowa Michiko

Członkowie

ok. 10,65 mln osób
i 150 tys. instytucji[a],
Pracownicy (60652), m.in.[b]
– 104 placówek medycznych,
– 215 ośrodków krwiodawstwa,
– 28 ośrodków opieki społecznej

Powiązania

Międzynarodowy Ruch Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca

Położenie na mapie Japonii
Mapa konturowa Japonii, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Japoński Czerwony Krzyżjap. 日本赤十字社”
35°39′35,603″N 139°45′12,312″E/35,659890 139,753420
Strona internetowa

Japoński Czerwony Krzyż (jap. 日本赤十字社 Nippon Sekijūjisha) – japońskie stowarzyszenie humanitarne, założone w roku 1877 (jako Philanthropic Society) w celu niesienia pomocy ofiarom klęsk i wojen; współcześnie jest członkiem Międzynarodowego Ruchu Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca, do którego należy wiele krajowych Stowarzyszeń Czerwonego Krzyża, Czerwonego Półksiężyca i Czerwonej Gwiazdy Dawidowej oraz Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża (ICRC) z siedzibą w Genewie.

Podstawowymi zasadami Ruchu są: humanitaryzm, bezstronność, neutralność, niezależność, dobrowolność, jedność i powszechność. Czerwony Krzyż udziela pomocy bez względu na narodowość, rasę, wyznanie, pozycję społeczną lub przekonania polityczne. Wolontariusze i pracownicy Ruchu działają dobrowolnie, bezinteresownie i solidarnie; w każdym kraju działa tylko jedno stowarzyszenie Czerwonego Krzyża lub Czerwonego Półksiężyca, a wszystkie Stowarzyszenia krajowe mają równe prawa i obowiązki[1].

Rys historyczny

Za narodziny JRC uznaje się powstanie Philanthropic Society (博愛社, Hakuaisha). Utworzył je Tsunetami Sano w roku 1877, w czasie buntu Satsumy. W roku 1886 zostało uznane – na podstawie Konwencji Genewskiej z roku 1864 – za członka stowarzyszenia międzynarodowego, powstającego wówczas z inicjatywy H. Dunanta (pierwszego laureata Pokojowej Nagrody Nobla). W tym samym roku stowarzyszenie otworzyło w Tokio swój pierwszy szpital (w roku 1888 utworzono w tym szpitalu szkołę pielęgniarek). 2 września 1887 roku zostało uznane przez Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża, jako Japanese Red Cross Society[2].

W czerwcu 1888 roku członkowie stowarzyszenia po raz pierwszy zaangażowali się w akcję pomocy ofiarom katastrof (wybuch wulkanu Bandai-san, zob. Park Narodowy Bandai-Asahi), a w roku 1906 po raz pierwszy uczestniczyli w akcji międzynarodowej, gromadząc środki dla Amerykańskiego Czerwonego Krzyża na pomoc dla ofiar trzęsienia ziemi i pożarów w San Francisco. Fundusz przeznaczony na działania Międzynarodowego Czerwonego Krzyża (IRC) na rzecz światowego pokoju wsparła w roku 1912 cesarzowa Japonii, Shōken – żona cesarza Meiji, przekazując 100 tys. jenów (utworzono fundację jej imienia)[2].

W ostatnich latach wojny domowej w Rosji (1920–1922) Japoński Czerwony Krzyż intensywnie wspomagał działania Polskiego Komitetu Ratunkowego Dzieci Dalekiego Wschodu, reprezentowanego przez Annę Bielkiewiczową i Józefa Jakóbkiewicza[3][4][5][6]. Jedna z pielęgniarek JRC, opiekujących się 763 polskimi dziećmi z Dalekowschodniej Rosji – 23-letnia Fumi Matsuzawa (oddział JRC w Prefekturze Kanagawa) – zaraziła się od nich tyfusem i zmarła. Otrzymała pośmiertnie najwyższe oznaczenie ICRC – Medal Florence Nightingale[4][c]. Została odznaczona również przez Polski Czerwony Krzyż (1921)[3][d].

Wydarzeniami lat 1922–1923, zanotowanymi w historii JRCS, są: utworzenie pierwszej uczniowskiej jednostki Junior Red Cross (w Prefekturze Shiga) i pomoc ofiarom wielkiego trzęsienia ziemi w Tokio we wrześniu 1923 roku[2].

1
Tsunetami Sano[8] – założyciel Philanthropic Society (1887)
2
Japoński Czerwony Krzyż w czasie wojny
rosyjsko-japońskiej (1904–1905)
3
Wizyta cesarzowej Sadako Kujō w szpitalu JRCS po trzęsieniu ziemi w 1923 roku
Monument w Peace Memorial Park w Hiroszimie, upamiętniający dr. Marcela Junoda – szwajcarskiego lekarza z ICRC, który w sierpniu 1945 roku ratował ofiary ataku atomowego

W okresie II wojny światowej zakres działań JRC obejmował m.in. opiekę nad ofiarami nalotów na Tokio i ataku atomowego na Hiroszimę i Nagasaki lub nad członkami rodzin rozbitych z powodu działań wojennych.

Możliwość działań Czerwonego Krzyża w japońskich obozach jenieckich była bardzo ograniczona, ponieważ Japonia nie przystąpiła do konwencji genewskiej z roku 1929[9] oraz regulaminu haskiego z roku 1907[10].

W drugiej połowie XX wieku – po zakończeniu wojny – JRCS kontynuowała działalność w ramach IRCS, zgodnie z prawem międzynarodowym[11].

Współczesny Japoński Czerwony Krzyż

Zakres działalności

W drugiej połowie XX wieku i na początku XXI wieku wielokrotnie udzielano pomocy ofiarom trzęsień ziemi i tsunami[12], np. trzęsienia ziemi w Miyagi (1978), w Kobe (1995), w Chūetsu (2004), u wybrzeży Chūetsu (2007), u wybrzeży Honsiu (2011)[2][13][14]. Uruchomiono działania związane z nowymi wyzwaniami, takimi jak zagrożenia spowodowane skażeniami promieniotwórczymi po katastrofach lub zagrożenia związane z szerzeniem się HIV/AIDS[2].

Japanese Red Cross Medical Center w roku 2012 (Tokio, Shibuya-ku,
Hiroo 01-04-22)
Punkt zbierania krwi w kampusie uniwersyteckim w Kansai

W obszarze działalności wyodrębnia się programy:

JRCS wspomaga akcje Czerwonego Krzyża w innych krajach. Organizuje międzynarodowe konferencje IRC, było np. gospodarzem międzynarodowych konferencji[2]:

  • 2nd Oriental Red Cross Regional Conference (1926),
  • 15th International Conference of the Red Cross (1934),
  • Konnichiwa 70 Technical Seminar for the Southeast Asian and Pan-Pacific Regions (1970),
  • Society hosted the 4th Asia and West Pacific Seminar on the Red Cross Blood Programme (1977, stulecie JRCS),
  • International Humanitarian Law Forum (1999),
  • 3rd International Red Cross and Red Crescent Donor Forum (2004).

Struktura organizacyjna

Stowarzyszenie, z siedzibą w Tokio, działa zgodnie z ustawą z 1952 roku. Najwyższym organem jest Izba Reprezentantów, składająca się z 223 przedstawicieli (wybieranych na 3 lata), którzy spotykają się dwa razy w roku (wybór prezesa, wiceprezesów i innych członków zarządu, ustalenie planów działalności i budżetu, zmiany statutu). Honorowym prezesem zarządu jest cesarzowa Japonii, a honorowymi wiceprzewodniczącymi – inni członkowie rodziny cesarskiej. Tytuł honorowego przewodniczącego mogą też otrzymywać byli prezesi. Realizację planów organizuje i nadzoruje nie więcej niż 12-osobowa Rada Gubernatorów, spotykająca się co miesiąc[22].

Towarzystwo ma oddziały w 47 prefekturach, którymi kierują wybieralne Board of Councillors, działające we współpracy z terenowymi jednostkami administracji rządowej i liderami lokalnych społeczności. Zarządowi centralnemu podlegają: Medical Centre, Plasma Fractionation Centre, Centre for NAT[e] and Quarantine i School for Midwifery[22].

Działalność JRCS jest finansowana ze składek członkowskich oraz innych źródeł, m.in. opłat za usługi w medycznych lub opiekuńczych placówkach stowarzyszenia (wnoszonych przez pacjentów i National Health Insurance Programme)[23].

Członkowie JRC, pracownicy i wolontariusze

Medal Członka Specjalnego JRCS[24]

Członkami Japońskiego Czerwonego Krzyża są osoby i instytucje, które finansują działalność stowarzyszenia, wnosząc składki w wysokości co najmniej 500 jenów. W marcu 2010 roku do stowarzyszenia należało ok. 10,65 mln osób i 150 tys. instytucji. Członkowie mają wpływ na kierunki działania JRCS i jego budżet za pośrednictwem swoich przedstawicieli w terenowych Board of Councillors. Za szczególnie duże wsparcie finansowe lub świadczone usługi stowarzyszenie przyznaje tytuł Special Member lub odznaczenia – Golden Order of Merit (medal) lub Silver Order of Merit (tarcza)[25].

Poza członkami JRCS w stowarzyszeniu działają wolontariusze i pracownicy placówek JRC, np. szpitali, centrów krwiodawstwa, ośrodków pomocy społecznej, ośrodków szkoleniowych. W kwietniu 2011 roku pracowało w nich łącznie ok. 60 tys. osób[25].

Wielką rolę w historii JRCS odegrał wolontariat, który zaczął się rozwijać w roku 1887 (powstanie Ladies’ Volunteer Nursing Association). W roku 1948, po zakończeniu II wojny światowej, utworzono – z pomocą doradców z ARC – The Red Cross Volunteer Corps. W roku 2010 Korpus liczył ok. 2 mln wolontariuszy, jednak jest obserwowane zmniejszanie się ich aktywności. Stowarzyszenie podejmuje akcje zmierzające do przeciwdziałania tej tendencji[25].

Zobacz też

Uwagi

  1. ↑ Dane dotyczą 31 marca 2010 r.
  2. ↑ Dane dotyczą kwietnia 2011.
  3. ↑ Trzy japońskie pielęgniarki otrzymały Medale Florence Nightingale już w roku 1920 (zob. www Japanese Red Cross[2]).
  4. ↑ Przebieg akcji ratowania „dzieci syberyjskich” stał się inspiracją dla twórców fabularnego filmu – dramatu „Jesień w Warszawie” (2003)[7].
  5. ↑ NAT – Nucleic Acid Amplification Test.

Przypisy

  1. ↑ Siedem zasad którymi kieruje się Międzynarodowy Ruch Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca (pol.). W: Strona internetowa PCK [on-line]. pck.pl. [dostęp 2013-10-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-23)].
  2. ↑ a b c d e f g About Japanese Red Cross (ang.). W: Strona internetowa Japanese Red Cross Society [on-line]. jrc.or.jp. [dostęp 2015-12-03].
  3. ↑ a b Polish Orphans. 763 Polish orphans rescued by the Japanese Red Cross Society arrived safely at Tsuruga Port between 1920 and 1922 (ang.). W: Strona internetowa Port of Humanity Tsuruga Museum [on-line]. tmo-tsuruga.com. [dostęp 2013-10-15].
  4. ↑ a b Echo z Dalekiego Wschodu. Europeana. [dostęp 2013-10-16].
  5. ↑ Szymon Kazimierski: Polak, Japończyk – dwa bratanki (cz. II) (pol.). W: Kurier Galicyjski nr 13 (161) [on-line]. kuriergalicyjski.com, 17-30 lipca 2012. [dostęp 2018-02-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-14)].
  6. ↑ Tomasz Smuga (wywiad z Reginą Osowicką): Odyseja Dzieci Syberyjskich przez Japonię do Wejherowa (pol.). W: Naszemiasto.pl [on-line]. wejherowo.naszemiasto.pl, 2011-05-16. [dostęp 2013-10-15].
  7. ↑ reżyseria: Hiroki Hayashi, scenariusz: Seiken Tamukai: Jesień w Warszawie (2003) TV Warushawa-no Aki. W: Dramat produkcji japońskiej, 2003 [on-line]. filmweb.pl, 2003. [dostęp 2015-02-07].
  8. ↑ Sano, Tsunetami (1823–1902) (ang.). W: Portraits of Modern Japanese Historical Figures [on-line]. ndl.go.jp. [dostęp 2013-10-22].
  9. ↑ Konwencja Genewska o polepszeniu losu chorych i rannych w armjach czynnych, podpisana dnia 27 lipca 1929 r. (pol.). W: Strona internetowa PCK [on-line]. pck.org.pl. [dostęp 2013-10-21].
  10. ↑ obozy jeńców wojennych, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2013-10-21].
  11. ↑ Tracing Service and Dissemination of International Humanitarian Law (ang.). W: Strona internetowa JRCS > Activities of JRC [on-line]. jrc.or.jp. [dostęp 2013-10-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-02)].
  12. ↑ Japan: Earthquake and Tsunami (ang.). W: Information bulletin n° 3 [on-line]. International Federation of Red Cross and Red Crescent, 15 marca 2011. [dostęp 2013-10-21].
  13. ↑ hasło „tsunami”. W: Strona internetowa JRCS > wyszukiwarka [on-line]. [dostęp 2015-07-07].
  14. ↑ hasło „earthquake and tsunami in japan”. W: Strona internetowa JRCS > wyszukiwarka [on-line]. [dostęp 2015-07-07].
  15. ↑ Medical Services (ang.). W: Strona internetowa JRCS > Activities of JRC [on-line]. jrc.or.jp. [dostęp 2013-10-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-02)].
  16. ↑ Training of Nurses (ang.). W: Strona internetowa JRCS > Activities of JRC [on-line]. jrc.or.jp. [dostęp 2013-10-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-15)].
  17. ↑ Safety Services (ang.). W: Strona internetowa JRCS > Activities of JRC [on-line]. jrc.or.jp. [dostęp 2013-10-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-02)].
  18. ↑ Domestic Disaster Response (ang.). W: Strona internetowa JRCS > Activities of JRC [on-line]. jrc.or.jp. [dostęp 2013-10-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-15)].
  19. ↑ Blood Programme (ang.). W: Strona internetowa JRCS > Activities of JRC [on-line]. jrc.or.jp. [dostęp 2013-10-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-15)].
  20. ↑ Social Welfare Services (ang.). W: Strona internetowa JRCS > Activities of JRC [on-line]. jrc.or.jp. [dostęp 2013-10-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-02)].
  21. ↑ Junior Red Cross (ang.). W: Strona internetowa JRCS > Activities of JRC [on-line]. jrc.or.jp. [dostęp 2013-10-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-02)].
  22. ↑ a b About Japanese Red Cross Organisation (ang.). W: Strona internetowa JRCS [on-line]. jrc.or.jp. [dostęp 2015-07-07].
  23. ↑ Finance (ang.). W: Strona internetowa JRCS > About Japanese Red Cross [on-line]. jrc.or.jp. [dostęp 2013-10-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-19)].
  24. ↑ Red Cross Membership medals (ang.). W: Xavierb Web Works [on-line]. xavierb.org. [dostęp 2015-07-07].
  25. ↑ a b c Activities of JRC > Members and Volunteers (ang.). W: Strona internetowa JRCS [on-line]. jrc.or.jp. [dostęp 2013-10-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-28)].

Media użyte na tej stronie

Japan location map with side map of the Ryukyu Islands.svg
Autor: Maximilian Dörrbecker (Chumwa), Licencja: CC BY-SA 3.0
Location map of Japan

Equirectangular projection.

Geographic limits to locate objects in the main map with the main islands:

  • N: 45°51'37" N (45.86°N)
  • S: 30°01'13" N (30.02°N)
  • W: 128°14'24" E (128.24°E)
  • E: 149°16'13" E (149.27°E)

Geographic limits to locate objects in the side map with the Ryukyu Islands:

  • N: 39°32'25" N (39.54°N)
  • S: 23°42'36" N (23.71°N)
  • W: 110°25'49" E (110.43°E)
  • E: 131°26'25" E (131.44°E)
HIM Empress Tenmei's personal visit.jpg
H.I.M. Empress Teimei personally visited the Red Cross and other hospitals in which the 1923 Great Kantō earthquake sufferers were taken care of.
Blood donation activities in Kansai University.JPG
Autor: Tokumeigakarinoaoshima, Licencja: CC0
関西大学構内での献血活動を撮影
Special membership medal of Japanese Red Cross Society 02.JPG
Autor: Uaauaa, Licencja: CC BY-SA 3.0
Special membership medal of Japanese Red Cross Society
Ambulances japonaises.jpg
En Coree
Les ambulances de la Croix Rouge Japonaise
Sano Tsunetami.jpg
Portrait of Sano Tsunetami (佐野常民, 1823 – 1902)
Japanese Red Cross Medical Center 20120826.JPG
Autor: Waka77, Licencja: CC0
Japanese Red Cross Medical Center