Japoński opór po wojnie
Japoński opór po II wojnie światowej (jap. 残留日本兵, ang. Holdout) – kontynuowanie walki zbrojnej przez niektórych żołnierzy Cesarskiej Armii Japońskiej po kapitulacji Japonii 2 września 1945 roku, pomimo oficjalnego zakończenia wojny na Pacyfiku i II wojny światowej.
Żołnierze owi stacjonowali na wielu wysepkach Oceanu Spokojnego i o zakończeniu II wojny światowej dowiadywali się poprzez radio bądź alianckie zrzuty ulotkowe. Wielu żołnierzy japońskich nie dało wiary owym wiadomościom i ze względów ideologicznych (w japońskiej filozofii żołnierz miał nigdy nie kapitulować, gdyż wiązało się to z hańbą wobec Japonii i cesarza, jedyną dopuszczalną formą „złożenia broni” było samobójstwo bądź śmierć w bitwie), militarnych (prawie wszyscy żołnierze mieli za rozkaz bronić Japonii do końca), religijnych (wiara w boskość cesarza i przez to obronę jego osoby) czy osobistych nie zamierzali złożyć broni. Niektórzy nawet nie wiedzieli, że wojna się zakończyła ze względu na brak jakichkolwiek źródeł potwierdzających to (na przykład w postaci przekazów radiowych czy zrzucanych ulotek propagandowych). Ostatni żołnierze złożyli broń w latach siedemdziesiątych XX wieku.
Lista ostatnich obrońców Japonii po 1945
1945–1949
- Kapitan Sakae Ōba, prowadził kompanię swoich 46 ludzi w walce partyzanckiej przeciwko siłom USA po zakończonej bitwie o Saipan do 1 grudnia 1945, czyli trzy miesiące po zakończonej wojnie.
- Yamakage Kufuku i Matsudo Linsoki, obaj żołnierze obsługujący karabiny maszynowe skapitulowali na Iwo Jimie w styczniu 1949.
Lata 50. XX wieku
- Starszy szeregowy Yūichi Akatsu kontynuował walkę na wyspie Lubang od 1944 do kapitulacji w filipińskiej wiosce Looc w marcu 1950[1].
- Kapral Shōichi Shimada kontynuował walkę na wyspie Lubang do momentu śmierci w potyczce z filipińskimi żołnierzami w maju 1954[2].
Lata 60. XX wieku
- Szeregowy Bunzō Minagawa wytrwał na swojej pozycji od 1944 do maja 1960 na Guam[3].
- Sierżant Masashi Itō, przełożony Minagawy, skapitulował kilka dni później, 23 maja 1960 na Guam[4].
Lata 70. XX wieku
- Kapral Shoichi Yokoi, który służył pod rozkazami Itō, został złapany na Guam w styczniu 1972[5].
- Szeregowy Kinshichi Kozuka wytrwał na swojej pozycji z Onodą przez 28 lat do momentu śmierci w potyczce z filipińską policją w październiku 1972[6].
- Podporucznik Hirō Onoda wytrwał na swojej pozycji od grudnia 1944 do marca 1974 na wyspie Lubang na Filipinach razem z Akatsu, Shimadą i Kozuką, poddając się swojemu byłemu oficerowi w marcu 1974[2].
- Szeregowy Teruo Nakamura został wykryty przez Indonezyjskie Siły Powietrzne na Morotai i skapitulował 18 grudnia 1974 przed szukającym go patrolem[7].
Lata późniejsze
- Ostatnim „żołnierzem na posterunku” był Nakamura, lecz niektóre raporty mówią o ukrywaniu się kapitana Fumio Nakahary na Filipinach jeszcze w 1980. Chociaż odnaleziono chatę, w której miał się ukrywać, nie ma żadnej informacji co do losu Nakahary[8].
- W 2005 media na świecie podały wiadomość o odnalezieniu dwóch mężczyzn na filipińskiej wyspie Mindanao podających się za żołnierzy cesarskiej armii japońskiej, ukrywających się w dżungli przez 60 lat od zakończenia II wojny światowej. Identyfikujący się jako Yoshio Yamakawa i Tsuzuki Nakauchi mężczyźni mieli należeć do osławionej japońskiej „dywizji panter” (30 Dywizja Piechoty), która walczyła na Mindanao razem z 100 Dywizją Piechoty przeciwko wojskom amerykańskim. Rzekomi żołnierze po jednej z operacji mieli nie móc dołączyć do oddziału, przestraszyli się, że zostaną uznani za dezerterów i ukryli się w dżungli w górach w rejonie General Santos. Mieli przypadkowo skontaktować się z japońskim biznesmenem, hobbystycznie poszukującym w regionie szczątków poległych żołnierzy japońskich, dowiadując się od niego, że wojna się skończyła[9][10][11]. Sprawa zyskała rozgłos, ale po próbach nawiązania kontaktu okazało się, że mężczyźni nie są Japończykami, a japoński biznesmen przyznał, że cała historia została zmyślona[12][13].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ „Three Jap Stragglers Hold Out on Tiny Isle”, The Lima (O.) News, April 8, 1952, p5.
- ↑ a b „Onoda Home; 'It Was 30 Years on Duty'”, Pacific Stars and Stripes, March 14, 1974, p7.
- ↑ „Japanese Soldier Finds War’s Over”, Oakland Tribune, May 21, 1960, p1.
- ↑ „Straggler Reports to Emperor”, Pacific Stars and Stripes, 8 czerwca 1960, s. 1.
- ↑ Kristof, Nicholas D. „Shoichi Yokoi, 82, Is Dead; Japan Soldier Hid 27 Years,” New York Times. September 26, 1997.
- ↑ „The Last PCS for Lieutenant Onoda”, Pacific Stars and Stripes, March 13, 1974, p6.
- ↑ „The Last Last Soldier?”, TIME, January 13, 1975. [dostęp 2009-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (maja 22, 2013)].
- ↑ Still fighting, 35 years after V-J day, „Finger Lakes Times”, Fulton History, 10 kwietnia 1980, s. 1 [dostęp 2022-09-04] [zarchiwizowane z adresu 2022-04-14] (ang.).
- ↑ Myśleli, że II wojna światowa trwa.
- ↑ 2 Suspected War(WWII) Stragglers Found in R.P. (2 More Said to Be Alive- Japanese Reports).
- ↑ Two More Japanese Holdouts in the Philippines?
- ↑ Japan slows hunt for ‘soldiers’, BBC News, 30 maja 2005 (ang.).
- ↑ Jungle survivors story was hoax, „The Times”, 2 czerwca 2005 (ang.).
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Profile photo of Hiroo Onoda as a young officer.