Jar Rzeki Raduni

Jar Rzeki Raduni

rezerwat krajobrazowy
Państwo	Polska
Województwo	pomorskie
Mezoregion	Pojezierze Kaszubskie
Data utworzenia	1972
Akt prawny	M.P. z 1972 r. nr 36, poz. 202
Powierzchnia	84,24 ha
Położenie na mapie gminy Żukowo Jar Rzeki Raduni
Położenie na mapie Polski Jar Rzeki Raduni
Położenie na mapie województwa pomorskiego Jar Rzeki Raduni
Położenie na mapie powiatu kartuskiego Jar Rzeki Raduni
54°18′20″N 18°18′26″E/54,305556 18,307222

Jar Rzeki Raduni – krajobrazowy rezerwat przyrody na Pojezierzu Kaszubskim w powiecie kartuskim, utworzony w 1972 roku. Zajmuje powierzchnię 84,24 ha (akt powołujący podawał 74,26 ha)^[1]. Znajduje się w całości w Obszarze Chronionego Krajobrazu Doliny Raduni, jest też włączony do sieci Natura 2000.

Charakterystyka

Rezerwat obejmuje znaczny fragment przełomu Raduni, zwanego Przełomem Babidolskim, przez wzgórza morenowe (zjawisko erozji) z porośniętymi grądem i łęgiem stokami. Jest to jedno z najbogatszych na niżu stanowisk flory i roślinności o charakterze podgórskim. Jar Raduni był fragmentem turystycznego szlaku spływów kajakowych (decyzją Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska w Gdańsku, zgodnie z obowiązującym planem ochrony: „Ruch kajakowy rzeką Radunią na odcinku pokrywającym się z obszarem rezerwatu Jar Rzeki Raduni jest niedozwolony”^[2]). Najbliższe miejscowości to Babi Dół, Borowo i Borkowo. Znajduje się na turystycznym szlaku Kartuskim.

• Powierzchnia: 84,24 ha
• Wysokość minimalna 122 m n.p.m.
• Wysokość maksymalna 172 m n.p.m.
• Klasy siedlisk i % pokrycia: lasy iglaste 24%; lasy mieszane 76%

Natura 2000

Rezerwat leży w granicach obszaru Natura 2000 Jar Rzeki Raduni PLH220011 ^[3].

Tak definiuje teren Formularz danych Natura 2000:
„Obszar obejmuje przełomowy odcinek rzeki Raduni. Rzeka płynie dnem kamienistego jaru, tworząc meandry. Dolina i strome zbocza (do 45 st. nachylenia) o wysokości do 40 m, porośnięte są lasem liściastym (grądy, łęgi); miejscami na dnie wąwozu występują podmokłe łąki. Rośnie tu wiele roślin górskich i innych rzadkich gatunków. Ostoja ma specyficzny mikroklimat, o wysokiej wilgotności i niższych temperaturach w porównaniu z przyległymi terenami. Przełom rzeki rozcina rozległy kompleks leśny, w którym dominują siedliska grądowe.”

Przypisy