Jared Palmer
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 2 lipca 1971 |
| Wzrost | 190 cm |
| Gra | praworęczny, jednoręczny bekhend |
| Status profesjonalny | 1991 |
| Zakończenie kariery | 2005 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje | 1 |
| Najwyżej w rankingu | 35 (14 listopada 1994) |
| Australian Open | 2R (1994) |
| Roland Garros | 2R (1994, 1995) |
| Wimbledon | 3R (1995) |
| US Open | 4R (1995) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje | 28 |
| Najwyżej w rankingu | 1 (20 marca 2000) |
| Australian Open | W (1995) |
| Roland Garros | SF (1996) |
| Wimbledon | W (2001) |
| US Open | F (2001) |
Jared Eiseley Palmer (ur. 2 lipca 1971 w Nowym Jorku) – amerykański tenisista, reprezentant kraju w Pucharze Davisa, zwycięzca turniejów wielkoszlemowych w grze podwójnej i mieszanej, lider rankingu ATP deblistów, olimpijczyk z Sydney (2000).
Kariera tenisowa
Rozpoczynał karierę jako reprezentant Uniwersytetu Stanforda w amerykańskich rozgrywkach uczelnianych; w 1989 roku dotarł do finału juniorskiego turnieju French Open w grze pojedynczej (przegrał z Fabrice’em Santoro). W tym samym roku został mistrzem Wimbledon w grze podwójnej chłopców wspólnie z Jonathan Starkiem.
W latach 1991–2005 Palmer występował jako tenisista zawodowy.
W 1994 roku Palmer odniósł swoje jedyne zwycięstwo turniejowe w grze pojedynczej rangi ATP World Tour, pokonując w finale w Pinehurst Todda Martina. Również jest uczestnikiem 1 finału, w sezonie 1994 w Tuluzie.
W grze podwójnej Amerykanin dwukrotnie wygrywał turnieje wielkoszlemowe – w 1995 roku Australian Open (w parze z Richeyem Renebergiem) i w 2001 roku Wimbledon (z Donaldem Johnsonem)[1]. Również dwukrotnie kończył wielkoszlemowe finały deblowe porażką – Wimbledon w 1999 roku (w parze z Paulem Haarhuisem) i US Open w 2001 roku (w parze z Johnsonem). Łącznie w turniejach gry podwójnej Palmer odniósł 28 triumfów oraz osiągnął 23 finały.
Pod koniec stycznia 2000 roku Palmer wraz z Rennae Stubbs wygrał Australian Open w grze mieszanej, po zwycięstwie w finale z parą Arantxa Sánchez Vicario–Todd Woodbridge[2]. Również w sezonie 2000 odniósł zwycięstwo mikstowe podczas US Open, partnerując Arantxcie Sánchez Vicario, pokonując w decydującym meczu Annę Kurnikową i Maksa Mirnego.
Amerykanin wielokrotnie reprezentował kraj w Pucharze Davisa. Występował również na igrzyskach olimpijskich w Sydney z 2000 roku. Grając w parze z Alexem O’Brienem odpadli w 2 rundzie rywalizacji deblistów (w 1 rundzie mieli wolny los).
Dnia 20 marca 2000 roku został sklasyfikowany jako lider rankingu deblistów (indywidualnie)[3]. Na szczycie listy utrzymywał się łącznie przez 39 tygodni.
Finały w turniejach ATP World Tour
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (1–1)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 8 maja 1994 | Pinehurst | Ceglana |  Todd Martin | 6:4, 7:6(5) |
| Finalista | 1. | 9 października 1994 | Tuluza | Twarda (hala) |  Magnus Larsson | 1:6, 3:6 |
Gra mieszana (2–0)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 29 stycznia 2000 | Australian Open, Melbourne | Twarda |  Rennae Stubbs |  Arantxa Sánchez Vicario Todd Woodbridge | 7:5, 7:6(3) |
| Zwycięzca | 2. | 9 września 2000 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Arantxa Sánchez Vicario |  Anna Kurnikowa Maks Mirny | 6:4, 6:3 |
Gra podwójna (28–23)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 5 stycznia 1992 | Wellington | Twarda | Jonathan Stark |  Michiel Schapers Daniel Vacek | 6:3, 6:3 |
| Finalista | 1. | 10 maja 1992 | Charlotte | Ceglana | Bret Garnett | Steve DeVries David Macpherson | 4:6, 6:7 |
| Zwycięzca | 2. | 19 lipca 1992 | Waszyngton | Twarda | Bret Garnett | Ken Flach Todd Witsken | 6:2, 6:3 |
| Finalista | 2. | 23 sierpnia 1992 | New Haven | Twarda | Patrick McEnroe | Kelly Jones Rick Leach | 6:7, 7:6, 2:6 |
| Finalista | 3. | 15 listopada 1992 | Antwerpia | Dywanowa (hala) | Patrick McEnroe | John Fitzgerald Anders Järryd | 2:6, 2:6 |
| Finalista | 4. | 2 maja 1993 | Atlanta | Ceglana | Todd Martin | Paul Annacone Richey Reneberg | 4:6, 6:7 |
| Finalista | 5. | 9 maja 1993 | Tampa | Ceglana | Kelly Jones | Todd Martin Derrick Rostagno | 3:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 3. | 16 stycznia 1994 | Auckland | Twarda | Patrick McEnroe |  Grant Connell Patrick Galbraith | 6:2, 4:6, 6:4 |
| Zwycięzca | 4. | 6 lutego 1994 | San Jose | Twarda (hala) | Rick Leach |  Byron Black Jonathan Stark | 4:6, 6:4, 6:4 |
| Finalista | 6. | 13 lutego 1994 | Memphis | Twarda (hala) | Jim Grabb | Byron Black Jonathan Stark | 6:7, 4:6 |
| Finalista | 7. | 20 lutego 1994 | Filadelfia | Dywanowa (hala) | Jim Grabb | Jacco Eltingh Paul Haarhuis | 3:6, 4:6 |
| Finalista | 8. | 20 marca 1994 | Miami | Twarda |  Mark Knowles | Jacco Eltingh Paul Haarhuis | 6:7, 6:7 |
| Zwycięzca | 5. | 1 maja 1994 | Atlanta | Ceglana | Richey Reneberg | Francisco Montana Jim Pugh | 4:6, 7:6, 6:4 |
| Finalista | 9. | 8 maja 1994 | Pinehurst | Ceglana | Richey Reneberg | Todd Woodbridge Mark Woodforde | 2:6, 6:3, 3:6 |
| Finalista | 10. | 31 lipca 1994 | Toronto | Twarda | Patrick McEnroe | Byron Black Jonathan Stark | 4:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 6. | 2 października 1994 | Bazylea | Twarda (hala) | Patrick McEnroe |  Lan Bale John-Laffnie de Jager | 6:3, 7:6 |
| Finalista | 11. | 9 października 1994 | Tuluza | Twarda (hala) | Patrick McEnroe | Menno Oosting Daniel Vacek | 6:7, 7:6, 3:6 |
| Zwycięzca | 7. | 28 stycznia 1995 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Richey Reneberg | Mark Knowles Daniel Nestor | 6:3, 3:6, 6:3, 6:2 |
| Zwycięzca | 8. | 19 lutego 1995 | Memphis | Twarda (hala) | Richey Reneberg | Tommy Ho Brett Steven | 4:6, 7:6, 6:1 |
| Finalista | 12. | 7 maja 1995 | Atlanta | Ceglana | Richey Reneberg | Sergio Casal Emilio Sánchez | 7:6, 3:6, 6:7 |
| Zwycięzca | 9. | 15 października 1995 | Tel Awiw-Jafa | Twarda | Jim Grabb | Kent Kinnear David Wheaton | 6:4, 7:5 |
| Zwycięzca | 10. | 12 listopada 1995 | Moskwa | Dywanowa (hala) | Byron Black | Tommy Ho Brett Steven | 6:4, 3:6, 6:3 |
| Zwycięzca | 11. | 15 listopada 1998 | Moskwa | Dywanowa (hala) | Jeff Tarango | Jewgienij Kafielnikow Daniel Vacek | 6:4, 6:7, 6:2 |
| Zwycięzca | 12. | 10 stycznia 1999 | Doha | Twarda | Alex O’Brien | Piet Norval Kevin Ullyett | 6:3, 6:4 |
| Finalista | 13. | 9 maja 1999 | Hamburg | Ceglana | Paul Haarhuis | Wayne Arthurs Andrew Kratzmann | 6:2, 6:7(5), 2:6 |
| Finalista | 14. | 13 czerwca 1999 | Halle | Trawiasta | Paul Haarhuis | Jonas Björkman Patrick Rafter | 3:6, 5:7 |
| Finalista | 15. | 3 lipca 1999 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Paul Haarhuis |  Mahesh Bhupathi Leander Paes | 7:6(10), 3:6, 4:6, 6:7(4) |
| Zwycięzca | 13. | 22 sierpnia 1999 | Indianapolis | Twarda | Paul Haarhuis |  Olivier Delaître Leander Paes | 6:3, 6:4 |
| Finalista | 16. | 7 listopada 1999 | Paryż | Dywanowa (hala) | Paul Haarhuis | Sébastien Lareau Alex O’Brien | 6:7(7), 5:7 |
| Finalista | 17. | 9 stycznia 2000 | Doha | Twarda | Alex O’Brien | Mark Knowles Maks Mirny | 3:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 14. | 12 marca 2000 | Scottsdale | Twarda | Richey Reneberg | Patrick Galbraith David Macpherson | 6:3, 7:5 |
| Zwycięzca | 15. | 19 marca 2000 | Indian Wells | Twarda | Alex O’Brien | Paul Haarhuis Sandon Stolle | 6:4, 7:6(5) |
| Zwycięzca | 16. | 20 sierpnia 2000 | Waszyngton | Twarda | Alex O’Brien | Andre Agassi Sarkis Sarksjan | 7:5, 6:1 |
| Zwycięzca | 17. | 11 marca 2001 | Scottsdale | Twarda | Donald Johnson |  Marcelo Ríos Sjeng Schalken | 7:6(3), 6:2 |
| Zwycięzca | 18. | 29 kwietnia 2001 | Barcelona | Ceglana | Donald Johnson | Tommy Robredo Fernando Vicente | 7:6(2), 6:4 |
| Zwycięzca | 19. | 6 maja 2001 | Majorka | Ceglana | Donald Johnson | Feliciano López Francisco Roig | 7:5, 6:3 |
| Zwycięzca | 20. | 24 czerwca 2001 | Nottingham | Trawiasta | Donald Johnson | Paul Hanley Andrew Kratzmann | 6:4, 6:2 |
| Zwycięzca | 21. | 7 lipca 2001 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Donald Johnson | Jiří Novák David Rikl | 6:4, 4:6, 6:3, 7:6(6) |
| Finalista | 18. | 5 sierpnia 2001 | Montreal | Twarda | Donald Johnson | Jiří Novák David Rikl | 4:6, 6:3, 3:6 |
| Finalista | 19. | 8 września 2001 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Donald Johnson | Wayne Black Kevin Ullyett | 6:7(9), 6:2, 3:6 |
| Zwycięzca | 22. | 28 października 2001 | Sztokholm | Twarda (hala) | Donald Johnson | Jonas Björkman Todd Woodbridge | 6:3, 4:6, 6:3 |
| Zwycięzca | 23. | 6 stycznia 2002 | Doha | Twarda | Donald Johnson | Jiří Novák David Rikl | 6:3, 7:6(5) |
| Zwycięzca | 24. | 13 stycznia 2002 | Sydney | Twarda | Donald Johnson | Joshua Eagle Sandon Stolle | 6:4, 6:4 |
| Finalista | 20. | 31 marca 2002 | Miami | Twarda | Donald Johnson | Mark Knowles Daniel Nestor | 3:6, 6:3, 1:6 |
| Finalista | 21. | 23 czerwca 2002 | Nottingham | Trawiasta | Donald Johnson | Mike Bryan Mark Knowles | 6:0, 6:7(3), 4:6 |
| Zwycięzca | 25. | 27 października 2002 | Petersburg | Twarda (hala) | David Adams |  Irakli Labadze Marat Safin | 7:6(8), 6:3 |
| Finalista | 22. | 4 maja 2003 | Monachium | Ceglana | Joshua Eagle | Wayne Black Kevin Ullyett | 3:6, 5:7 |
| Finalista | 23. | 22 czerwca 2003 | Nottingham | Trawiasta | Joshua Eagle | Bob Bryan Mike Bryan | 6:7(3), 6:4, 6:7(4) |
| Zwycięzca | 26. | 15 lutego 2004 | Mediolan | Dywanowa (hala) | Pavel Vízner |  Daniele Bracciali Giorgio Galimberti | 6:4, 6:4 |
| Zwycięzca | 27. | 3 października 2004 | Szanghaj | Twarda | Pavel Vízner | Rick Leach Brian MacPhie | 4:6, 7:6(4), 7:6(11) |
| Zwycięzca | 28. | 10 października 2004 | Tokio | Twarda | Pavel Vízner | Jiří Novák Petr Pála | 5:1 krecz |
Przypisy
- ↑ Johnson, Palmer first U.S. pair to win since 1990. sportsillustrated.cnn.com. [dostęp 2009-12-08]. (ang.).
- ↑ Stubbs, Palmer win mixed doubles title. sportsillustrated.cnn.com. [dostęp 2000-01-29]. (ang.).
- ↑ South African Airways ATP Rankings History. atpworldtour.com. [dostęp 2009-12-08]. (ang.).
Bibliografia
- Profil na stronie ATP, Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa, Davis Cup [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Profil na stronie Sports-reference. sports-reference.com. [dostęp 2014-11-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (14 listopada 2012)]. (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.
.svg)
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
