Jarmila Wolfe
Państwo | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 26 kwietnia 1987 |
Wzrost | 174 cm |
Gra | praworęczna, oburęczny backhand |
Status profesjonalny | maj 2005 |
Zakończenie kariery | 2017 |
Trener | Chris Johnstone |
Gra pojedyncza | |
Wygrane turnieje | 2 WTA, 14 ITF |
Najwyżej w rankingu | 25 (16 maja 2011) |
Australian Open | 2R (2015) |
Roland Garros | 4R (2010) |
Wimbledon | 4R (2010) |
US Open | 3R (2006) |
Gra podwójna | |
Wygrane turnieje | 1 WTA, 10 ITF |
Najwyżej w rankingu | 31 (27 sierpnia 2012) |
Australian Open | QF (2014) |
Roland Garros | QF (2012) |
Wimbledon | 3R (2006, 2015) |
US Open | 3R (2011, 2014) |
Strona internetowa |
Jarmila Wolfe, z domu Gajdošová, w latach 2009-2011 Groth (ur. 26 kwietnia 1987 w Bratysławie) – tenisistka reprezentująca Australię, a do 2009 roku grająca dla Słowacji, mistrzyni Australian Open z 2013 roku w grze mieszanej.
Kariera tenisowa
W 2001 roku rozpoczęła występy w turniejach ITF. Startowała również do turnieju tenisowego piątej kategorii w Bratysławie. Po raz pierwszy udało się jej przejść kwalifikacje do zawodowego turnieju w Budapeszcie w 2003 roku. Dotarła tam aż do ćwierćfinału, pokonana przez Alicię Molik. Zadebiutowała w Pucharze Federacji dla drużyny słowackiej. Tylko raz na jedenaście startów w kwalifikacjach do imprez zawodowych zagrała w turnieju głównym w roku 2004. Miało to miejsce w Memphis, gdzie przegrała w pierwszej rundzie z Giselą Dulko.
Przełomowy w jej karierze okazał się sezon 2006. W czasie dwunastu miesięcy znalazła się wśród stu najlepszych tenisistek świata w rankingu tenisowym oraz wygrała turniej gry podwójnej. Osiągnęła ćwierćfinał turnieju w Portorožu (przegrany z Émilie Loit). Zadebiutowała we wszystkich turniejach wielkoszlemowych, osiągając kolejno pierwszą rundę Australian Open, drugą rundę French Open, ponownie pierwszą rundę Wimbledonu oraz trzecią rundę US Open (porażka z Dinarą Safiną). Razem z Evą Birnerovą wygrały turniej deblistek w Sztokholmie, pokonując w finale faworytki Yan Zi i Zheng Jie. Razem z Bryanne Stewart osiągnęła dwa półfinały turniejowe. W tym sezonie sięgnęła też po swoje pierwsze triumfy w turniejach ITF.
W pierwszej rundzie Australian Open 2007 przegrała z Milagros Sequerą. Osiągnęła półfinał gry podwójnej w Pattaya razem z Jeleną Kostanić Tošić, a wkrótce także finał w Memphis z Akiko Morigami. W maju osiągnęła singlowy ćwierćfinał w Pradze, przegrywając z Francuzką Marion Bartoli. Do końca sezonu przeszła pierwszą rundę jedynie w Kolkacie.
W grudniu 2007 Jarmila oznajmiła, że zdecydowała się na zmianę barw narodowych, o czym myślała już od wielu sezonów. Od stycznia 2008, począwszy od imprezy w Gold Coast, została reprezentantką Australii. Pierwszy sukces w nowych barwach odniosła, pokonując rodaczkę Monique Adamczak w walce o dziką kartę do wspomnianego turnieju w Gold Coast.
W styczniu 2013 roku Gajdošová wywalczyła razem z Matthew Ebdenem tytuł mistrzowski podczas wielkoszlemowego Australian Open w grze mieszanej. Para australijska grała w zawodach z dziką kartą, a w finale pokonali 6:3, 7:5 Lucie Hradecką i Františka Čermáka[1].
11 stycznia 2017 wydała za pomocą Instagrama oświadczenie, w którym napisała, że zdecydowała się zakończyć swoją karierę tenisową ze skutkiem natychmiastowym[2]. Jako przyczynę podała niemożność wyleczenia się z kolejnej kontuzji i przewlekły uraz pleców. Ponadto nie otrzymała dzikiej karty do Australian Open 2017.
Życie prywatne
W lutym 2009 poślubiła australijskiego tenisistę Sama Grotha. Podczas wielkoszlemowego Australian Open 2009 wyjaśniła nieporozumienie wokół jej osoby dotyczące reprezentowanego przez nią państwa. Sama tenisistka deklaruje, że gra dla Australii, ale nie wszyscy organizatorzy turniejów to uwzględniają, umieszczając przy jej nazwisku Słowację. Pod koniec kwietnia 2011 rozwiodła się i powróciła do nazwiska Gajdošová.
1 listopada 2015 wzięła ślub z Adamem Wolfem i przyjęła nazwisko męża[3]. 28 marca 2017 ogłosiła, że spodziewa się narodzin swojego pierwszego dziecka[4].
11 listopada 2017 urodziła córkę, Natalię.
Finały turniejów WTA
Legenda | |
---|---|
Wielki Szlem | |
Igrzyska olimpijskie | |
WTA Tour Championships | |
1988 – 2008 | |
Kategoria I | |
Kategoria II | |
Kategoria III | |
Kategoria IV | |
Kategoria V | |
2009 – 2020 | |
WTA Premier Mandatory | |
WTA Premier 5 | |
WTA Premier | |
WTA International Series | |
WTA 125K series (2012–2020) |
Gra pojedyncza 2 (2-0)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|
Zwyciężczyni | 1. | 20 września 2010 | Kanton | Twarda | Ałła Kudriawcewa | 6:1, 6:4 |
Zwyciężczyni | 2. | 15 stycznia 2011 | Hobart | Twarda | Bethanie Mattek-Sands | 6:4, 6:3 |
Gra podwójna 6 (1-5)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Zwyciężczyni | 1. | 26 kwietnia 2006 | Sztokholm | Ceglana | Eva Birnerová | Yan Zi Zheng Jie | 0:6, 6:4, 6:2 |
Finalistka | 1. | 24 lutego 2007 | Memphis | Twarda | Akiko Morigami | Nicole Pratt Bryanne Stewart | 5:7, 6:4, 5-10 |
Finalistka | 2. | 17 lipca 2011 | Bad Gastein | Ceglana | Julia Görges | Eva Birnerová Lucie Hradecká | 6:4, 2:6, 10-12 |
Finalistka | 3. | 16 lipca 2012 | Stanford | Twarda | Vania King | Marina Erakovic Heather Watson | 5:7, 6:7(7) |
Finalistka | 4. | 22 września 2012 | Kanton | Twarda | Monica Niculescu | Tamarine Tanasugarn Zhang Shuai | 6:2, 2:6, 8-10 |
Finalistka | 5. | 16 stycznia 2016 | Hobart | Twarda | Kimberly Birrell | Han Xinyun Christina McHale | 3:6, 0:6 |
Gra mieszana 1 (1-0)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Zwyciężczyni | 1. | 25 stycznia 2013 | Australian Open | Twarda | Matthew Ebden | Lucie Hradecká František Čermák | 6:3, 7:5 |
Przypisy
- ↑ Ebden, Gajdosova Triumph In Mixed Doubles. atpworldtour.com, 27 stycznia 2013. [dostęp 2013-01-29]. (ang.).
- ↑ Instagram, www.instagram.com [dostęp 2017-11-24] (ang.).
- ↑ Jarmila Gajdosova soon to be Mrs. Wolfe, gives marriage a second chance. womenstennisblog.com, 2015-08-31. [dostęp 2016-01-06]. (ang.).Sprawdź autora:1.
- ↑ News | WTA Tennis, www.wtatennis.com [dostęp 2017-11-24] (ang.).
Bibliografia
- Profil na stronie WTA, Women’s Tennis Association [dostęp 2014-01-13] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2014-01-13] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King, Billie Jean King Cup [dostęp 2014-01-13] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
The national flag of Kingdom of Thailand since September 2017; there are total of 3 colours:
- Red represents the blood spilt to protect Thailand’s independence and often more simply described as representing the nation.
- White represents the religion of Buddhism, the predominant religion of the nation
- Blue represents the monarchy of the nation, which is recognised as the centre of Thai hearts.
Autor: Andrew Campbell, Licencja: CC BY 2.0
Jarmila Gajdosova, Aegon International Tennis 2011