Jarosław Dworzański

Jarosław Dworzański
Data i miejsce urodzenia3 lipca 1955
Białystok
Marszałek województwa podlaskiego
Okresod 15 stycznia 2008
do 8 grudnia 2014
Przynależność politycznaPlatforma Obywatelska
PoprzednikDariusz Piontkowski
NastępcaMieczysław Baszko
Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi

Jarosław Zygmunt Dworzański (ur. 3 lipca 1955 w Białymstoku) – polski polityk, samorządowiec, nauczyciel dyplomowany, od 2008 do 2014 marszałek województwa podlaskiego, w latach 2015–2018 przewodniczący sejmiku.

Życiorys

Ukończył studia na Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie[1]. Przez wiele lat pracował jako nauczyciel oraz dyrektor Szkoły Podstawowej nr 34 w Białymstoku. W 2007 objął stanowisko dyrektora Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji.

W wyborach samorządowych w 2002 bez powodzenia kandydował do sejmiku podlaskiego z listy POPiS, jako kandydat Platformy Obywatelskiej[2]. W wyborach w 2006 z listy PO zdobył mandat radnego sejmiku[3]. Ponownie uzyskał mandat w przedterminowych wyborach wojewódzkich w maju 2007. W styczniu 2008 został powołany na stanowisko marszałka województwa. W 2010 utrzymał mandat radnego[4], 10 stycznia 2011 powierzono mu funkcję marszałka województwa IV kadencji[1].

W lutym 2011 prokurator Prokuratury Okręgowej w Olsztynie przedstawił mu pięć zarzutów w tym przekroczenia uprawnień i przyjęcia obietnicy korzyści osobistej w zamian za przyjęcie do pracy[5][6]. W październiku 2011 prokurator umorzył śledztwo, stwierdzając, że nie popełnił on zarzucanych mu czynów[7].

W 2014 Jarosław Dworzański ponownie został wybrany na radnego wojewódzkiego. W listopadzie 2015 zastąpił Mariana Szamatowicza na funkcji przewodniczącego sejmiku podlaskiego[8]. W grudniu 2017 opuścił PO[9], a w marcu 2018 został odwołany ze stanowiska przewodniczącego sejmiku[10]. W wyborach w tym samym roku z listy Koalicji Obywatelskiej ponownie kandydował do samorządu województwa[11], mandat uzyskał na skutek rezygnacji Zbigniewa Nikitorowicza z jego objęcia złożonej jeszcze przed rozpoczęciem kadencji[12]. Później powrócił do PO, zasiadł w radzie regionu partii[13].

Odznaczenia

W 2012 otrzymał Złoty Krzyż Zasługi[14].

Przypisy

Media użyte na tej stronie