Jarosław Gugała

Jarosław Rafał Gugała

Data i miejsce urodzenia	13 kwietnia 1959 Młynary
Zawód, zajęcie	dziennikarz, iberysta, menedżer, muzyk, nauczyciel akademicki, dyplomata
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Stanowisko	ambasador RP w Urugwaju (1999–2003)
Pracodawca	TVP1, Polsat, Polsat News, MSZ
Odznaczenia

Jarosław Rafał Gugała (ur. 13 kwietnia 1959 w Młynarach^[1]) – polski dziennikarz i prezenter radiowy oraz telewizyjny, aktor, muzyk, nauczyciel akademicki i dyplomata, w latach 1999–2003 ambasador RP w Urugwaju.

Życiorys

Urodził się jako syn nauczycieli^[2]. Z wykształcenia jest iberystą^[2], absolwentem Uniwersytetu Warszawskiego. Odbył również studia doktoranckie z zakresu ekonomii w Szkole Głównej Handlowej^[3]. W okresie studiów pod koniec lat 80. wyjeżdżał w celach zarobkowych do Włoch, gdzie pracował na farmie^[2].

W 1983 założył z kolegami Zespół Reprezentacyjny^[4], specjalizujący się w adaptacjach polskich piosenek i prezentacjach scenicznych utworów różnych obszarów kulturowych (Lluís Llach, Georges Brassens, piosenki sefardyjskie, brazylijskie). Nagrał z tą grupą płyty: Za nami noc… (pieśni Lluisa Llacha) (1985), Śmierć za idee – ballady Georgesa Brassensa (1986), Sefarad (1991), Pornograf (1993) i Kumple to grunt (2007).

W 1990 rozpoczął pracę w nowo powstałych Wiadomościach w TVP1, początkowo jako reporter, następnie także wydawca i prezenter. W 1992 objął najpierw funkcję dyrektora I programu TVP, a potem dyrektora Telewizyjnej Agencji Informacyjnej^[3]. Pozostał na tym stanowisku do 1995. W 1997 został prezenterem i wydawcą programu publicystycznego W centrum uwagi.

W 1999 został powołany na stanowisko ambasadora nadzwyczajnego i pełnomocnego w Urugwaju^[2]. Urząd ten sprawował do 2003^[5]. Przyczynił się do odebrania tytułu konsula honorowego w Urugwaju Janowi Kobylańskiemu^[6]. W 2005 został przedstawiony jako kandydat na ambasadora na Kubie^[7]. Ostatecznie nie objął funkcji ze względu na odmowę otrzymania agrément przez Kubę^[8].

Po zakończeniu działalności w dyplomacji rozpoczął pracę w komercyjnej stacji telewizyjnej Polsat jako prezenter i wydawca programu Informacje^[3]. Od października 2004, kiedy Informacje zastąpiono Wydarzeniami, prezentował wydania popołudniowe oraz główne w weekendy. W październiku 2004 został jednym z prezenterów głównego wydania Wydarzeń w dni powszednie. We wrześniu 2007 zastąpił Tomasza Lisa na stanowisku redaktora naczelnego tego programu. Od 2008 związany też z Polsat News jako prowadzący m.in. magazyny Gość Wydarzeń i Wydarzenia Opinie Komentarze^[3], a także program Prezydenci i Premierzy^[9]. W czerwcu 2010 był jednym z trzech prowadzących drugą debatę prezydencką między ówczesnymi kandydatami na ten urząd (Bronisławem Komorowskim a Jarosławem Kaczyńskim). Od lutego 2011 do sierpnia 2012 zajmował w strukturach grupy Polsat stanowisko dyrektora Pionu Informacji i Publicystyki. W 2018 zaczął pracować nad wieczornym pasmem w Polsat News^[10].

Od 2005 do 2007 był również gospodarzem wtorkowych wydań Poranka Radia TOK FM. Od 2006 w TV4 prowadził autorski program publicystyczny IV władza. Zajął się także pisaniem felietonów w tygodniku „Newsweek Polska” oraz prowadzeniem wykładów na Uniwersytecie Warszawskim i w Wyższej Szkole Dziennikarskiej im. Melchiora Wańkowicza^[11]. W 2012 wydał książkę Doskonale, a nawet gorzej. Świat we mgle absurdu, będącą zbiorem jego felietonów prasowych.

W 2021 został współpracownikiem internetowej rozgłośni Halo.Radio, m.in. jako jej stały felietonista^[12].

Filmografia

• 1993: Tylko strach jako prezenter TV
• 1995: Gracze jako on sam
• 2005: Persona non grata jako pasażer
• 2008: Agentki
• 2012: Pierwsza miłość jako on sam
• 2016: Pakt jako dziennikarz^[1]

Odznaczenia

W 2014, za wybitne osiągnięcia w działalności na rzecz wolności słowa w Polsce, za wkład w rozwój wolnych mediów i niezależnego dziennikarstwa, odznaczony został Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski^[13].

Przypisy