Jarosław Kurski

Jarosław Kurski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

18 lipca 1963
Gdańsk

Zawód, zajęcie

dziennikarz

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)

Jarosław Michał Kurski (ur. 18 lipca 1963 w Gdańsku) – polski dziennikarz i publicysta. Pierwszy zastępca redaktora naczelnego „Gazety Wyborczej”.

Życiorys

Działał w harcerstwie[1], w latach 80. był instruktorem w Kręgu Instruktorów Harcerskich im. Andrzeja Małkowskiego[2]. W 1982 został absolwentem III Liceum Ogólnokształcącego im. Bohaterów Westerplatte w Gdańsku[3]. Ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu[4].

W czasach PRL działał w opozycji demokratycznej. Należał do Ruchu Młodej Polski. W 1983 został zatrzymany, był przez ponad dwa miesiące aresztowany pod zarzutem rzekomej napaści na milicjanta[5]. Publikował w czasopismach drugiego obiegu, m.in. w „Biuletynie Informacyjnym Solidarności”. Od 1988 był korespondentem hiszpańskiej agencji prasowej EFE, był związany z „Tygodnikiem Gdańskim”[4].

Od października 1989 do lipca 1990 zajmował stanowisko rzecznika prasowego Lecha Wałęsy. Funkcję tę przestał pełnić w trakcie tzw. wojny na górze[4]. W 1991 opublikował krytyczną wobec Lecha Wałęsy książkę pod tytułem Wódz. Jej poszerzony przekład, zatytułowany Lech Wałęsa. Democrat or dictator?, został wydany w 1992 w Stanach Zjednoczonych.

W 1992 dołączył do zespołu redakcyjnego „Gazety Wyborczej”[5]. Został publicystą działu opinii i wydania weekendowego. W styczniu 2007 objął stanowisko zastępcy redaktora naczelnego[4], a w czerwcu tego samego roku powołano go na pierwszego zastępcę.

W latach 1994–1997 prowadził Rozmowy Jedynki w TVP, a w latach 2006–2007 poranne edycje w radiu Tok FM. Jest autorem kilku publikacji książkowych, m.in. biografii Jana Nowaka-Jeziorańskiego i Raymonda Arona.

W 2013 otrzymał Krzyż Kawalerski francuskiego Orderu Legii Honorowej[6], a w 2014, za wybitne zasługi w budowaniu niezależnej prasy w Polsce, za pielęgnowanie wartości, jakie legły u podstaw polskich przemian demokratycznych, za wkład w rozwój nowoczesnej publicystyki i przestrzeganie wysokich standardów w pracy dziennikarskiej, redakcyjnej i menadżerskiej, został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[7][8]. Został członkiem Stowarzyszenia Pracowników, Współpracowników i Przyjaciół Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa Imienia Jana Nowaka-Jeziorańskiego w Warszawie.

W 2022 opublikował książkę Dziady i dybuki, w której opisał historię swojej żydowskiej rodziny od strony matki[9].

Życie prywatne

Prawnuk Józefa Bernsteina vel Niemirowskiego i Anny z Sommersteinów, wnuk Tadeusza Modzelewskiego[10] i Teodory (siostry Lewisa Bernsteina Namiera)[9]. Syn Witolda Kurskiego, pracownika naukowego specjalizującego się w budowie okrętów[1], oraz Anny Kurskiej, prawniczki i polityk. Starszy brat Jacka Kurskiego.

Wybrane publikacje

  • Jan Nowak Jeziorański. Emisariusz wolności, Wyd. Bertelsmann Media, Warszawa 2005.
  • Pokój z widokiem na historię. Biografia intelektualna Raymonda Arona, Sprawy Polityczne, Wołomin 2005.
  • Wódz, Wyd. PoMost, Warszawa 1991.
  • Wódz. Mój przyczynek do biografii, Wyd. Agora, Warszawa 2008.
  • Dziady i dybuki, Wyd. Agora, Warszawa 2022.

Przypisy

  1. ↑ a b Marcin Fabjański. Inni bracia K.. „Przekrój”. nr 41, 2005. [dostęp 2014-05-17]. 
  2. ↑ Kurski Jarosław. gedanopedia.pl. [dostęp 2021-03-17].
  3. ↑ Diamentowa lista absolwentów. topolowka.pl. [dostęp 2015-12-29].
  4. ↑ a b c d Jarosław Kurski. wyborcza.pl, 25 stycznia 2007. [dostęp 2011-05-17].
  5. ↑ a b Cezary Łazarewicz: Kurs na Kurskiego. polityka.pl, 25 maja 2007. [dostęp 2011-05-17].
  6. ↑ Jarosław Kurski z francuskim Narodowym Orderem Legii Honorowej. agora.pl, 27 lutego 2013. [dostęp 2018-11-15].
  7. ↑ 59 odznaczonych za zasługi dla wolności. prezydent.pl, 5 czerwca 2014. [dostęp 2014-06-05].
  8. ↑ M.P. z 2014 r. poz. 741
  9. ↑ a b Michał Nogaś: Jarosław Kurski: Mama wstydziła się swego żydostwa. Szczyciła się pochodzeniem ziemiańskim. wyborcza.pl, 30 września 2022. [dostęp 2022-10-01].
  10. ↑ Jarosław Kurski: Anna Kurska (1929–2016). Nasza Mama. wyborcza.pl, 3 września 2016. [dostęp 2022-11-04].

Media użyte na tej stronie

Jarosław Kurski 2018.jpg
Autor: Adrian Grycuk, Licencja: CC BY-SA 3.0 pl
Jarosław Kurski, zastępca redaktora naczelnego "Gazety Wyborczej"