Jarosław Szymanek

(c) Kancelaria Senatu Rzeczypospolitej Polskiej , CC BY-SA 3.0 pl
Jarosław Szymanek podczas konferencji Senat w tradycji i praktyce ustrojowej Rzeczypospolitej w Senacie RP (z prawej Stanisław Sulowski)

Jarosław Andrzej Szymanek (ur. 11 września 1973[1] w Warszawie) – polski politolog, ustrojoznawca, specjalista w zakresie wiedzy o konstytucjonalizmie polskim i obcym, doktor habilitowany nauk humanistycznych.

Życiorys

W 1999 ukończył studia w Instytucie Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego[2]. W 2004 uzyskał w tej uczelni stopień doktora nauk humanistycznych na podstawie pracy Druga izba parlamentu w europejskim państwie unitarnym (promotor: Tadeusz Mołdawa), a w 2010 stopień doktora habilitowanego w tej dziedzinie, przedstawiając monografię Arbitraż polityczny głowy państwa[3]. Od 2013 do końca czerwca 2018 był profesorem nadzwyczajnym w Instytucie Nauk Politycznych UW[4].

Po odwołaniu w marcu 2016 wszystkich członków komitetu redakcyjnego „Przeglądu Sejmowego” został członkiem nowo powołanego komitetu redakcyjnego tego czasopisma[5][6]. Od lipca 2016 pracownik Biura Analiz Sejmowych Kancelarii Sejmu[7].

30 marca 2016 został powołany przez marszałka Sejmu Marka Kuchcińskiego w skład Zespołu Ekspertów do Spraw problematyki Trybunału Konstytucyjnego, który otrzymał za zadanie podjęcie kwestii powodujących zaistniały w 2015 kryzys wokół TK[8] (zespół złożył raport 1 sierpnia 2016)[9]. Został wykładowcą Uniwersytetu Pedagogicznego im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie[4].

Został ekspertem w Kancelarii Radców Prawnych Szmulik i Partnerzy[10].

Plagiat

Za dokonanie plagiatu pracy studentki w opublikowanym pod swoim nazwiskiem artykule „Nowe instrumenty działania francuskiej Rady Konstytucyjnej”, w grudniu 2018 Komisja Dyscyplinarna Uniwersytetu Warszawskiego ukarała go zakazem wykonywania zawodu nauczyciela akademickiego przez rok[11][12]. Szymanek odwołał się do komisji dyscyplinarnej przy Radzie Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego, która nakazała ponownie rozpatrzyć sprawę. W drugim orzeczeniu, z lutego 2020, komisja przy UW potwierdziła przewinienie, podwyższając karę zakazu nauczania do dwóch lat. 4 marca Szymanek ponownie odwołał się do komisji dyscyplinarnej przy RGNiSW[13].

Jak doniosły media, Szymanek ukradł magistrantce 18 stron, dodając od siebie jedynie wtrącenia, krótkie zakończenie i przypisy. W jednym z przypisów umieścił również nieprawdziwą informację, iż tekst ten powstał w ramach realizacji projektu Narodowego Centrum Nauki[12]. Rektor Uniwersytetu Pedagogicznego im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie powołując się na orzeczenie sądu dyscyplinarnego UW rozwiązał z nim umowę jako nauczycielem akademickim. W czerwcu 2018 utracił zatrudnienie w Uniwersytecie Warszawskim[14][15]. Został zawieszony w prawach członka redakcji „Przeglądu Sejmowego”[16].

Zainteresowania naukowe

Główne obszary zainteresowań: porównawcze prawo parlamentarne; instytucje ustrojowe w porównawczym prawie konstytucyjnym, zwłaszcza parlament i głowa państwa; prawo wyborcze i systemy wyborcze; teoria konstytucjonalizmu; ustrój polityczny Francji; konstytucyjny wymiar stosunków państwo-kościół.

Główne publikacje

Jest autorem ponad 250 publikacji z zakresu współczesnych ustrojów państwowych, prawa konstytucyjnego oraz stosunków państwo-kościół.

  • Izby drugie parlamentu w procesie ustawodawczym, Warszawa 1999
  • Kształtowanie składu drugich izb parlamentu (w europejskich państwach unitarnych), Warszawa 2004
  • Druga izba we współczesnym parlamencie. Analiza porównawcza na przykładzie europejskich państw unitarnych, Warszawa 2005
  • Tradycje konstytucyjne. Szkice o roli ustawy zasadniczej w społeczeństwie demokratycznym, Warszawa 2006
  • Ewolucja – dewolucja – emergencja w systemach politycznych (współautor), Warszawa 2007
  • Systemy rządów. Dylematy konstytucyjnej regulacji i praktycznej funkcjonalności (współredaktor z T. Mołdawą), Warszawa 2007
  • Parlament. Prezydent. Rząd. Zagadnienia konstytucyjne na przykładach wybranych państw (współredaktor T. Mołdawą), Warszawa 2008
  • Arbitraż polityczny głowy państwa, Warszawa 2009
  • Instytucja prezydenta. Zagadnienia teorii i praktyki na tle doświadczeń polskich oraz wybranych państw obcych (współredaktor z T. Mołdawą), Warszawa 2010.
  • Konstytucja V Republiki Francuskiej (tłumaczenie i opracowanie), Warszawa 2011.
  • Państwo wyznaniowe. Doktryna, prawo i praktyka (red.), Warszawa 2011.
  • System rządów parlamentarnych. Teoria i praktyka (współredaktor), Warszawa 2012
  • Ustrój konstytucyjny Kazachstanu, Warszawa 2013.
  • Instytucje prawa konstytucyjnego w perspektywie politologicznej (współredaktor), Warszawa 2013.
  • Reprezentacja i mandat parlamentarny. Teoretyczne interpretacje przedstawicielstwa politycznego, Warszawa 2013.
  • Ustrój polityczny Francji współczesnej (redaktor i współautor), Warszawa 2013.
  • Systemy rządów w perspektywie porównawczej (redaktor i współautor), Warszawa 2014.
  • Idee, instytucje i praktyka ustrojowa Stanów Zjednoczonych Ameryki, (współredaktor i współautor), Kraków 2014.
  • Theory of Political Representation, Frankfurt am Main 2015.
  • Niedemokratyczne wymiary demokratycznych wyborów (redaktor i współautor), Warszawa 2016.
  • The Parliaments of the Visegrad Group (współredaktor i współautor), Warszawa 2017.

Członkostwo w korporacjach naukowych

Przypisy

  1. ↑ KRS: 0000311635.
  2. ↑ prof. dr hab. Jarosław Szymanek. inp.uw.edu.pl. [dostęp 2015-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-25)].
  3. ↑ a b Dr hab. Jarosław Szymanek, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2018-04-24].
  4. ↑ a b Daniel Flis: Ekspert prawny PiS splagiatował pracę studentki. Grozi mu do 3 lat więzienia. oko.press, 21 grudnia 2018. [dostęp 2018-12-29].
  5. ↑ PiS odwołał redakcję prestiżowego pisma prawniczego. Bo zasiadali w niej sędziowie TK?. newsweek.pl, 18 marca 2016. [dostęp 2016-07-13].
  6. ↑ Komitet Redakcyjny. sejm.gov.pl. [dostęp 2016-03-23].
  7. ↑ Mateusz Ratajczak: "Pucz" opozycji za 8 tys. zł. Tyle Sejm zapłacił za analizy, jak wyprowadzić posłów z sali. money.pl, 26 stycznia 2017. [dostęp 2017-08-03].
  8. ↑ Spotkanie Zespołu Ekspertów do Spraw problematyki TK. sejm.gov.pl, 31 marca 2016. [dostęp 2016-03-31].
  9. ↑ Zespół Kuchcińskiego przedstawił raport. "Wiele stwierdzeń Komisji Weneckiej ma charakter błędów bądź przeinaczeń". wyborcza.pl, 1 sierpnia 2016. [dostęp 2016-08-03].
  10. ↑ dr hab. Jarosław Szymanek. szmulik.pl. [dostęp 2019-01-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-14)].
  11. ↑ Roczny zakaz nauczania dla eksperta prawnego PiS. Za plagiat. tvn24.pl, 7 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-07].
  12. ↑ a b Ekspert prawny PiS z zakazem nauczania. Za splagiatowanie magisterki swojej studentki. oko.press, 7 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-07].
  13. ↑ Daniel Flis, Ekspert PiS ukarany za plagiat. Dostał dwa lata zakazu nauczania, oko.press, 9 marca 2020 [dostęp 2020-03-09].
  14. ↑ Daniel Flis: Ekspert prawny PiS splagiatował pracę studentki. Śledztwo umorzono, bo dopisał od siebie 10 proc.. oko.press, 19 czerwca 2019. [dostęp 2019-07-03].
  15. ↑ Ekspert prawny PiS odsunięty od nauczania za plagiat. rp.pl, 7 stycznia 2019. [dostęp 2019-07-03].
  16. ↑ Daniel Flis: Po tekście OKO.press uczelnia zwolniła eksperta prawnego PiS, który splagiatował pracę studentki. oko.press, 21 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-22].

Media użyte na tej stronie

Jarosław Szymanek Senat RP.jpg
(c) Kancelaria Senatu Rzeczypospolitej Polskiej , CC BY-SA 3.0 pl
Profesor Jarosław Szymanek (z lewej) podczas konferencji „Senat w tradycji i praktyce ustrojowej Rzeczypospolitej" w Senacie RP. Po prawej Stanisław Sulowski.