Jarosławiec (powiat hrubieszowski)

Jarosławiec
	wieś
Państwo	Polska
Województwo	lubelskie
Powiat	hrubieszowski
Gmina	Uchanie
Liczba ludności (2011)	403
Strefa numeracyjna	84
Kod pocztowy	22-510
Tablice rejestracyjne	LHR
SIMC	0904026
	Położenie na mapie gminy Uchanie Jarosławiec
	Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Jarosławiec
	Położenie na mapie województwa lubelskiego Jarosławiec
	Położenie na mapie powiatu hrubieszowskiego Jarosławiec
	50°54′27″N 23°42′15″E/50,907500 23,704167

Jarosławiec – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie hrubieszowskim, w gminie Uchanie^[3]^[4].

Demografia

Wieś starostwa hrubieszowskiego położona była w XVIII wieku w ziemi chełmskiej^[5]. Do 1925 roku istniała gmina Jarosławiec. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa zamojskiego. Wieś stanowi sołectwo – zob. jednostki pomocnicze gminy Uchanie^[6]. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 403 mieszkańców^[1] i była czwartą co do wielkości miejscowością gminy Uchanie.

Historia

Po raz pierwszy wieś wzmiankowana w rejestrze z 1472 r. Wówczas położona była ona w staropolskim powiecie chełmskim. Przed rokiem 1564 należała do starostwa hrubieszowskiego. W owym czasie istniała tu cerkiew, oraz folwark starościński i karczma. W roku 1565 wieś w starostwie hrubieszowskim, miała 24 kmieci na półłankach, 8 kmieci wolnych, którym już wolność się kończyła. Był karczmarz, woźny, pop. Dochód ze wsi ogółem wynosił 41 zł i 8 groszy^[7]. W 1800 r. wieś została kupiona przez Stanisława Staszica, w szesnaście lat później przekazana Towarzystwu Rolniczemu Hrubieszowskiemu. W pierwszej połowie XIX stulecia swe lata dziecięce spędził tu Karol Baliński, poeta i działacz niepodległościowy, używający nawet pseudonimu Karol z Jarosławca^[8]. Według Słownika geograficznego Królestwa Polskiego z roku 1902 Jarosławiec stanowił wieś w powiecie hrubieszowskim, gminie Jarosławiec, parafii Uchanie. Z opisu wiadomo, że była tu cerkiew dla ludności rusińskiej, będąca filialną greckokatolickiej parafii Uchanie. Cerkiew erygowana 1640 r. przez Władysława IV. W gminie sąd gminny okręgu I. Wieś ta należała do Towarzystwa rolniczego hrubieszowskiego i wchodziła w skład dóbr Staszica. W 1827 r. wieś liczyła 47 domów i 356 mieszkańców^[9], zaś według spisu z 1921 r. już 128 domów oraz 820 mieszkańców, w tym 30 Żydów i 364 Ukraińców^[10].

Szlaki turystyczne

Szlak Tadeusza Kościuszki

Przypisy

↑ ^a ^b GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 370 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
↑ TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013-02-15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2015-11-18].
↑ Wiesław Bondyra, Własność ziemska w województwie bełskim w czasach saskich, Lublin 2015, s. 36.
↑ Jednostki pomocnicze gminy Uchanie. Urząd Gminy Uchanie. [dostęp 2015-11-22].
↑ Jarosławiec, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 7 .
↑ Bondyra 1993 ↓, s. według indeksu.
↑ Tabela 1827 ↓.
↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej opracowany na podstawie wyników Pierwszego Powszechnego Spisu Ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych, t. IV, Województwo lubelskie, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1924 [dostęp 2015-11-22] .

Bibliografia

Tabela. Tabela miast, wsi, osad Królestwa Polskiego z wyrażeniem ich położenia i ludności, alfabetycznie ułożone w biurze Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych i Policji, t. I-II, W. 1827.. „Centralna Biblioteka Statystyczna”. A-Ł (Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego), s. 288, 1827. Warszawa. Sprawdź autora:1.

WiesławW. Bondyra WiesławW., Słownik historyczny miejscowości województwa zamojskiego, Lublin - Zamość 1993, oai:biblioteka.teatrnn.pl:8806 [dostęp 2019-03-07] .

[GUS-1] GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.

[poczta-2] Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 370 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .

[teryt-3] TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].

[teryt1-4] Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013-02-15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2015-11-18].

[5] Wiesław Bondyra, Własność ziemska w województwie bełskim w czasach saskich, Lublin 2015, s. 36.

[bip-6] Jednostki pomocnicze gminy Uchanie. Urząd Gminy Uchanie. [dostęp 2015-11-22].

[SgKP-7] Jarosławiec, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 7 .

[CITEREFBondyra1993według_indeksu-8] Bondyra 1993 ↓, s. według indeksu.

[CITEREFTabela1827-9] Tabela 1827 ↓.

[Spis-10] Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej opracowany na podstawie wyników Pierwszego Powszechnego Spisu Ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych, t. IV, Województwo lubelskie, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1924 [dostęp 2015-11-22] .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne