Jaroslav Heyrovský

Jaroslav Heyrovský

Popiersie uczonego w Pradze

Jaroslav Heyrovský (ur. 20 grudnia 1890 w Pradze, zm. 27 marca 1967) – czeski chemik, laureat Nagrody Nobla z dziedziny chemii w roku 1959.

Urodził się w Pradze jako piąte dziecko w rodzinie profesora prawa rzymskiego Leopolda Heyrovskiego i Klary, z domu Hanl. Studiował chemię, fizykę i matematykę na Uniwersytecie Praskim, a także na University College w Londynie, m.in. pod kierunkiem sir Williama Ramsaya. Dyplom bakałarza otrzymał w roku 1913. Stopień doktora uzyskał w Pradze w 1918 roku i Londynie w 1921 roku. Jego dalsza praca naukowa przebiegała na Uniwersytecie Karola w Pradze, gdzie uzyskał pierwsze stanowisko naukowe w roku 1922, oraz gdzie w roku 1926 został mianowany pierwszym profesorem chemii fizycznej.

Główną domeną działalności Jaroslava Heyrovskiego była polarografia, którą jako jej twórca^[1] w roku 1922 wprowadził do stosowania jako jedną z metod chemii analitycznej z zakresu analityki instrumentalnej.

W 1962 r. został członkiem zagranicznym PAN^[2]. 27 maja 1950 Uniwersytet Warszawski przyznał mu tytuł doktora honoris causa^[3].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Biografia po angielsku z licznymi zdjęciami. chem.ch.huji.ac.il. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-02)].
• Strona Komitetu Noblowskiego. nobel.se. [zarchiwizowane z tego adresu (2002-01-24)].