Jaskinia Małołącka
Plan jaskini | |
Państwo | Polska |
---|---|
Województwo | małopolskie |
Położenie | Tatry Zachodnie Dolina Małej Łąki |
Właściciel | Skarb Państwa (Tatrzański Park Narodowy) |
Długość | 258 m |
Głębokość | 166 m |
Deniwelacja | 166 |
Wysokość otworów | 1872,7 m n.p.m. |
Wysokość otworów nad dnem doliny | 220 m |
Ekspozycja otworów | ku N |
Data odkrycia | 12 sierpnia 1959 |
Odkrywca | S. Wójcik |
Kod | (nr inwentarzowy PIG) T.E-12.07 |
49°14′19″N 19°55′18″E/49,238672 19,921764 |
Jaskinia Małołącka (Jaskinia w Małołączniaku, Małołącka Studnia) – jaskinia w Dolinie Małej Łąki w Tatrach Zachodnich. Wejście do niej znajduje się na północno-wschodnich stokach Małołączniaka, nad Kotlinami[1], na wysokości 1873 m n.p.m[2]. Długość jaskini wynosi 258 metrów, deniwelacja 166 metrów[3].
70 metrów na południe od otworu Jaskini Małołąckiej znajduje się wejście do Jaskini nad Kotlinami z systemu Jaskini Wielkiej Śnieżnej[1].
Opis jaskini
Jaskinia ma rozwinięcie pionowe – jest ciągiem stromych progów i pochylni. Występuje w niej bardzo duże zagrożenie ze strony spadających kamieni i gruzu[1]. Z tego powodu Jaskinia Małołącka jest najrzadziej odwiedzaną spośród stosunkowo głębokich jaskiń tatrzańskich[3].
Jaskinię stanowi ciąg bez większych odgałęzień. Prowadzi on z niewielkiego otworu do małej salki i dalej przez pochylnię do następnej salki. Tutaj zaczynają się progi: pierwszy (18 metrów głębokości) i drugi (16 metrów). Dalej ciąg jest w miarę poziomy nazwany Ruchomymi Schodami. Za nimi są kolejne progi: pierwszy (18 metrów) i drugi (12,5 metrów). Na końcu znajduje się studnia (21 metrów głębokości). Stąd odchodzą dwa krótkie korytarze kończące się zawaliskami. W jednym z korytarzy znajduje się najniższy punkt jaskini – 166,5 m[4][5].
Przyroda
Jaskinia ma pochodzenie tektoniczne.
Ściany są mokre. Występuje w niej jeden ciek wodny na głębokości około 65 metrów[5][4].
Historia odkryć
Jaskinia została odkryta 12 sierpnia 1959 roku przez Stanisława Wójcika z Zakopanego. Kilka kolejnych wypraw grotołazów z Zakopanego i Krakowa pozwoliło do kolejnego roku na osiągnięcie głębokości 164 metrów. Ostatnie odkrycia miały miejsce w 1982 roku, a dokonali ich grotołazi z Wrocławia[3].
Przypisy
- ↑ a b c Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, s. 714–715. ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Jaskinie Tatr, 27 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-22] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-27] .
- ↑ a b c Jaskinia Małołącka. Polska Strona Taternictwa Jaskiniowego pod patronatem KTJ PZA. [dostęp 2016-02-08].
- ↑ a b Jerzy Grodzicki (red.), Jaskinie Tatrzańskiego Parku Narodowego. Jaskinie Doliny Małej Łąki, PTPNoZ, Warszawa, 2000
- ↑ a b Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy, jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-02-24] .
Media użyte na tej stronie
Autor:
- Tatry mapa 2.png: ToSter 2 września 2008
- Poland location map white.svg,
- Poland location map.svg: NordNordWest
- derivative work: Mareklug Mareklug
Mapa Tatr
Symbol jaskinii do legendy mapy
Autor: Jerzy Opioła, Licencja: CC BY-SA 4.0
Mnichowe Turnie na Dolinie Małej Łąki w Tatrach
Autor: Piotr Gruszka, Licencja: CC BY-SA 4.0
Jaskinia Małołącka otwór wejściowy