Jaskinia Martwych Nietoperzy

Jaskinia Martwych Nietoperzy

Państwo	Słowacja
Położenie	Dziumbier, ok. 800 m na zachód od schroniska im. gen. M.R. Štefánika
Długość	20 939[1] m
Wysokość otworów	1520 m n.p.m.
Położenie na mapie Słowacji Jaskinia Martwych Nietoperzy
48°55′30″N 19°38′21″E/48,925108 19,639150
Strona internetowa jaskini

Jaskinia Martwych Nietoperzy (słow. Jaskyňa mŕtvych netopierov) – jaskinia w grupie górskiej Niżnych Tatr na Słowacji, jedna z największych w tym kraju.

Położenie

Jaskinia znajduje się w centralnej części grzbietu Niżnych Tatr, w południowych zboczach masywu Ďumbiera. Wejście leży na wysokości 1520 m n.p.m., ok. 800 m na zachód od schroniska im. gen. M.R. Štefánika pod Dumbierem i 1300 m na południe od szczytu Ďumbiera.

Charakterystyka

System jaskiniowy rozwinął się w wapieniach tzw. Wysokogórskiego Krasu Dziumbierskiego (słow. Ďumbiersky vysokohorský kras). Jaskinia rozwinięta jest w 14 kondygnacjach o pionowej rozpiętości 325 m. Łączna długość korytarzy w 2015 r. wynosiła blisko 21 000 m^[1]. Największa komora, zwana Bystrický dóm (Bystrzycka Katedra) znajduje się na 7 kondygnacji, na głębokości 180 m i jest drugą co do wielkości komorą jaskiniową na Słowacji. Jej powierzchnia dorównuje powierzchni boiska piłkarskiego, a objętość wynosi ok. 52 500 m³. Średnia temperatura powietrza w jaskini wynosi ok. +3,5 °C, jednak w niektórych zalodzonych komorach i chodnikach średnia temperatura roczna sięga zaledwie +1 °C. Na skutek otwartości systemu jaskiniowego przewiew w jaskini osiąga lokalnie prędkość 5 m/s.

Nazwa

Nazwa jaskini pochodzi od znalezionych w niej licznych (setki tysięcy sztuk) kości nietoperzy, których wiek szacuje się na ok. 6 tys. lat. W przywejściowych fragmentach jaskini znaleziono również kości kun, niedźwiedzi, a nawet kozy.

Ochrona przyrody

Jaskinia leży na terenie Parku Narodowego Niżne Tatry. Od 2001 r. jest dodatkowo chroniona jako narodowy pomnik przyrody (słow. Národná prírodná pamiatka).

Turystyka

Od 1996 r. jaskinia jest udostępniona do zwiedzania w niewielkich grupach, nie przekraczających 10 osób. Jaskinia posiada jedynie skąpe oświetlenie elektryczne i absolutnie niezbędne ułatwienia techniczne. Każdy zwiedzający otrzymuje kask i pas z krótką lonżą, przy pomocy której należy się asekurować z rozpiętych w chodnikach stalowych lin. Zwiedzanie trasą podstawową trwa ok. 1,5 godz., ale na życzenie możliwe jest przygotowanie dla bardziej zaawansowanych programu 4–5 godzinnego z elementami wspinaczki, zjazdami na linie itp. Średnio rocznie jaskinię odwiedza ok. 3 tys. turystów^[2].

Przypisy

Bibliografia

• Barański Mirosław J., Góra i dziura, czyli dwa w jednym, w: „Gazeta Górska” R. XX (właśc. XXI), nr 1 (81), zima 2013. Wyd. Centralny Ośrodek Turystyki Górskiej PTTK w Krakowie, s. 38-41.