Jaskinia przy Kamyku

Jaskinia przy Kamyku

Państwo	Polska
Województwo	śląskie
Położenie	Nielepice, Pajoki
Właściciel	Lasy Państwowe
Długość	12 m
Deniwelacja	3
Wysokość otworów	330 m n.p.m.
Ekspozycja otworów	ku SW, W
Kod	J.GT-04.23
Położenie na mapie gminy Zabierzów Jaskinia przy Kamyku
Położenie na mapie Polski Jaskinia przy Kamyku
Położenie na mapie województwa małopolskiego Jaskinia przy Kamyku
Położenie na mapie powiatu krakowskiego Jaskinia przy Kamyku
50°05′58″N 19°41′48″E/50,099444 19,696667
Strona internetowa jaskini

Jaskinia przy Kamyku, Schronisko w Nielepicach lub Jaskinia Pańskie Kąty – jaskinia w miejscowości Nielepice, w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Zabierzów. Znajduje się w górnej części orograficznie lewego zbocza wąwozu Pajoki na Garbie Tenczyńskim (część Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej) w obrębie Tenczyńskiego Parku Krajobrazowego^[1].

Nazwa

Nazwa Jaskinia przy Kamyku i Schronisko przy Kamyku nawiązują do Kamyka – przysiółka wsi Brzoskwinia, której zabudowania znajdują się w odległości około 130 m w linii prostej na południe od jaskini^[1]. Nazwa Pańskie Kąty ma uzasadnienie historyczne. Pochodzi od tego, że jaskinia znajduje się w załamującej się w tym miejscu granicy lasów, które dawniej stanowiły własność hrabiów Potockich z Krzeszowic^[2].

Opis obiektu

Otwór jaskini jest dobrze widoczny z zielono znakowanego szlaku turystycznego wiodącego z Nielepic wąwozem Pajoki. Kolisty otwór dolny ma średnicę około 1 m. Biegnie za nim ciasny, 4-metrowej długości korytarz, który powstał na pionowej szczelinie. Na lewo odbiega od niego ciasna i krótka szczelina, główny zaś ciąg korytarza zakręca w prawo i na końcu przechodzi bardzo wąską, dla człowieka zbyt ciasną szczelinę. Część stropu w tym miejscu zawaliła się i powstał 3-metrowej wysokości kominek wyprowadzający na powierzchnię. Jest to drugi (górny) otwór jaskini^[3].

Jaskinia powstała na spękaniach ciosowych w warunkach freatycznych w wapieniach z jury późnej. Zachowały się w niej niewielkie nacieki jaskiniowe w postaci grzybków naciekowych i mleka wapiennego. Namulisko ubogie, złożone z gliny zmieszanej z gruzem wapiennym. Jest sucha i przewiewna. Oświetlona jest rozproszonym światłem słonecznym tylko przy otworach, w głębi jest ciemna. Na ścianach przy dolnym otworze rozwijają się glony i mech namurnik jedwabisty (Homalothecium sericeum). Ze zwierząt obserwowano w głębi jaskini komary i motyla rusałka pawik(Inachis io)^[3].

Historia poznania

Jaskinia znana jest od dawna. Trafiające się w niej śmieci wskazują, że bywa odwiedzana. Po raz pierwszy opisał ją Kazimierz Kowalski w 1951 roku^[4]. Nie pisze jednak nic o jej górnym otworze. Dokumentację opracowali J. Baryła i M. Szelerewicz w kwietniu 1999 r. Plan opracował M. Szelerewicz^[3].

Skała z otworem jaskini

Otwór dolny

Korytarz za otworem

Dalsza część korytarza

Widok z otworu dolnego

Szlak turystyczny

Szlak spacerowo – edukacyjny wokół Nielepic: Nielepice, centrum – okopy z 1944 r. – kamieniołom wapienia Nielepice – Bukowa Góra – Dębowa Góra – Jaskinia przy Kamyku – Pajoki – Nielepickie Skały – Nielepice. Jest to zamknięta pętla o długości około 8 km^[5].

Przypisy