Jaskinia w Straszykowej Górze

Jaskinia w Straszykowej Górze

Plan jaskini
Państwo	Polska
Położenie	Ryczów, Wąwóz Ruska
Właściciel	prywatny
Długość	150 m
Głębokość	21,5 m
Ekspozycja otworów	ku SW, W
Kod	J.Cz.IV-03.13
Położenie na mapie gminy Ogrodzieniec Jaskinia w Straszykowej Górze
Położenie na mapie Polski Jaskinia w Straszykowej Górze
Położenie na mapie województwa śląskiego Jaskinia w Straszykowej Górze
Położenie na mapie powiatu zawierciańskiego Jaskinia w Straszykowej Górze
50°24′46″N 19°36′20″E/50,412778 19,605556

Jaskinia w Straszykowej Górze – jaskinia na Wyżynie Częstochowskiej, w obrębie wsi Ryczów, w województwie śląskim, powiecie zawierciańskim, w gminie Ogrodzieniec. Znajduje się w orograficznie lewych zboczach Wąwozu Ruska^[1].

Opis jaskini

Jaskinia składa się z dwóch bardzo różniących się części. Tzw. stara jaskinia wytworzona jest w twardych wapieniach skalistych i ma postać obszernego tunelu, którego dno wznosi się do góry, a jednocześnie strop ulega obniżeniu. Od tunelu tego odchodzą krótkie odgałęzienia i kominek. Jedno z odgałęzień wychodzi na półkę skały, kominek na jej powierzchnię, pozostałe są ślepe. Odsłonięte w 1984 r. wejście do nowej jaskini to ciasny przełaz w miękkich wapieniach uławiconych. Przechodzi on w kręty tunel o wysokości około 2 m i długości 64 m. Na końcu tunel rozgałęzia się; jedno z odgałęzień jest ślepe, drugie przechodzi w komin o wysokości 18 m. W końcowej części korytarza i w jego kominie znajdują się nacieki: stalagmity o długości do 30 cm, stalaktyty, draperie, a także pizolity. Szata naciekowa dobrze zachowała się w kominie, gdyż jest on trudno dostępny, a wejście mało widoczne. Namulisko jaskini jest natomiast silnie zdewastowane^[2].

Historia eksploracji

Duży, prostokątny otwór wylotowy jaskini znajduje się w jednej ze skał w orograficznie lewym zboczu wąwozu Ruska, na wysokości około 10 m nad dnem wąwozu i jest łatwo dostępny. Z tego powodu jaskinia była znana od dawna. W czasie II wojny światowej podobno ukrywali się w niej Żydzi, co było przyczyną, że później przeszukiwali ją poszukiwacze skarbów. W 1984 roku „nowe” partie jaskini odsłonił Paweł Bednarz. W trzy lata później w namulisku tych partii odkryto kilof liczący około 80 lat, tak więc nie były to partie wcześniej nieznane^[3].

Po raz pierwszy odnotował jaskinię Kazimierz Kowalski w 1951 roku^[4]. Opis i plan jaskini znajduje się w wykonanej w 1991 roku dokumentacji dla Zarządu Zespołu Jurajskich Parków Krajobrazowych woj. katowickiego oraz w dokumentacji z roku 2000 wykonanej na zlecenie Ministerstwa Środowiska^[3].

• 

  Otwór jaskini

• 

  Tunel za wylotem jaskini

• 

  (c) PPawel, CC BY-SA 3.0

  Tunel za wylotem jaskini

• 

  Wylot bocznego korytarzyka

• 

Przypisy