Jason Miller (zawodnik MMA)

Jason Miller

Pełne imię i nazwisko	Jason Nicholas Miller
Pseudonim	Mayhem
Data i miejsce urodzenia	24 grudnia 1980 Fayetteville
Obywatelstwo	Stany Zjednoczone
Wzrost	185 cm
Masa ciała	ponad 93 kg
Styl walki	brazylijskie jiu-jitsu
Kategoria wagowa	średnia, półciężka
Klub	Kings MMA
Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk	39
Zwycięstwa	28
Przez nokauty	8
Przez poddania	15
Przez decyzje	5
Porażki	10
Nieodbyte	1
↑ Bilans walk aktualny na 21.05.2016.

Jason Nicholas Miller (ur. 24 grudnia 1980 w Fayetteville) – amerykański zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA). Były zawodnik m.in. Ultimate Fighting Championship, Strikeforce czy DREAM. Czarny pas w brazylijskim jiu-jitsu.

Kariera sportowa

W MMA zadebiutował w kwietniu 1998, wygrywając z Alem Dillem. W latach 2001-2004, walczył na lokalnych galach w USA, wygrywając m.in. z Denisem Kangiem czy Eganem Inoue oraz przegrywając z takimi zawodnikami jak Chael Sonnen oraz Tim Kennedy. 25 kwietnia 2005, zadebiutował w UFC, przeciwko Kanadyjczykowi Georgesowi St-Pierre'owi, ostatecznie z nim przegrywając jednogłośnie na punkty.

W latach 2005-2007, walczył głównie na Hawajach dla tamtejszej organizacji Superbrawl / Icon Sport gdzie zdobywał tamtejsze tytuły mistrzowskie w wadze półśredniej, po pokonaniu Marka Moreno oraz średniej, po zwycięstwie nad Robbiem Lawlerem. W kolejnych latach, toczył pojedynki w takich organizacjach jak WEC czy Icon Sport. 15 grudnia 2007, zrewanżował się Kennedy'emu za porażkę sprzed lat, wygrywając z nim na punkty. Natomiast w 2008, wystartował w Grand Prix DREAM wagi średniej, odpadając w ćwierćfinale z Ronaldo Souzą. 26 maja 2009, doszło do rewanżu Millera z Souzą, o pas DREAM w wadze średniej jednak mistrza nie wyłoniono gdyż Amerykanin trafił Brazylijczyka zabronionym kopnięciem w głowę gdy ten w momencie przyjmowania ciosu znajdował się w parterze, po którym powstało rozcięcie, uniemożliwiające kontynuowanie mu walki. Pojedynek przerwano w 2 minucie i 33 sekundzie pierwszej rundy i uznano za nierozstrzygnięty^[1]. Kolejny rewanż planowano zestawić na jedną z wrześniowych gal w tym samym roku, lecz ostatecznie do niej nie doszło gdyż najpierw Brazylijczyk podpisał kontrakt z amerykańską organizacją Strikeforce, a następnie sam Miller.

Po związaniu się ze Strikeforce, z miejsca otrzymał szansę walki o tytuł wagi średniej z Jakem Shieldsem, do której doszło 7 listopada 2009. Miller przegrał pojedynek jednogłośnie na punkty^[2]. 17 kwietnia 2010 na gali Strikeforce w Nashville, wygrał przez techniczny nokaut z Timem Stoutem w 1. rundzie. Podczas tej samej gali, w trakcie udzielania wywiadu przez Jake Shieldsa mającego miejsce zaraz po walce z Danem Hendersonem, podszedł Miller domagając się od Shieldsa w prowokacyjny sposób rewanżu. Nagle wywiązała się bójka między Millerem, a narożnikiem Shieldsa w postaci Gilberta Melendeza oraz braci Diaz, Nicka i Nathana na oczach ponad 8 tysięcznej widowni zgromadzonej na hali oraz setkach tysięcy przed telewizorami. Po tym wydarzeniu wszyscy uczestnicy bójki zostali ukarani karami pieniężnymi oraz trzymiesięcznymi zawieszeniami^[3].

Przez następny rok, próbowano zestawić Nicka Diaza z Millerem o mistrzostwo Strikeforce wagi półśredniej lecz ostatecznie do niego nie doszło. Amerykanin w tym czasie podjął walkę z gwiazdą japońskiego MMA Kazushim Sakurabą, 25 września 2010 (DREAM 16), pokonując go przez poddanie w 1. rundzie.

22 kwietnia 2011, ponownie związał się z UFC^[4]. Początkowo miał się zmierzyć w pierwszej walce od powrotu z Aaronem Simpsonem, lecz ostatecznie został trenerem w reality show The Ultimate Fighter, gdzie trenerem drużyny przeciwnej był Brytyjczyk Michael Bisping. Do walki trenerów doszło 3 grudnia 2011, podczas finałowej gali 14 edycji TUF'a. Miller uległ Bispingowi przez techniczny nokaut w 3. rundzie^[5]. 25 maja 2012, przegrał z C. B. Dollawayem jednogłośnie na punkty.

Jeszcze w tym samym miesiącu został zwolniony z organizacji^[6]. Po prawie czterech latach, 21 maja 2016, wrócił do MMA, przegrywając z Mattią Schiavolinem przez poddanie na gali Venator FC w Mediolanie^[7].

Od listopada 2016, przebywa w Polsce gdzie prowadzi m.in. seminaria w zakresie MMA. 4 marca 2017, planowany jest jego pojedynek na gali PLMMA 72^[8][9].

Problemy z prawem

Mayhem był wielokrotnie notowany w kartotekach policyjnych co w dużym stopniu zahamowało jego karierę sportową. W 2011, został zatrzymamy przez funkcjonariuszy za napaść na swoją siostrę^[6], natomiast w 2012 wtargnął nagi do kościoła z gaśnicą w rękach^[10]. W sierpniu 2013, był dwukrotnie aresztowany w związku z przemocą domową^[11]. 9 października 2014, zabarykadował się w swoim domu i odmówił oddania w ręce policji, zmuszając funkcjonariuszy do wezwania oddziału specjalnego SWAT oraz helikoptera^[12][13]. 16 października 2015, ponownie został aresztowany, tym razem za napaść na policjanta^[14]. W lutym 2016, zatrzymany za prowadzenie samochodu pod wpływem środków odurzających^[11].

Media

W latach 2009-2012, był głównym prowadzącym w programie Bully Beatdown, w Polsce znanym pod nazwą Zemsta na brutalu, emitowanym w stacji MTV. W 2011, zagrał w filmie Mocne uderzenie^[15].

Osiągnięcia^[16]

Mieszane sztuki walki:

• 2001-2003: Mistrz Wschodniego Wybrzeża ISCF w wadze średniej
• 2004-2005: Mistrz Superbrawl w wadze półśredniej
• 2005: Mistrz Ameryki Północnej Superbrawl w wadze półśredniej
• 2006: Mistrz Icon Sport w wadze średniej
• 2010, 2011: World MMA Awards - Wejście Roku

Submission wrestling:

• 2003-2006: Grapplers Quest - zwycięzca zawodów

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Oficjalny rekord i statystyki MMA
• Oficjalny profil na UFC.com. ufc.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-13)].