Jason Stoltenberg

Jason Stoltenberg

Państwo	Australia
Data i miejsce urodzenia	4 kwietnia 1970 Narrabri
Wzrost	185 cm
Gra	praworęczna, jednoręczny bekhend
Status profesjonalny	1987
Zakończenie kariery	2001
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	4
Najwyżej w rankingu	19 (31 października 1994)
Australian Open	4R (1988)
Roland Garros	4R (1998)
Wimbledon	SF (1996)
US Open	3R (1988, 1995, 1996)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	5
Najwyżej w rankingu	23 (25 marca 1991)
Australian Open	QF (1991, 1996)
Roland Garros	QF (1990)
Wimbledon	QF (1990)
US Open	2R (1990)

Jason Stoltenberg (ur. 4 kwietnia 1970 w Narrabri) – australijski tenisista i trener tenisa, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Atlanty (1996).

Kariera tenisowa

Treningi tenisowe Stoltenberg rozpoczął w wieku 10 lat. Startując w gronie juniorów osiągał sukcesy zostając mistrzem gry pojedynczej chłopców na Australian Open w 1987 roku. W tym samym sezonie awansował do finałów juniorskich edycji French Open i Wimbledonu, natomiast sezon zakończył na pozycji lidera rankingu światowego juniorów. W turniejach gry podwójnej chłopców wygrał dwukrotnie Australian Open i Wimbledon, w latach 1987 i 1988, a w 1988 roku French Open. Wszystkie te triumfy odniósł w parze z Toddem Woodbridge.

Jako zawodowy tenisista Stoltenberg występował w latach 1987–2001.

W 1989 roku Australijczyk osiągnął pierwszy finał w cyklu ATP World Tour, ulegając jednak w Livingston Bradowi Gilbertowi. Pierwszy tytuł ATP World Tour Stoltenberg wygrał w czerwcu 1993 roku, kiedy w finale w Manchesterze pokonał Wally'ego Masura.

Sezon 1994 okazał się najlepszy w karierze Australijczyka. Drugie zwycięstwo turniejowe odniósł na amerykańskich kortach ziemnych w Birmingham, gdzie pokonał w finale Gabriela Markusa. Latem, w cyklu turniejów przygotowawczych do US Open zaliczył finały w Waszyngtonie oraz w Toronto, półfinał w Los Angeles i ćwierćfinał w Cincinnati, pokonując takich rywali jak Andre Agassi, Jim Courier, Andrij Medwediew, Marc Rosset, Wayne Ferreira. W październiku 1994 roku Stoltenberg osiągnął najwyższą w karierze pozycję rankingową – nr 19 na świecie.

Trzeci singlowy tytuł tenisista australijski wywalczył w maju 1996 roku, triumfując w Coral Springs, po finałowym zwycięstwie nad Chrisem Woodruffem. Kilka miesięcy później zaliczył najlepszy start w imprezie wielkoszlemowej, dochodząc do półfinału Wimbledonu, gdzie wyeliminował m.in. Gorana Ivaniševicia. Pojedynek o uczestnictwo w finale Stoltenberg przegrał z Richardem Krajickiem, który sięgnął po końcowe zwycięstwo. Wimbledoński półfinał pozwolił Stoltenbergowi na start w turnieju o Puchar Wielkiego Szlema, gdzie jednak Australijczyk uległ w 1 rundzie Borisowi Beckerowi.

Wiosną 1997 roku Stoltenberg odniósł sukcesy w cyklu turniejów na amerykańskich kortach ziemnych, zaliczając kolejno półfinał w Orlando, finał w Atlancie i wygraną w Coral Springs.

W 1998 roku Stoltenberg wystąpił w trzech finałach turniejowych, pozostał jednak bez zwycięstwa, ulegając w Adelaide Lleytonowi Hewittowi, w Scottsdale Andre Agassiemu, w Atlancie Pete'owi Samprasowi.

Do kolejnego finału Australijczyk dotarł w styczniu 2000 roku w Sydney przegrywając z Lleytonem Hewittem, a w kwietniu doszedł do finału w Atlancie, gdzie nie sprostał w decydującym pojedynku Andrew Ilie. W połowie 2001 roku Stoltenberg po raz ostatni zagrał w męskim cyklu, podczas Wimbledonu, gdzie uległ Juanowi Carlosowi Ferrero.

Do czterech tytułów singlowych Stoltenberga należy doliczyć pięć zwycięstw w grach podwójnych (ponadto sześć razy przegrywał w finałach). W marcu 1991 zajmował 23. miejsce w światowym rankingu deblistów. Występował przede wszystkim w parach z rodakami, był m.in. przez kilka lat partnerem Todda Woodbridge'a. Cztery razy dochodził do ćwierćfinałów wielkoszlemowych w deblu – w 1990 roku na French Open i Wimbledonie (z Woodbridge), w 1991 roku w Australian Open (z Wallym Masurem), w 1996 roku również w Australian Open (ze Scottem Draperem).

Stoltenberg reprezentował Australię w Pucharze Davisa oraz na igrzyskach olimpijskich w Atlancie w 1996 roku^[1]. W składzie reprezentacji o Puchar Davisa debiutował w 1989 roku, przegrywając z Jaime Yzagą. W 1993 roku miał udział w awansie Australii do finału Pucharu Davisa (w półfinale z Indiami pokonał m.in. Leandera Paesa), ale w spotkaniu finałowym przeciwko Niemcom uległ zarówno Michaelowi Stichowi (po pięciosetowej walce), jak i Marcowi-Kevinowi Goellnerowi. W 1996 roku w walce o grupę światową Pucharu Davisa z Chorwatami pokonał Gorana Ivaniševicia. Po raz ostatni Stoltenberg wystąpił w reprezentacji w 1998 roku, zdobywając dwa punkty singlowe w meczu z Uzbekistanem. Łącznie rozegrał 14 pojedynków, z czego wygrał 9; nie występował w deblu. Na turnieju olimpijskim w Atlancie w 1996 roku doszedł w grze pojedynczej do 2 rundy, eliminując najpierw Sule Ladipo, a odpadł po porażce z Kennethem Carlsenem.

Po zakończeniu kariery zajął się pracą trenerską, był m.in. jednym z trenerów Lleytona Hewitta w latach 2001–2003^[2].

Praworęczny zawodnik, bekhend grał jedną ręką i preferował styl ofensywny, chociaż radził sobie także na wolnej nawierzchni ziemnej (znacznie lepiej grał jednak na nieco szybszej odmianie amerykańskiej kortów ziemnych). Ze względu na kłopoty ze wzrokiem występował na korcie w okularach lub szkłach kontaktowych.

Finały w turniejach ATP World Tour

Gra pojedyncza (4–9)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Finalista	1.	13 sierpnia 1989	Livingston	Twarda	Brad Gilbert	4:6, 4:6
Zwycięzca	1.	20 czerwca 1993	Manchester	Trawiasta	Wally Masur	6:1, 6:3
Zwycięzca	2.	17 kwietnia 1994	Birmingham	Ceglana	Gabriel Markus	6:3, 6:4
Finalista	2.	24 lipca 1994	Waszyngton	Twarda	Stefan Edberg	4:6, 2:6
Finalista	3.	31 lipca 1994	Toronto	Twarda	Andre Agassi	4:6, 4:6
Zwycięzca	3.	19 maja 1996	Coral Springs	Ceglana	Chris Woodruff	7:6(4), 2:6, 7:5
Finalista	4.	4 maja 1997	Atlanta	Ceglana	Marcelo Filippini	6:7(2), 4:6
Zwycięzca	4.	11 maja 1997	Coral Springs	Ceglana	Jonas Björkman	6:0, 2:6, 7:5
Finalista	5.	11 stycznia 1998	Adelaide	Twarda	Lleyton Hewitt	6:3, 3:6, 6:7(4)
Finalista	6.	8 marca 1998	Scottsdale	Twarda	Andre Agassi	4:6, 6:7(3)
Finalista	7.	3 maja 1998	Atlanta	Ceglana	Pete Sampras	7:6(2), 3:6, 6:7(4)
Finalista	8.	16 stycznia 2000	Sydney	Twarda	Lleyton Hewitt	4:6, 0:6
Finalista	9.	16 kwietnia 2000	Atlanta	Ceglana	Andrew Ilie	3:6, 5:7

Gra podwójna (5–6)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Finalista	1.	17 kwietnia 1988	Madryt	Ceglana	Todd Woodbridge	Sergio Casal Emilio Sánchez	7:6, 6:7, 3:6
Finalista	2.	22 kwietnia 1990	Seul	Twarda	Todd Woodbridge	Grant Connell Glenn Michibata	6:7, 4:6
Zwycięzca	1.	6 maja 1990	Singapur	Twarda	Mark Kratzmann	Brad Drewett Todd Woodbridge	6:1, 6:0
Zwycięzca	2.	24 czerwca 1990	Manchester	Trawiasta	Mark Kratzmann	Nick Brown Kelly Jones	6:3, 2:6, 6:4
Zwycięzca	3.	30 września 1990	Brisbane	Twarda	Todd Woodbridge	Brian Garrow Mark Woodforde	2:6, 6:4, 6:4
Zwycięzca	4.	10 lutego 1991	San Francisco	Dywanowa (hala)	Wally Masur	Ronnie Båthman Rikard Bergh	4:6, 7:6, 6:4
Finalista	3.	5 stycznia 1992	Adelaide	Twarda	Mark Kratzmann	Goran Ivanišević Marc Rosset	6:7, 6:7
Zwycięzca	5.	16 stycznia 1993	Sydney	Twarda	Sandon Stolle	Luke Jensen Murphy Jensen	6:3, 6:4
Finalista	4.	18 kwietnia 1993	Hongkong	Twarda	Sandon Stolle	Todd Woodbridge Mark Woodforde	1:6, 3:6
Finalista	5.	23 kwietnia 1995	Bermudy	Ceglana	Brett Steven	Grant Connell Todd Martin	6:7, 6:2, 5:7
Finalista	6.	12 lipca 1998	Newport	Trawiasta	Scott Draper	Doug Flach Sandon Stolle	2:6, 6:4, 6:7

Przypisy

Bibliografia

• Profil na stronie ATP, Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-22]  (ang.).
• Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2013-08-22]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Davisa, Davis Cup [dostęp 2013-08-22]  (ang.).