Javier Zanetti

Javier Zanetti
Ilustracja
Javier Zanetti (2009)
Pełne imię i nazwisko

Javier Adelmar Zanetti

Data i miejsce urodzenia

10 sierpnia 1973
Buenos Aires

Wzrost

178 cm

Pozycja

prawy obrońca, środkowy pomocnik, prawy pomocnik

Kariera juniorska
LataKlub
1982–1989CA Independiente
1991–1992Talleres Remedios de Escalada
Kariera seniorska
LataKlubWyst.Gole
1992–1993Talleres Remedios de Escalada33(1)
1993–1995CA Banfield66(4)
1995–2014Inter Mediolan615(12)
W sumie:714(17)
Kariera reprezentacyjna
LataReprezentacjaWyst.Gole
1995–1996 Argentyna U-2312(0)
1994–2011 Argentyna143(5)
W sumie:155(5)
Dorobek medalowy
Copa América
srebroPeru 2004
srebroWenezuela 2007
Puchar Konfederacji
srebroArabia Saudyjska 1995
srebroNiemcy 2005

Javier Adelmar Zanetti (wym. [ˈχaβjeɾ saˈneti]; ur. 10 sierpnia 1973 w Buenos Aires) – argentyński piłkarz występujący na pozycji prawego obrońcy lub środkowego pomocnika. Zakończył swoją karierę i obecnie jest wiceprezydentem Interu Mediolan.

Javier Zanetti był kapitanem Interu, w którym grał od 1995 do 2014. Funkcję tę pełnił od 29 sierpnia 1999 r. W klubie nosi na koszulce numer 4. Z mediolańską drużyną zdobył Puchar Ligi Mistrzów, Puchar UEFA, Klubowe Mistrzostwa Świata, 3 razy Puchar Włoch i 3 Superpuchary Włoch oraz 5 razy Mistrzostwo Włoch. Rozegrał ponad 800 spotkań w drużynie z Mediolanu. Rekordzista pod względem występów w reprezentacji Argentyny. Został wybrany przez FIFA do setki najlepszych piłkarzy wszech czasów[1]. Przez Mediolan został uhonorowany za działalność społeczną nagrodą Ambrogino d'Oro. Jest ambasadorem Olimpiad Specjalnych.

Ze względu na swoją siłę i umiejętności, po przyjeździe do Włoch Zanetti otrzymał pseudonim Il Trattore (traktor).

Styl gry

Nominalną pozycją Javiera Zanettiego jest prawa obrona. "Il Capitano" potrafi jednak grać na lewej obronie, a także jako środkowy i prawy pomocnik, co czyni go zawodnikiem niezwykle wszechstronnym. Zanetti jest piłkarzem wyjątkowo wytrzymałym i odpornym na kontuzję, co potwierdza liczba jego występów w kolejnych sezonach. Ponadto Argentyńczyk potrafi znakomicie przyspieszyć, prowadzić piłkę i jej nie stracić, co w trakcie swej długiej kariery niejednokrotnie wykorzystywał. Nie jest jednak piłkarskim wirtuozem. Odznacza się wielką charyzmą oraz czystą grą, gdyż kartki otrzymuje jedynie incydentalnie[2]. Bramki i asysty zdarzają się Zanettiemu okazjonalnie.

Wczesne życie

Javier Adelmar Zanetti urodził się w Buenos Aires jako syn Rodolfo Ignacio Zanettiego i Violety Bonazzoli. Drugie imię otrzymał po lekarzu, który uratował mu życie, gdy będąc noworodkiem miał problemy z oddychaniem[3]. Dorastał w portowej dzielnicy Dock Sud. Pracował w sklepie spożywczym kuzyna, pomagał swojemu ojcu w wielu pracach (m.in. w murarstwie[4]), rozwijając jednocześnie swoją pasję i umiejętności gry w piłkę nożną na przedmieściach Buenos. Zanetti ma friulijskie pochodzenie po pradziadku, który pochodził z Sacile we Friuli[5]. Dzięki temu łatwo otrzymał włoskie obywatelstwo.

Kariera zawodnicza

Kariera klubowa

Liga Argentyńska

Zanetti został odrzucony przez młodzieżową drużynę CA Independiente, którego był fanem, i podpisał kontrakt z klubem Talleres RdE, grającym wówczas w drugiej lidze argentyńskiej. W barwach Albirrojo zadebiutował 22 sierpnia 1992 w meczu z Instituto Córdoba[6]. Po rozegraniu 33 spotkań szybko przeniósł się do drużyny Banfield grającej w Argentyńskiej Primera División.

W drużynie Banfield zadebiutował 12 września 1993 roku w meczu derbowym przeciwko River Plate. Jego pierwszy zawodowy gol na najwyższym szczeblu rozgrywek w Argentynie padł 29 września 1993 roku, a więc zaledwie 17 dni po debiucie w meczu z Newell’s Old Boys (1-1). Jego bardzo dobre występy zostały zauważone przez Daniela Passarellę i w 1994 roku Zanetti otrzymał powołanie i zagrał pierwszy mecz w reprezentacji Argentyny. W tym samym roku zainteresowane Javierem były zespoły River Plate i Boca Juniors, jednak Zanetti został w Banfield, a rok później został sprowadzony do Interu Mediolan przez Massima Morattiego razem ze Sebastianem Rambertem. Był to jeden z pierwszych zawodników sprowadzonych do zespołu z Mediolanu przez Morattiego. Kwota transferu wyniosła 6,5 mln euro[7].

Javier Zanetti

Inter Mediolan

Javier Zanetti zadebiutował w zespole z Mediolanu 27 sierpnia 1995 roku w meczu przeciwko zespołowi Vicenzy Calcio. Odkąd gra w klubie zdobył w zespołem Nerazzurrich 16 tytułów: Puchar UEFA 1998, gdzie w finale zdobył piękną bramkę po strzale spoza pola karnego, Puchar Włoch 2005, 2006, 2010, 2011 Superpuchar Włoch 2005, 2006, 2008 (zdobył decydującego gola w serii rzutów karnych w meczu o Superpuchar Włoch 2008 w meczu przeciwko AS Roma) i 2010 oraz pięć tytułów mistrza Włoch za sezony 2005/2006, 2006/2007, 2007/2008, 2008/2009 oraz 2009/2010 i najważniejsze Klubowe Mistrzostwo Świata 2010. Argentyńczyk został pierwszym kapitanem włoskiego klubu, który powiódł swój klub do zwycięstwa w Pucharze Europy, Pucharze Włoch i w lidze. W ciągu swej przygody z Interem pracował z 20 szkoleniowcami. Do Zanettiego należy także klubowy rekord pod względem liczby gier w kolejnych meczach (149).

Pierwsze trafienie dla Nerazzurrich Il Trattore zaliczył w meczu z US Cremonese rozegranym 3 grudnia 1995[8] r. Temu samemu zespołowi trafił także swego drugiego gola 6 kwietnia 1996 r. 12 września rozegrał pierwsze spotkanie w europejskich pucharach w ramach Pucharu UEFA z AC Lugano (1:1). Przed sezonem 1998/1999 został kapitanem Interu, gdyż Giuseppe Bergomi postanowił zakończyć swą karierę. W grudniu 1998 r. strzelił swego pierwszego gola w Lidze Mistrzów w meczu ze Sturmem Graz. W związku z przyjściem do Interu Maicona w 2006 r. Il Capitano bywał często przesuwany do linii pomocy w której świetnie się odnalazł.

27 września 2006 roku w meczu przeciwko Bayernowi Monachium Zanetti wystąpił po raz 500. w barwach drużyny Nerazzurich. 5 listopada strzelił gola w ligowej potyczce z Ascoli Calcio. 22 listopada 2006 rozegrał 100 spotkanie w europejskich pucharach (mecz ze Sportingiem). W kwietniu 2007 r. otrzymał National Giuseppe Prisco Award. 27 lutego 2008 zdobył wyrównującą bramkę w ligowym spotkaniu na szczycie z AS Roma. 24 września 2008 w meczu przeciwko US Lecce Zanetti mógł świętować swój 600. występ w zespole Interu Mediolan. Przez dwanaście lat, od 17 lutego 1999 r. (mecz Pucharu Włoch z Parmą) do 3 grudnia 2011 (mecz ligowy z Udinese Calcio)[9], nie był karany czerwoną kartką. W sezonie 2007/2008 nie otrzymał nawet jednej żółtej kartki.

22 maja 2010 roku wraz z Interem wygrał Ligę Mistrzów, pokonując w finale Bayern Monachium. Był to jego 700. mecz w klubie. Latem 2010 przedłużył umowę z klubem do czerwca 2013 r. Na mocy jej postanowień otrzymywał 2,5 mln euro rocznie[10]. 20 listopada 2010 r. dzięki trafieniu w spotkaniu z Tottenhamem stał się najstarszym strzelcem bramki w Lidze Mistrzów. Miał wówczas 37 lat i 71 dni.

11 maja 2011 r. podczas pucharowego meczu z Romą zagrał w 1000 oficjalnym spotkaniu piłkarskim. 20 września 2011 r. pobił osiągnięcie Giuseppe Bergomiego i został rekordzistą Interu pod względem liczby rozegranych meczów ligowych. 23 sierpnia 2012 roku Javier Zanetti wystąpił w meczu Inter Mediolan vs. FC Vaslui. Rozegrał wówczas swój 800. mecz w barwach Interu Mediolan[11]. 10 marca 2013 r. zaliczył w spotkaniu z Bologną (0:1) 600 występ ligowy dla Interu[12]. W meczu z FC Parma, rozegranym 21 kwietnia, wystąpił po raz 1100 w oficjalnym spotkaniu, co jest 4 wynikiem w historii[13]. 28 kwietnia w 17 minucie meczu z US Palermo doznał zerwania ścięgna Achillesa[14]. 12 czerwca 2013 Inter za pośrednictwem swej oficjalnej strony internetowej poinformował o przedłużeniu z Zanettim umowy do 30 czerwca 2014[15]. W 2014 roku, Javier Zanetti postanowił zakończyć karierę piłkarską.

Kariera reprezentacyjna

Zanetti (po lewej) w pojedynku z Cristiano Ronaldo.

W kadrze wystąpił po raz pierwszy w listopadzie 1994, za czasów gry w Banfield. Został wtedy powołany przez Daniela Passarellę na mecz z reprezentacją Chile i zagrał całe 90 minut. Swoją pierwszą bramkę dla reprezentacji Zanetti zdobył 22 czerwca 1995 roku w meczu przeciwko Słowacji (6-0). Javier Zanetti jest piłkarzem posiadającym najwięcej występów w historii reprezentacji Argentyny. Był członkiem srebrnej drużyny z Igrzysk Olimijskich w Atlancie. Występował na Mundialu 1998 i Mundialu 2002. Bramka Il Capitano na 2:2 w meczu Argentyny z Anglią na MŚ w 1998 r. spowodowała, że doszło do dogrywki, a planowany zamach na prokuratora Marka Kopacza nie powiódł się, gdyż podłożony pod jego samochodem ładunek wybuchowy eksplodował za wcześnie[16]. Swój setny występ w barwach reprezentacji Zanetti świętował w półfinałowej potyczce Pucharu Konfederacji 2005 przeciwko reprezentacji Meksyku. Javier został wybrany wówczas piłkarzem meczu. Z wielkim niezrozumieniem przyjęto decyzję, iż Zanetti nie pojedzie na mistrzostwa świata 2006, pomimo że występował w meczach eliminacyjnych. José Pekerman w jego miejsce powołał Lionela Scaloniego. W turniejach o Puchar Ameryki brał udział w latach: 1995, 1999, 2004 i 2007. Po zakończeniu reprezentacyjnej kariery przez Roberta Ayalę przejął po nim kapitańską opaskę. Rekordzistą reprezentacji Argentyny pod względem ilości występów został 17 listopada 2007 r. w meczu z Boliwią. Wskutek decyzji nowego trenera kadry Argentyny – Diego Maradony, stracił na rzecz Javiera Mascherano opaskę kapitańską. Pomimo zwycięstwa w Lidze Mistrzów Zanetti nie został powołany do kadry na Mistrzostwa Świata w RPA. Maradona wolał postawić na Ariela Garcé, co wywołało wielką falę oburzenia. W wyjściowej jedenastce jego miejsce zajął Jonás Gutiérrez z grającego w Championship Newcastle United. Po Mundialu powrócił do zespołu. Ostatnim spotkaniem w reprezentacji Zanettiego był mecz z Urugwajem rozegrany 16 lipca 2011 r. na Copa América 2011.

Sukcesy

Klubowe

Feta z okazji zdobycia Scudetto w 2008
Inter Mediolan

Reprezentacyjne

Indywidualne

  • FIFA 100
  • Pallone d'Argento: 2002
  • FIFA Team of the Year 2009: nominacja
  • “Loyalty and Critics”: 2013
  • Jedenastka roku Serie A według "La Gazzetta dello Sport": 2007[17]
  • National Giuseppe Prisco Award: 2007
  • San Siro Gentleman Awards – Gentelman roku: 2013[18]
  • Nagroda Senatora Daniele Turaniego: 2009
  • Nagroda Facchettiego: 2012

Życie prywatne

W 1992 roku wówczas dziewiętnastoletni Zanetti poznał czternastoletnią córkę nauczyciela uniwersyteckiego – Paulę De La Fuente, która siedem lat później została jego żoną. Żyją obecnie nad jeziorem Como w Moltrasio, a wcześniej mieszkali w Cernobio i prowadzą własną restaurację o nazwie "El Gaucho" w Mediolanie. Razem z żoną, która jest fotografką, założył organizację charytatywną: Fundację PUPI (Por Un Piberío Integrado), a razem z Estebanem Cambiassem Leoni di Potrero, która zajmuje się pomocą dzieciom zaczynającym przygodę z piłką. Il Capitano jest ambasadorem FIFA w Argentynie projektu SOS Children’s Villages. 11 czerwca 2005 roku urodziła się córka Javiera Zanettiego o imieniu Sol. 27 lipca 2008 urodził się syn Ignacio, a 9 maja 2012 Tomas. Piłkarz Interu ma również starszego brata Sergio Zanettiego, również piłkarza. Javier Zanetti jest głęboko wierzącym katolikiem, pomagał nawet Wesleyowi Sneijderowi w jego nawróceniu. Zawsze przed wejściem na boisko wykonuje znak krzyża. 25 kwietnia 2013 był gościem papieża Franciszka, który gościł go na prywatnej, godzinnej audiencji. Zanetti w prezencie podarował Ojcu Świętemu swoją koszulkę z numerem 4, opaskę kapitańską z flagami Włoch, Argentyny i Watykanu oraz inicjałami Papieża, książkę poświęconą Inter Campus ze specjalną dedykacją Massimo Morattiego, tabliczkę Fundacji PUPI oraz proporczyk z herbem Papieża Franciszka[19].

W 2003 uczestniczył w nagraniu piosenki Pazza Inter. W 2007 r. wziął udział w nagraniu hiszpańskojęzycznej wersji włoskiej piosenki "Parole parole", która postanowiła nagrać włoska piosenkarka Mina. W maju 2010 r. wziął udział razem z Angelo Palombo w indonezyjskiej wersji "Idola" wykonując utwór "Piu Bella Cosa" Ramazzottiego[20]. Jest admiratorem talentu Laury Paudini, Erosa Ramazzottiego i Los Piojos z Argentyny oraz The Beatles.

Pani Zanetti odpowiadając na pytanie o tajemnicę długowieczności męża powiedziała, że jest on patologicznym śpiochem, który może usnąć nawet na stojąco, a nie zbudzi go nawet skaczące po nim dziecko[2]. Jego obsesją są własne włosy, które mogą dotknąć jedynie jego dzieci. Lęk przed wyłysieniem skłonił go do spania w specjalnym czepku, który dostarcza do cebulek witaminy[21]. W 2009 r. wydał swą autobiografię Capitano e gentiluomo[22]. W 2011 została wydana przez Skirę 757 Record di fedeltà – I giorni di Zanetti. W 2010 wystąpił w filmie dokumentalnym Piergorgia Gaya Niente Paura[23].

Rekordy

  • Najwięcej meczów w turnieju Copa América (22),
  • Najwięcej meczów dla Interu (857),
  • Najwięcej meczów w Serie A bez przerwy (137),
  • Najwięcej meczów dla Interu w europejskich pucharach (160),
  • 2. zawodnik pod względem liczby meczów derbowych Mediolanu (46),
  • 2. piłkarz pod względem liczby spotkań w Serie A (611),
  • Obcokrajowiec z największą ilością meczów w Serie A (611),
  • Najwięcej występów w Lidze Mistrzów jako kapitan (82),

Statystyki

Klubowe

KlubSezonKrajRozgrywkiMeczeBramkiAsysty
Tallares1992/1993 ArgentynaPrimera B Nacional Argentina331
Banfield1993/1994Primera División371
1994/1995293
Razem664
Inter Mediolan1995/1996 WłochySerie A322
1996/1997333
1997/1998280
1998/199934+2[24]3+0
1999/200034+1[25]1+0
2000/20012900
2001/20023300
2002/20033110
2003/20043400
2004/20053500
2005/20062700
2006/20073611
2007/20083812
2008/20093701
2009/20103701
2010/20113502
2011/20123403
2012/20133301
2013/20141201
Razem6151211
Łącznie w Serie A664-
Ogółem7111711

Reprezentacyjne

Il Capitano w meczu z Rosją (2009)
Mecz Portugalia – Argentyna 9 lutego 2011
Reprezentacja Argentyny
RokMeczeGole
199430
1995151
199660
199740
199892
1999110
200070
200190
200260
200381
2004141
2005100
200600
2007150
2008110
200980
201020
201170
Razem1455
Spotkania reprezentacyjne i bramki
#DataMiejsceRywalWynikRozgrywkiBramkiCzas gry
1994
116 listopadaEstadio Nacional de Chile, Santiago Chile3–0Mecz towarzyski
221 grudniaEstadio José Amalfitani, Buenos Aires Rumunia1–0
327 grudniaEstadio Monumental, Buenos Aires Jugosławia1–0
1995
48 styczniaKing Fahd Stadium, Rijad Japonia5–11995 King Fahd Cup
510 stycznia Nigeria0–0
613 stycznia Dania0–2
714 lutegoEstadio Malvinas Argentinas, Mendoza Bułgaria4–1Mecz towarzyski
813 majaEllis Park, Johannesburg Południowa Afryka1–1
931 majaEstadio Olímpico Chateau Carreras, Córdoba Peru1–0
1014 czerwcaEstadio Gigante de Arroyito, Rosario Paragwaj2–1
1122 czerwcaEstadio Malvinas Argentinas, Mendoza Salwador6–01
1230 czerwcaEstadio Centenario, Quilmes Australia2–0
138 lipcaEstadio Parque Artigas, Paysandú Boliwia2–1Copa América 1995
1411 lipcaEstadio Parque Artigas, Paysandú Chile4–0
1517 lipcaEstadio Atilio Paiva Olivera, Rivera Brazylia2–2
1620 wrześniaEstadio Vicente Calderón, Madryt Hiszpania1–2Mecz towarzyski
1711 październikaEstadio Monumental, Buenos Aires Kolumbia0–0
188 listopada Brazylia0–1
1996
1924 kwietniaEstadio Monumental, Buenos Aires Boliwia3–1eliminacje do MŚ 1998
202 czerwcaEstadio Olímpico Atahualpa, Quito Ekwador0–2
2120 czerwcaEstadio San Martín, Tucumán Polska2–0Mecz towarzyski
227 lipcaEstadio Nacional, Lima Peru0–0eliminacje do MŚ 1998
231 wrześniaEstadio Monumental, Buenos Aires Paragwaj1–1
2415 grudnia Chile1–1
1997
256 lipcaEstadio Defensores del Chaco, Asunción Paragwaj2–1eliminacje do MŚ 1998
2620 lipcaEstadio Monumental, Buenos Aires Wenezuela2–0
2710 wrześniaEstadio Nacional de Chile, Santiago Chile2–1
2812 wrześniaEstadio Monumental, Buenos Aires Urugwaj0–0
1998
2929 kwietniaMaracanã, Rio de Janeiro Brazylia1–0Mecz towarzyski
3014 majaEstadio Olímpico Chateau Carreras, Córdoba Bośnia i Hercegowina5–01
3119 majaEstadio Malvinas Argentinas, Mendoza Chile1–0
3225 majaEstadio Monumental, Buenos Aires Południowa Afryka2–0
3314 czerwcaStadium Municipal, Tuluza Japonia1–0MŚ 199890
3421 czerwcaParc des Princes, Paryż Jamajka5–090
3526 czerwcaStade Chaban-Delmas, Bordeaux Chorwacja1–066
3630 czerwcaStade Geoffroy-Guichard, Saint-Étienne Anglia2–21120
374 lipcaStade Vélodrome, Marsylia Holandia1–290
1999
3831 marcaAmsterdam ArenA, Amsterdam Holandia1–1Mecz towarzyski90
399 czerwcaSoldier Field, Chicago Meksyk2–2
4013 czerwcaRFK Stadium, Waszyngton Stany Zjednoczone0–1
4126 czerwcaEstadio José Amalfitani, Buenos Aires Litwa0–0
421 lipcaEstadio Feliciano Cáceres, Luque Ekwador3–1Copa América 1999
434 lipcaEstadio Feliciano Cáceres, Luque Kolumbia0–3
4411 lipcaEstadio Antonio Sarubbi, Ciudad del Este Brazylia1–2
454 wrześniaEstadio Monumental, Buenos Aires Brazylia2–0Mecz towarzyski
467 wrześniaEstádio Beira-Rio, Porto Alegre Brazylia2–4
4713 październikaEstadio Olímpico Chateau Carreras, Córdoba Kolumbia2–1
4817 listopadaEstadio Ramón Sánchez Pizjuán, Sewilla Hiszpania2–0
2000
4923 lutegoStadion Wembley, Londyn Anglia0–0Mecz towarzyski90
5029 marcaEstadio Monumental, Buenos Aires Chile4–1eliminacje do MŚ 2002
5126 kwietniaEstadio José Romero, Maracaibo Wenezuela4–0
524 czerwcaEstadio Monumental, Buenos Aires Boliwia1–0
5329 czerwcaEstadio El Campín, Bogotá Kolumbia3–1
5419 lipcaEstadio Monumental, Buenos Aires Ekwador2–0
5526 lipcaEstádio do Morumbi, São Paulo Brazylia1–3
2001
5628 lutegoStadio Olimpico, Rzym Włochy2–1Mecz towarzyski
5728 marcaEstadio Monumental, Buenos Aires Wenezuela5–0eliminacje do MŚ 2002
5825 kwietniaEstadio Hernando Siles, La Paz Boliwia3–3
593 czerwcaEstadio Monumental, Buenos Aires Kolumbia3–0
6015 sierpniaEstadio Olímpico Atahualpa, Quito Ekwador2–0
615 wrześniaEstadio Monumental, Buenos Aires Brazylia2–1
627 październikaEstadio Defensores del Chaco, Asunción Paragwaj2–2
638 listopadEstadio Monumental, Buenos Aires Peru2–0
6414 listopadaEstadio Centenario, Montevideo Urugwaj1–1
2002
6527 marcaStade des Charmilles, Genewa Kamerun2–2Mecz towarzyski
6617 kwietniaGottlieb-Daimler-Stadion, Stuttgart Niemcy1–090
672 czerwcaStadion Kashima, Kashima Nigeria1–0MŚ 200290
687 czerwcaSapporo Dome, Sapporo Anglia0–190
6912 czerwcaMiyagi Stadium, Rifu Szwecja1–190
7020 listopadaStadion Saitama, Saitama Japonia2–0Mecz towarzyski90
2003
7112 lutegoAmsterdam ArenA, Amsterdam Holandia0–1Mecz towarzyski90
728 czerwcaNagai Stadium, Osaka Japonia4–1190
7311 czerwcaSeul World Cup Stadium, Seul Korea Południowa1–1
7416 lipcaEstadio Ciudad de La Plata, La Plata Urugwaj2–2
756 wrześniaEstadio Monumental, Buenos Aires Chile2–2eliminacje MŚ 2006
769 wrześniaEstadio Olímpico, Caracas Wenezuela3–0
7715 listopadaEstadio Monumental, Buenos Aires Boliwia3–0
7819 listopadaEstadio Metropolitano, Barranquilla Kolumbia1–1
2004
7928 kwietniaStade Mohamed V, Casablanca Maroko1–0Mecz towarzyski
802 czerwcaEstádio Mineirão, Belo Horizonte Brazylia1–3eliminacje MŚ 2006
8127 czerwcaOrange Bowl Stadium, Miami Kolumbia0–2Mecz towarzyski
8230 czerwcaGiants Stadium, East Rutherford Peru2–1
837 lipcaEstadio Elías Aguirre, Chiclayo Ekwador6–1Copa América 200490
8410 lipca Meksyk0–190
8513 lipcaEstadio Miguel Grau, Piura Urugwaj4–290
8617 lipcaEstadio Elías Aguirre, Chiclayo Peru1–090
8720 lipcaEstadio Nacional, Lima Kolumbia3–090
8825 lipca Brazylia2–2120
894 wrześniaEstadio Monumental, Lima Peru3–1eliminacje MŚ 2006
909 październikaEstadio Monumental, Buenos Aires Urugwaj4–21
9113 październikaEstadio Nacional de Chile, Santiago Chile0–0
9217 listopadaEstadio Monumental, Buenos Aires Wenezuela3–2
2005
939 lutegoEsprit Arena, Düsseldorf Niemcy2–2Mecz towarzyski90
9430 marcaEstadio Monumental, Buenos Aires Kolumbia1–0eliminacje MŚ 2006
954 czerwcaEstadio Olímpico Atahualpa, Quito Ekwador0–2
968 czerwcaEstadio Monumental, Buenos Aires Brazylia3–1
9715 czerwcaRheinEnergieStadion, Kolonia Tunezja2–1Puchar Konfederacji 200512
9818 czerwcaFrankenstadion, Norymberga Australia4–290
9921 czerwca Niemcy2–290
10026 czerwcaAWD-Arena, Hanower Meksyk1–1120
10129 czerwcaWaldstadion, Frankfurt Brazylia1–490
10212 listopadaStade de Genève, Genewa Anglia2–3Mecz towarzyski
2007
1037 lutegoStade de France, Paryż Francja1–0Mecz towarzyski
1042 czerwcaSt. Jakob-Park, Bazylea Szwajcaria1–1
1055 czerwcaCamp Nou, Barcelona Algieria4–390
10628 czerwcaEstadio José Romero, Maracaibo Stany Zjednoczone4–1Copa América 200790
1072 lipca Kolumbia4–290
1085 lipcaEstadio Metropolitano, Barquisimeto Paragwaj1–090
1098 lipca Peru4–090
11011 lipcaPolideportivo Cachamay, Puerto Ordaz Meksyk3–090
11115 lipcaEstadio José Romero, Maracaibo Brazylia0–390
11222 sierpniaUllevaal Stadion, Oslo Norwegia1–2Mecz towarzyski90
11311 wrześniaMCG, Melbourne Australia1–090
11413 październikaEstadio Monumental, Buenos Aires Chile2–0eliminacje MŚ 201090
11516 październikaEstadio José Romero, Maracaibo Wenezuela2–090
11617 listopadaEstadio Monumental, Buenos Aires Boliwia3–090
11720 listopadaEstadio El Campín, Bogotá Kolumbia1–290
2008
11826 marcaCairo International Stadium, Kair Egipt2–0Mecz towarzyski90
1194 czerwcaQualcomm Stadium, San Diego Meksyk4–190
1208 czerwcaGiants Stadium, East Rutherford Stany Zjednoczone0–014
12115 czerwcaEstadio Monumental, Buenos Aires Ekwador1–1eliminacje MŚ 201090
12218 czerwcaEstádio Mineirão, Belo Horizonte Brazylia0–090
12320 lipcaStadion Dynama Mińsk, Mińsk Białoruś0–0Mecz towarzyski90
1246 wrześniaEstadio Monumental, Buenos Aires Paragwaj1–1eliminacje MŚ 201090
12510 wrześniaEstadio Monumental, Lima Peru1–190
12611 październikaEstadio Monumental, Buenos Aires Urugwaj2–190
12715 październikaEstadio Nacional de Chile, Santiago Chile0–190
12819 listopadaHampden Park, Glasgow Szkocja1–0Mecz towarzyski90
2009
12911 lutegoStade Vélodrome, Marsylia Francja2–0Mecz towarzyski90
13028 marcaEstadio Monumental, Buenos Aires Wenezuela4–0eliminacje MŚ 201090
1311 kwietniaEstadio Hernando Siles, La Paz Boliwia1–690
1326 czerwcaEstadio Monumental, Buenos Aires Kolumbia1–045
13310 czerwcaEstadio Olímpico Atahualpa, Quito Ekwador0–290
13412 sierpniaStadion Lokomotiwu Moskwa, Moskwa Rosja3–2Mecz towarzyski90
1355 wrześniaEstadio Gigante de Arroyito, Rosario Brazylia1–3eliminacje MŚ 201090
1369 wrześniaEstadio Defensores del Chaco, Asunción Paragwaj0–190
2010
1377 wrześniaEstadio Monumental, Buenos Aires Hiszpania4–1Mecz towarzyski90
13817 listopadaKhalifa International Stadium, Doha Brazylia1–090
2011
1399 lutegoStade de Genève, Genewa Portugalia2–1Mecz towarzyski61
14026 marcaMetLife Stadium, East Rutherford Stany Zjednoczone1–190
14120 czerwcaEstadio Monumental, Buenos Aires Albania4–090
1421 lipcaEstadio Ciudad de La Plata, La Plata Boliwia1–1Copa América 201190
1436 lipcaEstadio Estanislao López, Santa Fe Kolumbia0–090
14411 lipcaEstadio Olímpico Chateau Carreras, Córdoba Kostaryka3–090
14516 lipcaEstadio Estanislao López, Santa Fe Urugwaj1–1120

Rozgrywek

Przypisy

  1. FcInter.pl, fcinter.pl [dostęp 2018-08-27].
  2. a b Javier Zanetti – intermediolan.com, intermediolan.com [dostęp 2017-11-24] (ang.).
  3. Zanetti. "O telemóvel só aparece depois da cabina telefónica e do faxe". 10.09.2011. [dostęp 2013-07-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-19)]. (port.).
  4. Javier Zanetti – Superman niewidzialny, sport.pl [dostęp 2017-11-24] (pol.).
  5. Zanetti manda baci al Friuli. 20.12.1997. [dostęp 2013-07-21]. (wł.).
  6. 1000 veces Zanetti. lanacion.com.ar. [dostęp 2013-05-18]. (hiszp.).
  7. Javier Zanetti, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy–transfery) [online] [dostęp 2020-11-30].
  8. Javier Zanetti, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy–występy : 1995/1996) [online] [dostęp 2020-12-05].
  9. Z czuba.pl – inny serwis sportowy. Nikiforzy polskiego dziennikarstwa sportowego, tv.zczuba.pl [dostęp 2017-11-24] (pol.).
  10. Rewolucji w Interze ciąg dalszy – FcInter.pl, fcinter.pl [dostęp 2017-11-24].
  11. Jacek Żytnicki: Osiemset razy Zanettiego. Na spalonym. [dostęp 2012-11-21]. (pol.).
  12. 600 występ Zanettiego – FcInter.pl, fcinter.pl [dostęp 2017-11-24].
  13. 1100 meczów Zanettiego! – intermediolan.com, intermediolan.com [dostęp 2017-11-24] (ang.).
  14. OFICJALNE: przeklęty sezon – intermediolan.com, intermediolan.com [dostęp 2017-11-24] (ang.).
  15. Oficjalne: Zanetti przedłużył kontrakt. 12 czerwca 2013. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  16. SportowyBar – aktualne informacje ze świata sportu – WP SportoweFakty, babol.pl [dostęp 2017-11-24] (pol.).
  17. Jedenastka roku wg."La Gazzetta dello Sport" – FcInter.pl, fcinter.pl [dostęp 2017-11-24].
  18. Zanetti, Kovacić, Milito i Moratti nagrodzeni. [dostęp 2013-05-16]. (pol.).
  19. Javier Zanetti na audiencji u Papieża Franciszka – intermediolan.com, intermediolan.com [dostęp 2017-11-24] (ang.).
  20. SportowyBar – aktualne informacje ze świata sportu – WP SportoweFakty, babol.pl [dostęp 2017-11-24] [zarchiwizowane z adresu 2012-05-29] (pol.).
  21. alkosport.pl, alkosport.pl [dostęp 2020-03-07] [zarchiwizowane z adresu 2014-02-27].
  22. Zanetti e i tifosi per "Capitano e Gentiluomo". 20.05.09 / 22:11. [dostęp 20.05.09]. (wł.).zły zapis daty dostępu
  23. Niente paura (2010) – Full Cast & Crew – IMDb, imdb.com [dostęp 2017-11-24].
  24. Mecze barażowe
  25. Mecz barażowy

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Football pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Silver medal with cup.svg
Autor: Michał460, Licencja: CC BY-SA 3.0
Srebrny medal z pucharem.
Flag of Chile.svg
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Flag of FR Yugoslavia.svg
Flag of Serbia and Montenegro, was adopted on 27 April 1992, as flag of Federal Republic of Yugoslavia (1992-2003).
Flag of Serbia and Montenegro (1992–2006).svg
Flag of Serbia and Montenegro, was adopted on 27 April 1992, as flag of Federal Republic of Yugoslavia (1992-2003).
Flag of Ecuador.svg
Made by author of Xramp, first uploaded by Denelson83 as Flag of Ecuador.svg, modifications by Husunqu.
Flag of Jamaica.svg
Flag of Jamaica. “The sunshine, the land is green, and the people are strong and bold” is the symbolism of the colours of the flag. GOLD represents the natural wealth and beauty of sunlight; GREEN represents hope and agricultural resources; BLACK represents the strength and creativity of the people. The original symbolism, however, was "Hardships there are, but the land is green, and the sun shineth", where BLACK represented the hardships being faced.
Flag of Croatia.svg
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Flag of England.svg
Flag of England. Saint George's cross (a red cross on a white background), used as the Flag of England, the Italian city of Genoa and various other places.
Flag of the United States.svg
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag of Portugal.svg
Flag of Portugal, created by Columbano Bordalo Pinheiro (1857-1929), officially adopted by Portuguese government in June 30th 1911 (in use since about November 1910). Color shades matching the RGB values officially reccomended here. (PMS values should be used for direct ink or textile; CMYK for 4-color offset printing on paper; this is an image for screen display, RGB should be used.)
Flag of Albania.svg
Flag of Albania
Javier Zanetti (L), Cristiano Ronaldo (R) – Portugal vs. Argentina, 9th February 2011 (1).jpg
Autor: Fanny Schertzer, Licencja: CC BY 3.0
Wikimédia CH The making of this document was supported by Wikimedia CH. (Submit your project!)

For all the files concerned, please see the category Supported by Wikimedia CH.


Portugal vs. Argentina, 9th February 2011
Javier Zanetti – Portugal vs. Argentina, 9th February 2011 (1).jpg
Autor: Fanny Schertzer, Licencja: CC BY 3.0
Wikimédia CH The making of this document was supported by Wikimedia CH. (Submit your project!)

For all the files concerned, please see the category Supported by Wikimedia CH.


Portugal vs. Argentina, 9th February 2011
Festeggiamenti Inter 2007-08.jpg
Autor: Batrax, Licencja: CC BY-SA 2.0
Festeggiamenti allo Stadio Meazza per la conquista da parte dell'Inter dello scudetto 2007-2008
Zanetti vs Russia 2009 - 1.png
Autor: Мысякин Александр, Licencja: CC BY-SA 3.0
Javier Zanetti con la maglia della nazionale argentina ruba palla ad un giocatore della Russia