Jazep Januszkiewicz

Jazep Januszkiewicz

Язэп Янушкевіч

Data i miejsce urodzenia	7 marca 1959 Raków, rejon wołożyński, Białoruska SRR, ZSRR
Narodowość	białoruska
Tytuł naukowy	kandydat nauk
Alma Mater	Białoruski Uniwersytet Państwowy
Wydział	Wydział Filologii

Jazep Januszkiewicz (biał. Язэп Янушкевіч^[1], ros. Иосиф Янушкевич, Iosif Januszkiewicz; ur. 7 marca 1959 w Rakowie w rejonie wołożyńskim) – białoruski pisarz, poeta, tłumacz, archiwista i archeograf tekstolog, kandydat nauk (odpowiednik polskiego stopnia doktora); laureat Nagrody im. Lwa Sapiehy (2007).

Życiorys

Jazep Januszkiewicz na uniwersytecie Collegium Civitas w Warszawie, 15 września 2011

Urodził się 7 marca 1959 w miasteczku Raków, w rejonie wołożyńskim obwodu mińskiego Białoruska SRR. Jego ojciec Jazep był cyrulikiem, a matka, Maria-Irena z Grzybowskich – księgową w wiejskim sklepie. Uczył się w Rakowskiej Szkole Średniej. W 1981 roku ukończył studia na Wydziale Filologii Białoruskiego Uniwersytetu Państwowego. Odbył aspiranturę w Instytucie im. Janki Kupały Narodowej Akademii Nauk Białorusi, a następnie pracował w nim jako pracownik naukowy. W 1987 roku uzyskał tytuł kandydata nauk (odpowiednik polskiego stopnia doktora). Temat jego rozprawy kandydackiej brzmiał: Twórczość Dunina-Marcinkiewicza w kontekście literatur słowiańskich. Jednocześnie, w latach 1996–2006, kierował Działem Archeografii Białoruskiego Naukowo-Badawczego Instytutu Dokumentoznawstwa i Spraw Archiwum. W 2006 roku został zwolniony z pracy. Zarazem od 1997 roku był zastępcą głównego redaktora wydawnictwa "Biełaruski Knihazbor", a także zastępcą, a później pełniącym obowiązki przewodniczącego Komisji Archeograficznej Komitetu sa. Archiwów i Dokumentów przy Radzie Ministrów Republiki Białorusi. Wchodził w skład i zasiadał we władzach Związku Pisarzy Białorusi. W latach 2005–2006 pełnił funkcję przewodniczącego Białoruskiej Fundacji Literackiej^[2][3][4].

Obecnie przygotowuje w Polsce rozprawę habilitacyjną na temat Równi w niewoli. Białorusko-polskie związki literackie w XIX wieku^[4].

Działalność naukowo-badawcza i literacka

W ramach pracy archiwisty, Jazep Januszkiewicz prowadzi badania historii białoruskiej literatury i kultury XIX–XX wieku, a także białorusko-polskie i białorusko-europejskie więzi historyczno-literackie. Prowadził badania w szeregu archiwów w Kijowie, Kórniku, Leningradzie, Lwowie, Moskwie, Paryżu, Warszawie, Wilnie i Wrocławiu^[2][3].

Jako archeograf tekstolog opracował wiele naukowych wydań klasyków białoruskiej literatury: Wincentego Dunina Marcinkiewicza, Franciszka Bahuszewicza, Wałcaua Łastouskiego, Historyja biełaruskaje litaratury Maksima Hareckiego, a także pierwszy akademiczny zbiór utworów Wincentego Dunina Marcinkiewicza; Dyjaryjusz z XIX stahoddzia: Dzionniki Michała Hałubowicza jak histarycznaja krynica. Opracował trójjęzyczne (w językach: polskim, białoruskim i rosyjskim) wydania poematu Adama Mickiewicza "Pan Tadeusz" (1998) i Jakuba Kołasa "Nowaja ziamla", a także wielojęzycznej książki "KŁASIKA", zawierającej utwory: "Pińska szlacha" Wincentego Dunina Marcinkiewicza w językach: oryginalnym, białoruskim, angielskim, niemieckim, polskim i rosyjskim, a także "Taras na Parnasie" Kanstancina Wieranicyna w językach: białoruskim, angielskim, bułgarskim, hiszpańskim, niemieckim, polskim, rosyjskim i ukraińskim^[2][3][4].

Jazep Januszkiewicz jako pierwszy opublikował oryginały "Pińskiej szlachty" Wincentego Dunina Marcinkiewicza, "Listy spod szubienicy" Konstantego Kalinowskiego, "Testament" Adama Kikora, "Dzienniki" Uładzimira Karatkiewicza i inne^[2][3]. Jego białoruskojęzyczne wydanie "Pana Tadeusza" z 1998 roku było pierwszym wydaniem tego utworu w tym języku na Białorusi^[4].

Jest on także poetą, prozaikiem i tłumaczem, przede wszystkim z języka polskiego^[4].

Opinie

Białoruski poeta Uładzimir Niaklajeu, który przyjaźni się z Jazepem Januszkiewiczem, wyraził opinię, że Januszkiewicz jest prawdziwym przedstawicielem rakowskiej szlachty, która nigdy nie żyła byle jak i nic byle jak nie robiła^[3].

Prace

Jazep Januszkiewicz jest autorem ponad 400 publikacji, w tym monografii. Są to m.in.:

• Historyja biełaruskaj litaratury (współautor);
• Biełaruski dudar – problem słowiańskich tradycji i wpływów w twórczości W. Dunina-Marcinkiewicza;
• U pradczuwanni znachodak (Mińsk, 1994) – na podstawie wędrówki badawczej po archiwach Warszawy, Wrocławia i Krakowa;
• Nieadmienny sakratar Adradżennia: Wacłau Łastouski;
• Nacyjanalnaja prahrama wydannia histarycznych krynic – o odnowieniu Białoruskiej Komisji Archeograficznej;
• Za archiunym paroham – o białoruskiej literaturze XIX–XX wieku w świetle archiwalnych poszukiwań;
• Swiatynia nad Isłaczaj: Rakauski kascioł Maci Bożaj Rużancowaj (historyja, dakumienty);
• Ziamla Kienatafau (Mińsk, 2009);
• «Portrety Powstania 1863-1865» (Raków, 2013; wspólnie z Kamilą Januszkiewiczówną);

a także opowiadania, artykuły i eseje^[2].

Nagrody

• Nagroda im. Lwa Sapiehy (4 kwietnia 2007 roku) – wręczana osobom zasłużonym dla stosunków polsko-białoruskich^[4].

Przypisy

Literatura

• Jazep Januszkiewicz: U pradczuwanni znachodak. Mińsk: Połymia, 1994, s. 96, seria: Biblijateka czasopia "Maładosć". [dostęp 2011-09-16]. (biał.).
• Jazep Januszkiewicz: Ziamla kienatafau. Mińsk: Wydawiectwa Wiktara Chursika, 2009. ISBN 978-985-6888-06-2. [dostęp 2011-09-16]. (biał.).
• Jazep Januszkiewicz: Świątynia nad Isłaczczu. Mińsk: Chursik, 2009, s. 24, il.. ISBN 985-6718-18-1. [dostęp 2011-09-16]. (biał.).
• Jazep Januszkiewicz: Dyjaryjusz z XIX stahoddzia. Mińsk: Wydawiec Chursik W., 2003, s. 350. ISBN 985-6718-01-5. [dostęp 2011-09-16]. (biał.).
• Jazep Januszkiewicz: Sławianskija matywy i reminiscenyi u tworczasci Dunina-Marcinkiewicza. Mińsk: Chursik, 2003. ISBN 985-6718-04-X. [dostęp 2011-09-16]. (biał.).
• «Ars longa… PATRIA longa…» (Raków, 2011);
• «Twaram da szybienicy» (Raków, 2013);
• «Klok» (Raków, 2016)