Jeļena Ostapenko

Jeļena Ostapenko
Ilustracja
Państwo

 Łotwa

Data i miejsce urodzenia

8 czerwca 1997
Ryga

Wzrost

177 cm

Gra

praworęczna, oburęczny bekhend

Zakończenie kariery

aktywna

Trener

Stanislav Khmarsky

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

5 WTA, 7 ITF

Najwyżej w rankingu

5 (19 marca 2018)

Australian Open

3R (2017, 2018, 2022)

Roland Garros

W (2017)

Wimbledon

SF (2018)

US Open

3R (2017–2019)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

6 WTA, 8 ITF

Najwyżej w rankingu

9 (22 sierpnia 2022)

Australian Open

QF (2020)

Roland Garros

SF (2022)

Wimbledon

SF (2022)

US Open

QF (2019)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Drużyna mieszana
Igrzyska olimpijskie młodzieży
brązNankin 2014gra podwójna
Reprezentacja  Łotwa
Olimpijski festiwal młodzieży Europy
złotoTrabzon 2011gra pojedyncza

Jeļena Ostapenko (ukr. Олена Євгенівна Остапенко – Ołena Jewheniwna Ostapenko), znana także jako Aļona Ostapenko[1] (ur. 8 czerwca 1997 w Rydze) – łotewska tenisistka narodowości ukraińskiej, zwyciężczyni French Open 2017.

Kariera tenisowa

2012–2014

W zawodach rangi ITF w Tallinnie w roku 2012 po raz pierwszy przeszła przez kwalifikacje i wygrała jeden mecz w turnieju głównym.

Jeszcze w tym samym sezonie zdobyła pierwszy tytuł (w Sztokholmie).

Dwa lata później wygrała juniorski Wimbledon w grze pojedynczej oraz została brązową medalistką igrzysk olimpijskich młodzieży w Nankinie.

2015–2016

W kolejnym sezonie dotarła do finału rozgrywek cyklu WTA w Québecu, w finale przegrywając z Anniką Beck.

Rok później, po pokonaniu Kuzniecowej i Kvitovej, osiągnęła ostatni etap zawodów rangi WTA Premier 5 w Dosze, gdzie była bliska zwycięstwa, ostatecznie ulegając Carli Suárez Navarro.

2017

Nowy sezon zaczęła od półfinału w Auckland. Na australijskim Wielkim Szlemie przegrała w trzeciej rundzie z Karolíną Plíškovą 6:4, 0:6, 8:10. Następnie wygrała zawody deblowe w Petersburgu w parze z Alicją Rosolską oraz w Stuttgarcie razem z Raquel Atawo.

Okres gry na kortach ziemnych zaczęła od wygrania z Caroline Wozniacki i dotarcia do finału w Charleston. Pokonała Dunkę także w Pradze, kończąc udział na półfinale. Po raz trzeci wygrała z nią podczas French Open, a następnie doszła do finału, w którym zwyciężyła z rozstawioną z numerem trzecim Simoną Halep 4:6, 6:4, 6:3. W ten sposób stała się pierwszym nierozstawionym zdobywcą paryskiego tytułu od czasu Gustavo Kuertena.

W Londynie osiągnęła ćwierćfinał, triumfując między innymi nad Switoliną. W spotkaniu o półfinał przegrała z późniejszą finalistką zawodów Venus Williams.

Jesienią na kortach twardych w Azji Wschodniej Ostapenko wygrała w Seulu oraz osiągnęła półfinał w Wuhanie i Pekinie. Dostała się do turnieju mistrzyń w Singapurze, gdzie nie udało jej się wyjść z grupy. Zaliczyła jedno zwycięstwo i dwie porażki.

Rok zakończyła jako 7. rakieta świata.

2018

W kolejnym roku Ostapenko wygrała turniej deblowy w Dosze, następnie doszła do singlowego finału w Miami i półfinału Wimbledonu.

Razem z Soraną Cîrsteą doszła do półfinału deblowych rozgrywek w Rzymie, ulegając w nim późniejszym triumfatorkom tego turnieju.

Na US Open dotarła do trzeciej rundy, ulegając Marii Szarapowej. Również szybko pożegnała się z turniejami odbywającymi się w Azji.

Zakończyła rok jako 22. rakieta świata.

2019

Rok zaczęła od trzech porażek z rzędu. Pierwsze zwycięstwo zaliczyła w Petersburgu z Kristiną Mladenovic, a później, w drugiej rundzie, uległa Pawluczenkowej.

Fed Cup w Łotwie był dla niej udany – wygrała po jednym singlowym i deblowym spotkaniu.

Po nieudanych występach na Półwyspie Arabskim i w Stanach Zjednoczonych, wzięła udział w turnieju w Charleston, gdzie doszła do trzeciej rundy.

Historia występów wielkoszlemowych

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczej

Turniej20122013201420152016201720182019202020212022TytułyZ–P
Australian OpenAAAA1R3R3R1R2R1R3R0 / 77 – 7
French OpenAAAQ11RW1R1R3R1R2R1 / 710 – 6
WimbledonAAA2R1RQFSF1RNH3R4R0 / 715 – 7
US OpenAAA2R1R3R3R3RAA1R0 / 67 – 6
Ranking na koniec roku89267230879437224444281 / 2739 – 26

Występy w grze podwójnej

Turniej20122013201420152016201720182019202020212022TytułyZ–P
Australian OpenAAAA1R1R1R2RQF3R2R0 / 77 – 7
French OpenAAAA1R1R1RQF3R3RSF0 / 710 – 7
WimbledonAAAA3R1R3R1RNH2RSF0 / 69 – 4
US OpenAAAA2R1R1RQFAA3R0 / 56 – 5
Ranking na koniec roku93440945215210142382219230 / 2532 – 23

Występy w grze mieszanej

Turniej20122013201420152016201720182019202020212022TytułyZ–P
Australian OpenAAAAAAAA2R1RA0 / 21 – 2
French OpenAAAAA1R1RANHAA0 / 20 – 2
WimbledonAAAASFAAFNHAQF0 / 311 – 3
US OpenAAAA1R2RAANHAQF0 / 33 – 3
0 / 1015 – 10

Finały turniejów WTA

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
2009

2020
WTA Premier Mandatory
WTA Premier 5
WTA Premier
WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)
od
2021
WTA 1000 (obowiązkowe)
WTA 1000 (nieobowiązkowe)
WTA 500
WTA 250
WTA 125

Gra pojedyncza 13 (5–8)

Końcowy wynikNrDataTurniejNawierzchniaPrzeciwniczkaWynik finału
Finalistka1.20 września 2015QuébecDywanowa (hala)Niemcy Annika Beck2:6, 2:6
Finalistka2.27 lutego 2016DohaTwardaHiszpania Carla Suárez Navarro6:1, 4:6, 4:6
Finalistka3.9 kwietnia 2017CharlestonCeglanaRosja Darja Kasatkina3:6, 1:6
Zwyciężczyni1.10 czerwca 2017French OpenCeglanaRumunia Simona Halep4:6, 6:4, 6:3
Zwyciężczyni2.24 września 2017SeulTwardaBrazylia Beatriz Haddad Maia6:7(5), 6:1, 6:4
Finalistka4.31 marca 2018MiamiTwardaStany Zjednoczone Sloane Stephens6:7(5), 1:6
Finalistka5.13 października 2019LinzTwarda (hala)Stany Zjednoczone Coco Gauff3:6, 6:1, 2:6
Zwyciężczyni3.20 października 2019LuksemburgTwarda (hala)Niemcy Julia Görges6:4, 6:1
Zwyciężczyni4.26 czerwca 2021EastbourneTrawiastaEstonia Anett Kontaveit6:3, 6:3
Finalistka6.19 września 2021LuksemburgTwarda (hala)Dania Clara Tauson3:6, 6:4, 4:6
Zwyciężczyni5.19 lutego 2022DubajTwardaRosja Wieronika Kudiermietowa6:0, 6:4
Finalistka7.25 czerwca 2022EastbourneTrawiastaCzechy Petra Kvitová3:6, 2:6
Finalistka8.25 września 2022SeulTwarda Jekatierina Aleksandrowa6:7(4), 0:6

Gra podwójna 12 (6–6)

Końcowy wynikNrDataTurniejNawierzchniaPartnerkaPrzeciwniczkiWynik finału
Zwyciężczyni1.5 lutego 2017PetersburgTwarda (hala)Polska Alicja RosolskaChorwacja Darija Jurak
Szwajcaria Xenia Knoll
3:6, 6:2, 10–5
Zwyciężczyni2.30 kwietnia 2017StuttgartCeglana (hala)Stany Zjednoczone Raquel AtawoStany Zjednoczone Abigail Spears
Słowenia Katarina Srebotnik
6:4, 6:4
Zwyciężczyni3.18 lutego 2018DohaTwardaKanada Gabriela DabrowskiSłowenia Andreja Klepač
Hiszpania María José Martínez Sánchez
6:3, 6:3
Finalistka1.28 lipca 2019JurmałaCeglanaKazachstan Galina WoskobojewaKanada Sharon Fichman
Serbia Nina Stojanović
6:2, 6:7(1), 6–10
Finalistka2.6 października 2019PekinCeglanaUkraina Dajana JastremśkaStany Zjednoczone Sofia Kenin
Stany Zjednoczone Bethanie Mattek-Sands
3:6, 7:6(5), 7–10
Finalistka3.28 lutego 2020DohaTwardaKanada Gabriela Dabrowski Hsieh Su-wei
Czechy Barbora Strýcová
2:6, 7:5, 2–10
Finalistka4.5 marca 2021DohaTwardaRumunia Monica NiculescuStany Zjednoczone Nicole Melichar
Holandia Demi Schuurs
2:6, 6:2, 8–10
Zwyciężczyni4.23 października 2021MoskwaTwardaCzechy Kateřina SiniakováUkraina Nadija Kiczenok
Rumunia Raluca Olaru
6:2, 4:6, 10–8
Finalistka5.19 lutego 2022DubajTwardaUkraina Ludmyła KiczenokRosja Wieronika Kudiermietowa
Belgia Elise Mertens
1:6, 3:6
Zwyciężczyni5.19 czerwca 2022BirminghamTrawiastaUkraina Ludmyła KiczenokBelgia Elise Mertens
Zhang Shuai
walkower
Finalistka6.25 czerwca 2022EastbourneTrawiastaUkraina Ludmyła KiczenokSerbia Aleksandra Krunić
Polska Magda Linette
walkower
Zwyciężczyni6.20 sierpnia 2022CincinnatiTwardaUkraina Ludmyła KiczenokStany Zjednoczone Nicole Melichar-Martinez
Australia Ellen Perez
7:6(5), 6:3

Gra mieszana 1 (0–1)

Końcowy wynikNrDataTurniejNawierzchniaPartnerPrzeciwnicyWynik finału
Finalistka1.14 lipca 2019WimbledonTrawiastaSzwecja Robert Lindstedt Latisha Chan
Chorwacja Ivan Dodig
2:6, 3:6

Występy w Turnieju Mistrzyń

W grze pojedynczej

RokRezultatPrzeciwniczkaWynik
2017Faza grupowaHiszpania Garbiñe Muguruza
Stany Zjednoczone Venus Williams
Czechy Karolína Plíšková
3:6, 4:6
5:7, 7:6(3), 5:7
6:3, 6:1

W grze podwójnej

RokRezultatPartnerkaPrzeciwniczkiWynik
2022PółfinałUkraina Ludmyła KiczenokCzechy Barbora Krejčíková
Czechy Kateřina Siniaková
6:7(5), 2:6

Występy w Turnieju WTA Elite Trophy

W grze pojedynczej

RokRezultatPrzeciwniczkaWynik
2018Wycofaniezrezygnowała ze startu mimo kwalifikacji

Wygrane turnieje rangi ITF

turnieje z pulą nagród 100 000 $
turnieje z pulą nagród 75 000 $
turnieje z pulą nagród 50 000 $
turnieje z pulą nagród 25 000 $
turnieje z pulą nagród 15 000 $
turnieje z pulą nagród 10 000 $

Gra pojedyncza

DataTurniej($)Naw.FinalistkaWynik
1.29/11/2012Szwecja Sztokholm10 000twarda (hala)Szwecja Ellen Allgurin6:1, 6:3
2.18/02/2013Szwecja Helsingborg10 000dywanowa (hala)Szwecja Ellen Allgurin6:2, 7:6(3)
3.11/11/2013Finlandia Helsinki10 000twarda (hala)Szwecja Susanne Celik7:5, 4:6, 7:5
4.07/04/2014Włochy Pula10 000ceglanaFrancja Jade Suvrijn7:6(4), 6:1
5.21/04/2014Włochy Pula10 000ceglanaHiszpania Yvonne Cavalle-Reimers6:2, 7:5
6.28/04/2014Włochy Pula10 000ceglanaWłochy Alice Balducci4:6, 7:6(1), 6:3
7.23/02/2015Rosja Petersburg50 000twarda (hala)Rumunia Patricia Maria Țig3:6, 7:5, 6:2

Występy w igrzyskach olimpijskich

Gra pojedyncza

RundaPrzeciwniczkaWynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016, reprezentując państwo  Łotwa
I runda Australia: Samantha Stosur [13]6:1, 3:6, 2:6
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Tokio 2020, reprezentując państwo  Łotwa
I runda Rosyjski Komitet Olimpijski: Jelena Wiesnina4:6, 7:6(2), 4:6

Gra podwójna

RundaPartnerkaPrzeciwniczkiWynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Tokio 2020, reprezentując państwo  Łotwa
I rundaŁotwa Anastasija Sevastova Australia: Ellen Perez / Samantha Stosur

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych

Gra pojedyncza (1)

Końcowy wynikRokTurniejNawierzchniaPrzeciwniczkaWynik finału
Zwyciężczyni2014Wielka Brytania WimbledonTrawiastaSłowacja Kristína Schmiedlová2:6, 6:3, 6:0

Przypisy

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Tennis pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Olympic flag.svg
Olympic Movement flag

Proportions 2:3, created 1913, adopted 1914, first used 1920.

Flag of the United States.svg
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag of Croatia.svg
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Flag of Canada (Pantone).svg
Flag of Canada introduced in 1965, using Pantone colors. This design replaced the Canadian Red Ensign design.
Flag of Chinese Taipei for Olympic games.svg
Chinese Taipei Olympic Flag. According to the official website of Chinese Taipei Olympic Committee, Blue Sky(circle) & White Sun(triangles) above the Olympic rings is neither the National Emblem of the Republic of China, nor the Party Emblem of Kuomintang (KMT), but a design in between, where the triangles do not extend to the edge of the blue circle, as registered at International Olympic Committee in 1981 and digitally rendered in 2013. Besides, the blue outline of the five-petaled plum blossom is broader than the red one. Moreover, the CMYK code of the blue one and the Blue Sky & White Sun is "C100-M100-Y0-K0", and different from the Olympic rings (C100-M25-Y0-K0). Note that it's the only version recognized by IOC.
Flag of Finland.svg
Flaga Finlandii
Ostapenko RG19 (31) (48199115066).jpg
Autor: si.robi, Licencja: CC BY-SA 2.0
Ostapenko RG19 (31)