Jeżew

Jeżew

wieś
Państwo	Polska
Województwo	łódzkie
Powiat	poddębicki
Gmina	Zadzim
Sołectwo	Jeżew
Liczba ludności (2009)	146
Strefa numeracyjna	43
Kod pocztowy	99-232
Tablice rejestracyjne	EPD
SIMC	0720473
Położenie na mapie gminy Zadzim Jeżew
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Jeżew
Położenie na mapie województwa łódzkiego Jeżew
Położenie na mapie powiatu poddębickiego Jeżew
51°47′54″N 19°00′16″E/51,798333 19,004444

Jeżew – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie poddębickim, w gminie Zadzim. Miejscowość położona jest na Wysoczyźnie Łaskiej.

W skład sołectwa oprócz Jeżewa wchodzi także osada Jeżew PGR^[1].

Historia

Pierwsza wzmianka o Jeżewie, który wraz z sąsiednim Kłoniszewem był własnością Porajów Jeżewskich, pochodzi z 1386 r. Zawisza z Jeżewa był w latach 1405 - 1416 wojskim mniejszym sieradzkim, a Jan z Jeżewa w latach 1437 - 54 podczaszym sieradzkim. W XVIII w. Jeżew był własnością Radoszewskich, a następnie aż do II wojny światowej Wituskich.

4 grudnia 1863 r. w lasach jeżewskich (pomiędzy Jeżewem a Kłoniszewem) starł się z Rosjanami oddział kpt. Jana Birtusa i Żuława liczący 62 jeźdźców. W czasie bitwy ranny Jan Birtus dostał się do niewoli i został rozstrzelany w Łodzi. Na miejscu bitwy znaleziono ciała 5 powstańców. Rozpoznano: Kaczajkę z Prusinowic, lat 24 i Walerego Rugaczewskiego z Puczniewa, lat 22. Nie ma mogiły poległych.

Ostatnim właścicielem majątku Jeżew był Feliks Wituski, który w 1917 r. odkupił go od swego ojca, także Feliksa. W 1945 r. majątek przeszedł na własność państwa.

W latach 1954–1966 wieś należała i była siedzibą władz gromady Jeżew, po jej zniesieniu w wyniku przeniesienia siedziby w gromadzie Kłoniszew. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.

W 2012 we wsi Jeżew kręcone były sceny do filmu ,,Ida", który zdobył Oskara w 2014 roku w kategorii ,,Najlepszy film nieanglojęzyczny".

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Jeżew, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 582 .