Jean-Éric Vergne

Jean-Eric Vergne

Jean-Éric Vergne podczas Festival Automobile International 2012
Państwo	Francja
Data i miejsce urodzenia	25 kwietnia 1990 Pontoise
Sezon 2014
Seria	Formuła 1
Zespół	Scuderia Toro Rosso
Samochód	STR9
Nr startowy	25
Partnerzy	Daniił Kwiat
Sukcesy
2007: Francuska Formuła Renault Campus (mistrz) 2008: Francuska Formuła Renault (mistrz nieoficjalny) 2009: Formuła Renault Eurocup (wicemistrz) 2009: Formuła Renault 2.0 WEC (wicemistrz) 2010: Brytyjska Formuła 3 (mistrz) 2011: Formuła Renault 3.5 (wicemistrz) 2017/2018: Formuła E (mistrz) 2018: European Le Mans Series (wicemistrz) 2018/2019: Formuła E (mistrz) 2019/2020: Formuła E (II wicemistrz)
Strona internetowa

Jean-Éric Vergne (ur. 25 kwietnia 1990 w Pontoise) – francuski kierowca wyścigowy.

Życiorys

Formuła Renault

Francuz rozpoczął karierę w 2001 roku, od startów w kartingu. W sezonie 2007 zadebiutował we Francuskiej Formule Renault Campus. W pierwszym roku startów zdobył tytuł mistrzowski.

W latach 2008–2009 łączył starty pomiędzy europejskim, a zachodnioeuropejskim Pucharem Formuły Renault, we francuskiej ekipie SG Formula. W pierwszym podejściu zmagania w nich zakończył odpowiednio na 6. i 4. miejscu w końcowej klasyfikacji (został nieoficjalnym mistrzem Francuskiej Formuły Renault). W drugim został dwukrotnie wicemistrzem (w obu przypadkach uległ Hiszpanowi, Albertowi Coście).

Formuła 3

Na sezon 2010 Francuz podpisał kontrakt z mistrzowskim zespołem Carlin Motorsport, na starty w Brytyjskiej Formule 3. Vergne zdominował rywalizację w brytyjskiej serii, zwyciężając w 13 z 29 wyścigów, w tym 11 razy startował z pole position. Tytuł zapewnił sobie na rundę przed zakończeniem sezonu. Z brytyjskim zespołem wziął udział również w prestiżowym wyścigu Masters of Formula 3 (zajął w nim 4. pozycję).

Oprócz regularnych startów w tej serii, Vergne wystąpił również w dwóch rundach nowo-utworzonej serii GP3, we francuskiej ekipie Tech 1 Racing. W ciągu czterech wyścigów dwukrotnie dojechał na punktowanej pozycji, zajmując czwarte i piąte miejsce. W klasyfikacji generalnej został sklasyfikowany na 17. pozycji. Z tą samą ekipą wziął też udział w trzech ostatnich rundach sezonu World Series by Renault. Podczas sześciu wyścigów, Jean-Éric Vergne czterokrotnie stanął na podium (w tym raz zwyciężył, na brytyjskim torze Silverstone, po dyskwalifikacji Argentyńczyka Estebana Guerrieri). Ostatecznie w klasyfikacji generalnej zajął 8. miejsce.

W sezonie 2011 Vergne został etatowym zawodnikiem zespołu Carlin. Francuz do ostatniego wyścigu walczył o tytuł mistrzowski ze swoim partnerem Robertem Wickensem, jednak ostatecznie przegrał z nim rywalizację o dziewięć punktów. W trakcie zmagań Vergne dziewięciokrotnie znalazł się na podium, w tym odnosząc pięć zwycięstw (z czego dwa na węgierskim torze Hungaroring).

Formuła 1

14 grudnia 2011 został potwierdzony jako kierowca wyścigowy Scuderia Toro Rosso w Formule 1. W pierwszym sezonie startów czterokrotnie kończył wyścigi na ósmym miejscu (w Malezji, Belgii, Korei Południowej i Brazylii). Ostatecznie uzbierane szesnaście punktów dało mu siedemnaste miejsce w końcowej klasyfikacji kierowców. Rok później walka pomiędzy Vergne a Danielem Ricciardo o posadę kierowcy w Red Bull Racing rozgorzała na dobre, ponieważ Mark Webber ogłosił zakończenie kariery. W pierwszej części sezonu lepiej spisywał się Francuz, który Grand Prix Kanady ukończył na szóstej pozycji. Jednak w drugiej połowie sezonu Vergne w ogóle nie zdobywał punktów, a Ricciardo niejednokrotnie plasował się w pierwszej dziesiątce. Ostatecznie to Australijczyk przeszedł do zespołu mistrzowskiego, jednak Francuzowi udało się wynegocjować przedłużenie kontraktu.

Jean-Éric Vergne na podium ePrix Berlinu 2018

Przed sezonem 2014 Francuz był świadomy, że będzie to najprawdopodobniej jego ostatni sezon w Toro Rosso, który odgrywał rolę juniorskiego zespołu Red Bulla. Toteż wiedział, że jedyną rzeczą, która może przedłużyć jego przyszłość w Formule 1 mogą być regularne, dobre wyniki w nowym sezonie. Jego sytuację pogorszyły jednak nowe przepisy dotyczące wagi bolidu, podjął więc próby zrzucenia kilogramów, które spowodowały nawet, że przez krótki okres musiał przebywać w szpitalu. Sezon 2014 rozpoczął od ósmej pozycji w wyścigu o Grand Prix Malezji. Jednak bardziej zwrócono uwagę na debiutującego partnera Francuza – Daniiła Kwiata, który zdobył swoje pierwsze punktu. W kolejnych wyścigach Francuz zdobywał punkty dwukrotnie częściej niż Rosjanin. Jednak ku jego niezadowoleniu, gdy ogłoszono odejście Vettela z Red Bull Racing, to Rosjanin został zatrudniony jako etatowy kierowca austriackiej ekipy. Dzięki tej sytuacji znowu liczył się jako kandydat do przyszłorocznego bolidu Toro Rosso, a zakontraktowany Max Verstappen popierał jego kandydaturę, ze względu na duże doświadczenie Vergne’a. Ponadto zdobyte 22 punkty w sezonie były najlepszym wynikiem Francuza w karierze. Gdy sprawa nowego kontraktu Francuza wydawała się tylko kwestią czasu, 28 listopada włoska ekipa ogłosiła zatrudnienie Carlosa Sainza Jr, co oznaczało pożegnanie Francuza z posadą kierowcy w Toro Rosso.

Pod koniec 2014 roku francuski kierowca został kierowcą testowym Scuderia Ferrari^[1].

Formuła E

W sezonie 2014/2015 Francuz podpisał kontrakt z amerykańską ekipą Andretti Autosport na starty w Formule E. W ciągu dziewięciu wyścigów, w których wystartował, dwukrotnie stawał na podium. Nie wygrał żadnego wyścigu, mimo że trzykrotnie startował z pole position. Z dorobkiem 70 punktów został sklasyfikowany na siódmej pozycji w końcowej klasyfikacji kierowców. W sezonie 2015/2016 reprezentował brytyjską ekipę DS Virgin Racing Formula E Team^[2]. W następnym sezonach (2016/2017^[3], 2017/2018^[4], 2018/2019^[5], 2019/2020^[6], 2020/2021^[7] i 2021/2022) reprezentował chińską ekipę Techeetah^[3] (od sezonu 2018/2019 DS Teecheetah^[8]); w sezonie 2017/2018 (zdobył wtedy 198 punktów)^[9] i sezonie 2018/2019 (zdobył wtedy 136 punktów)^[9] wygrał klasyfikacje kierowców Formuły E.

Wyniki

Stan: 23 listopada 2014

Formuła 1

Rok	Zespół	Samochód	Silnik	Wyniki w poszczególnych eliminacjach																				Punkty	Pozycja
2012	Scuderia Toro Rosso	Toro Rosso STR7	Ferrari V8 Type 056	AUS	MAL	CHN	BHR	ESP	MON	KAN	EUR	GBR	DEU	HUN	BEL	ITA	SIN	JPN	KOR	IND	ABU	USA	BRA	16	17
				11	8	16	14	12	12	15	NU	14	14	16	8	NU	NU	13	8	15	12	NU	8
2013	Scuderia Toro Rosso	Toro Rosso STR8	Ferrari V8 Type 056	AUS	MAL	CHN	BHR	ESP	MON	KAN	GBR	DEU	HUN	BEL	ITA	SIN	KOR	JPN	IND	ABU	USA	BRA		13	15
				12	10	12	NU	NU	8	6	NU	NU	12	12	NU	14	18	12	13	17	16	15
2014	Scuderia Toro Rosso	Toro Rosso STR9	Renault Energy F1-2014 1.6T V6	AUS	MAL	BHR	CHN	ESP	MON	KAN	AUT	GBR	DEU	HUN	BEL	ITA	SIN	JPN	RUS	USA	BRA	ABU		22	13
				8	NU	NU	12	NU	NU	8	NU	10	13	9	11	13	6	9	13	10	13	12

GP3

Rok	Zespół	Wyniki w poszczególnych eliminacjach																Punkty	Pozycja
2010	Tech 1 Racing	ESP	ESP	TUR	TUR	VAL	VAL	GBR	GBR	DEU	DEU	HUN	HUN	BEL	BEL	ITA	ITA	9	17
		5	21	–	–	4	17	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–

Formuła Renault 3.5

Rok	Zespół	Wyniki w poszczególnych eliminacjach																	Punkty	Pozycja
2010	Tech 1 Racing	ARA	ARA	BEL	BEL	MON	CZE	CZE	FRA	FRA	HUN	HUN	DEU	DEU	GBR	GBR	CAT	CAT	53	8
		–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	11	5	1	3	3	2
2011	Carlin	ARA	ARA	BEL	BEL	ITA	ITA	MON	DEU	DEU	HUN	HUN	GBR	GBR	FRA	FRA	CAT	CAT	232	2
		6	7	2	1	2	3	12	NU	4	1	1	12	4	1	3	2	NU

Podsumowanie

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona Jeana-Érica Vergne (fr. • ang.). jeanericvergne.com. [dostęp 2014-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-02)].