Jean-Baptiste Dumonceau

Jean-Baptiste Dumonceau

Jean-Baptiste Dumonceau, hrabia de Bergendal (ur. 7 listopada 1760 w Brukseli, zm. 29 grudnia 1821 w Brukseli), marszałek Holandii, generał dywizji. W powstaniu niderlandzkim przeciwko Austrii był przywódcą powstańców. W 1787 uciekł do Francji, później powrócił do Holandii w 1794 wraz z generałem Jeanem Charlesem Pichegru. W roku 1795 został mianowany generałem Rzeczypospolitej Batawskiej, a w 1807 został marszałkiem Holandii. W 1809 podbił Anglików na Walcheren, za co otrzymał godność hrabiego Berendal. 11 listopada 1810 roku został generałem dywizji. 26 sierpnia 1813 roku odniósł zwycięstwo nad Rosjanami na wzgórzach Pirny. Przy poddaniu Drezna został wzięty do niewoli. W 1814 udał się do Francji, gdzie król Ludwik XVIII zatwierdził otrzymane godności i urzędy. Po drugiej restauracji Burbonów powrócił do kraju i był deputowanym z prowincji Brabantu[1].

Przypisy

  1. Dumonceau, Leon Jan Chrzciciel. W: Encyklopedia powszechna Orgelbranda z ilustracjami. T. 4. Warszawa: Wydawnictwo S. Orgelbranda Synów, 1899, s. 531.

Media użyte na tej stronie

Graaf Dumonceau met keten van de Orde van de Unie.jpg
Count Dumonceau with the collar of the Order of the Union, Kingdom of Holland 1807, detail om het schilderij om de een artikel over ridderorden te illustreren.