Jean-Baptiste Henri Lacordaire

Henri-Dominique Lacordaire

Jean-Baptiste Henri Lacordaire
Data i miejsce urodzenia	12 maja 1802 Recey-sur-Ource
Data i miejsce śmierci	21 listopada 1861 Sorèze
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	dominikanie
Prezbiterat	1827

Jean-Baptiste Henri Lacordaire, w zakonie jako Henri-Dominique Lacordaire (ur. 12 maja 1802, zm. 21 listopada 1861) – francuski dominikanin, prowincjał.

Życiorys

Był niewierzący, jego poglądy ewoluowały ku deizmowi, stał się zwolennikiem J.J. Rousseau. Skończył studia prawnicze w Dijon i w roku 1822 rozpoczął staż adwokacki w Paryżu. W 1824 roku nawrócił się na katolicyzm, podjął naukę w seminarium duchownym. W roku 1827 został wyświęcony na kapłana.

Od roku 1830 był współredaktorem „L'Avenir” – dziennika potępionego wkrótce przez Grzegorza XVI. Za nieakceptowaną przez Stolicę Apostolską działalność duchowny przeprosił papieża.

Rekolekcje głoszone przez niego w paryskiej katedrze Notre–Dame w roku 1835 zgromadziły tysiące słuchaczy. Postanowił odnowić francuską prowincję Zakonu Braci Kaznodziejów. W Viterbo w roku 1840 został obłóczony w habit dominikański. Jego kaznodziejstwo przyciągało wielu ludzi do życia zakonnego, zakładał klasztory, zdobywał środki na ich utrzymanie. W 1850 roku został mianowany na prowincjała reaktywowanej prowincji dominikańskiej we Francji. Po zamachu stanu w 1851 roku wycofał się z życia publicznego, poświęcił uwagę wychowaniu młodzieży. W 1860 roku przyjęto go do Akademii Francuskiej.

Bibliografia

• Jean-Baptiste-Henri Dominique Lacordaire. Catholic Encyclopedia. [dostęp 2013-10-02]. (ang.).
• Maciej Zięba: Unanimitas, dominikańskie przykazanie. Poznań: Wyd. W Drodze, 2003. ISBN 83-7033-489-X.